Πρώτο βήμα για λύση στον γόρδιο δεσμό της Λάρκο

Στα 40 ευρώ η μεγαβατώρα (1.000 κιλοβατώρες) φαίνεται, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, να οριστικοποιείται η συμφωνία ΔΕΗ-ΛΑΡΚΟ για την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας.

Τη νέα σύμβαση μεταξύ της ΔΕΗ και της ΛΑΡΚΟ αναμένεται να επικυρώσει η έκτακτη Γ.Σ. των μετόχων της ΔΕΗ, η οποία έχει οριστεί για τις 12 Ιανουαρίου, ενώ προηγουμένως την απόφαση της εισήγησης προς τη Γ.Σ. αναμένεται να λάβει το Δ.Σ. της επιχείρησης.

Η νέα συμφωνημένη τιμή αντικατοπτρίζει το μέσο κόστος γα τη μεταλλουργία νικελίου και βεβαίως είναι πολύ χαμηλότερη από αυτήν που χρέωνε η ΔΕΗ και την οποία έτσι και αλλιώς δεν κατέβαλλε η ΛΑΡΚΟ. Ως αποτέλεσμα, το σωρευμένο χρέος της μεταλλουργίας προς τη ΔΕΗ αγγίζει τα 300 εκατομμύρια καθιστώντας την τον μεγαλύτερο οφειλέτη της επιχείρησης ηλεκτρισμού, ενώ αυτό αυξάνεται κατά 5 εκατομμύρια ευρώ τον μήνα, σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις ανώτατων στελεχών της ΔΕΗ.

Ωστόσο ασαφές παραμένει ακόμη τι θα προβλέπει η συμφωνία για την αποπληρωμή των όσων η ΛΑΡΚΟ οφείλει στη ΔΕΗ, όπως και από το ποια ημερομηνία θα ισχύσει η νέα τιμολόγηση, προκειμένου να προσδιοριστεί το ακριβές ποσό της οφειλής.

Σχετικά σημειώνεται ότι η νέα συμφωνία ΔΕΗ-ΛΑΡΚΟ προέκυψε μετά από διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών και ενώ κατά το ίδιο διάστημα βρίσκεται σε εξέλιξη διαιτητική διαδικασία. Σε αυτήν προσέφυγαν οι δύο πλευρές για την επίτευξη συμφωνίας ως προς την τιμολόγηση ηλεκτρικής ενέργειας για το χρονικό διάστημα από 1η Ιουλίου 2010 έως 31 Δεκεμβρίου 2013.

Τι σημαίνει

Η επικύρωση από τη Γ.Σ. της ΔΕΗ της νέας σύμβασης προμήθειας ηλεκτρικού για τη ΛΑΡΚΟ θεωρείται ότι αποτελεί ένα πρώτο αλλά σημαντικό βήμα για την έναρξη ανασυγκρότησης της επιχείρησης, με πρώτο ζητούμενο τη μείωση του παραγωγικού κόστους, το οποίο σήμερα είναι περίπου διπλάσιο από την τιμή του μετάλλου που παράγει.

Έτσι μόνο θα μπορέσει να διατηρηθεί στη ζωή και να μη λειτουργεί σε βάρος τους τραπεζικού συστήματος και των μετόχων της, που στην ουσία είναι το ίδιο το Δημόσιο (Εθνική Τράπεζα, ΔΕΗ).

Την ανάγκη πλήρους αλλαγής του σημερινού, μη βιώσιμου μοντέλου λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ φαίνεται ότι την έχουν ενστερνισθεί τα στελέχη της κυβέρνησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγες μέρες πριν αποχωρήσει από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ο Πάνος Σκουρλέτης, μιλώντας σε εργαζόμενους της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα, τόνιζε τα εξής: «Η ΛΑΡΚΟ δεν μπορεί να επιβαρύνει με εκατομμύρια μηνιαίως τη ΔΕΗ και δεν μπορεί να συνεχιστεί το σημερινό μοντέλο. Μπορούμε να έχουμε μια εταιρεία που να είναι μέσα σε μια γυάλα και να είναι τόσο θνησιγενής; Το θεωρώ πράγματι ότι είναι εγκληματικό. Το τέλος θα είναι χειρότερο, αν δεν κάνουμε κάτι. Χρειάζεται ένα άλλο σχέδιο». 

Με βάση τα δεδομένα αυτά, με ενδιαφέρον αναμένονται οι επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης, με την πώληση της ΛΑΡΚΟ να αποτελεί μία από τις εξεταζόμενες λύσεις. Ωστόσο, όπως παρατηρούν παράγοντες της αγοράς που γνωρίζουν τα προβλήματα της ιστορικής μεταλλουργίας νικελίου, ζητούμενο δεν μπορεί να είναι αυτή καθαυτή η ιδιωτικοποίησή της, αλλά η μέσω αυτής αναδιοργάνωση και εκσυγχρονισμός της επιχείρησης, με την πραγματοποίηση νέων επενδύσεων ύψους έως και 300 εκατομμυρίων, προκειμένου να περιοριστεί το κόστος παραγωγής και έτσι να μπορεί η επιχείρηση να αντιμετωπίζει τις περιόδους χαμηλής τιμής του μετάλλου, όπως αυτή που διανύει τα τελευταία χρόνια.

Εκτιμάται δε ότι μέσω της πώλησης - ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ, καθίσταται πιο εύκολη η απεμπλοκή της από το πρόβλημα της μη σύννομης κρατικής ενίσχυσης την οποία έχει δεχτεί η επιχείρηση, ύψους 136 εκατομμυρίων ευρώ, θέμα για το οποίο η Ελλάδα έχει παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επειδή μέχρι τώρα δεν έχει επιστρέψει η ΛΑΡΚΟ εντόκως στο Δημόσιο το ποσό αυτό.

Σημειώνεται, τέλος, ότι με βάση τον ισολογισμό χρήσης 2014, οι σωρευμένες ζημίες της ΛΑΡΚΟ ανέρχονται σε 285,9 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η εταιρεία λειτουργεί με αρνητικό περιθώριο EBITDA και περιθώρια κέρδους (-6,5% και -12,1% αντιστοίχως το 2014) . Τα ίδια κεφάλαιά της είναι αρνητικά κατά 155 εκατ. ευρώ.