Πώς ψάχνουν λύσεις για έξτρα εισόδημα οι Ελληνες

Ως «αυτοαπασχόληση» και μάλιστα συμπληρωματικής αξίας στο βασικό εισόδημα τους αντιμετωπίζει η πλειονότητα των Ελλήνων την επιχειρηματικότητα. Αλλά ακόμη και σ’ αυτή τη διαχρονική έφεση προς τους ελεύθερους επαγγελματίες, οι Έλληνες το 2016 αρχίζουν να χάνουν την πίστη τους.

Η Έρευνα Επιχειρηματικότητας της AMWAY (AGER), η οποία διεξήχθη για έβδομη συνεχή χρονιά, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, καταγράφει σημαντική πτώση στην πρόθεση των Ελλήνων να αναλάβουν επιχειρηματική δράση. Το ποσοστό των διατεθειμένων να ασχοληθούν με την επιχειρηματικότητα φθάνει το 46% αλλά πάντως παραμένει υψηλότερο από το 39% του μέσου ευρωπαϊκού όρου. Σε κάθε περίπτωση το ποσοστό αυτό είναι χαμηλότερο έναντι των ευρημάτων του 2015.

Σύμφωνα με τον Γιάννη Καλογήρου, καθηγητή του ΕΜΠ, διευθυντή του Εργαστηρίου Βιομηχανικής & Ενεργειακής Οικονομίας, Επιστημονικός Υπεύθυνος της Μονάδας Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας (ΜοΚΕ) του ΕΜΠ και ακαδημαϊκός σύμβουλος για την έρευνα AGER στην Ελλάδα, «το επιχειρηματικό περιβάλλον έχει γίνει πιο δύσκολο και παρόλο που τα επίπεδα της ανεργίας παραμένουν άνω του 23%, υπάρχουν λιγότεροι άνθρωποι που βλέπουν τον εαυτό τους με τη δική τους επιχείρηση».

Ο κ. Καλογήρου κατά την παρουσίαση της έρευνας, σημείωσε ότι υπάρχει αύξηση στην επιθυμία να γίνει κανείς επιχειρηματίας για ένα δεύτερο εισόδημα. «Αυτό είναι μια ένδειξη ότι η επιχειρηματικότητα προς το παρόν θεωρείται από ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, σαν μια συμπληρωματική δραστηριότητα και όχι ως βασική απασχόληση».

Πάντως στην ερώτηση για το πως η αυτοαπασχόληση θα εξελιχθεί τα επόμενα πέντε χρόνια στην Ελλάδα, το 24% πιστεύει πως είναι πιο πιθανό να είναι αυτοαπασχολούμενοι, το 18% πιστεύει πως η αυτοαπασχόληση θα παραμείνει ως έχει σήμερα, ενώ το 55% πιστεύει πως θα είναι λιγότερο πιθανό απ’ ότι τη σημερινή εποχή.

Είναι δε χαρακτηριστικό το σχόλιο του κ. Καλογήρου πώς αν η έρευνα διεξαγόταν το 2017 το ποσοστό που θα έβρισκε λιγότερο ελκυστική την αυτοπασχόληση «θα ήταν μεγαλύτερο, εξαιτίας και της νομοθεσίας για τις εισφορές στα μπλοκάκια».

Σχετικά με τα προσωπικά κίνητρα, συνολικά για τους Έλληνες ερωτηθέντες, η «ανεξαρτησία από τον εργοδότη, όντας το αφεντικό του εαυτού μου» (42%) και η «αυτοεκπλήρωση, η δυνατότητα να πραγματοποιήσω τις δικές μου ιδέες» (38%) είναι τα πιο συνηθισμένα. Άλλα κίνητρα, κατατάσσονται κατά σειρά: πιθανή «επιστροφή στην αγορά εργασίας, ως εναλλακτική της ανεργίας» (34%), «καλύτερη προοπτική για δεύτερο εισόδημα» (33%) και «καλύτερη εξισορρόπηση (συμβατότητα) μεταξύ της οικογένειας, του ελεύθερου χρόνου και της σταδιοδρομίας» (23%).

Συγκριτικά με τα περσινά αποτελέσματα, υπήρξαν δύο σημαντικές αλλαγές που αξίζει να αναφερθούν καθώς η σημασία της «οικογένειας» αυξήθηκε κατά 7% και η «προοπτική για δεύτερο εισόδημα» κατά 9%.

Σε σύγκριση με τον παγκόσμιο και Ευρωπαϊκό μέσο όρο, οι Έλληνες ερωτηθέντες έχουν την ίδια άποψη για τις δύο πιο ελκυστικές πτυχές του να ξεκινήσει κάποιος μια επιχείρηση. Ωστόσο, κατηγοριοποιούν την «επιστροφή στην αγορά εργασίας» πιο σημαντική συγκριτικά με τις παγκόσμιες και Ευρωπαϊκές απαντήσεις.

Σύμφωνα με τα υπόλοιπα στοιχεία της έρευνας, τα 2/3 των Ελλήνων εξακολουθούν να έχουν θετική στάση προς την επιχειρηματικότητα, παρά το γεγονός ότι σε σχέση με το 2015, ο δείκτης παρουσιάζει πτώση και παραμένει σε χαμηλότερο επίπεδο συγκριτικά με τον διεθνή μέσο όρο.

Σύμφωνα με τα ευρήματα, το 64% των Ελλήνων, έχουν γενικά θετική στάση απέναντι στην επιχειρηματικότητα, σε σχέση με το 69% του 2015 και σε σχέση με το παγκόσμιο ποσοστό 77% αλλά και το 74%, του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Τέλος, στο ερώτημα πως θα αισθάνονταν οι ερωτώμενοι αν αναγκάζονταν να αναζητήσουν και να αποκτήσουν πελάτες ως αυτοαπασχολούμενοι, οι μισοί (48%) απάντησαν ότι θα αισθάνονταν άνετα να το πράξουν και οι άλλοι μισοί (49%) άβολα. Αξίζει να σημειωθεί ότι λιγότεροι Έλληνες είναι διαθέσιμοι στο να αναζητήσουν και να αποκτήσουν πελατολόγιο, απ’ ότι ο μέσος όρος των ερωτηθέντων παγκοσμίως.