«Καμπανάκι κινδύνου» χτυπούν οι επιχειρήσεις

Σε μια περίοδο που η ελληνική οικονομία καλείται επειγόντως να περάσει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ισχυρούς πονοκεφάλους προκαλούν στις ελληνικές επιχειρήσεις η συνεχιζόμενη μείωση των διαθέσιμων εισοδημάτων των πολιτών, η εκτίναξη των φορολογικών επιβαρύνσεων, αλλά παράλληλα και οι καθυστερήσεις που παρατηρούνται στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων-τομών από την πλευρά της κυβέρνησης.

«Σε αντίθεση με όσα πολλές φορές λέγονται, οι περισσότεροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έχουν καλές προθέσεις, ακούνε με ενδιαφέρον τα προβλήματα, τα αντιλαμβάνονται και μάλιστα προσπαθούν να βρούνε λύσεις. Το πρόβλημα ωστόσο είναι ότι ο χρόνος περνάει χωρίς να υλοποιούνται σημαντικά πράγματα και οι όποιες αντοχές των ελληνικών επιχειρήσεων τείνουν να εξαντληθούν. Η κυβέρνηση πρέπει να τρέξει γρηγορότερα, αποφασιστικότερα και αποτελεσματικότερα».

Αυτά δήλωσε στο Euro2day.gr διευθύνων σύμβουλος εισηγμένης εταιρείας που δραστηριοποιείται σε παραγωγικό κλάδο, ενώ προς την ίδια περίπου κατεύθυνση βρίσκεται και η εκτίμηση γνωστού παράγοντα της χρηματιστηριακής αγοράς για το κατά πόσο η ελληνική οικονομία μπορεί να αναταχθεί:

«Θα μιλήσω με ποδοσφαιρικούς όρους. Βρισκόμαστε στο 85ο λεπτό του αγώνα και χάνουμε. Δεν πρέπει μόνο να θέλουμε να σκοράρουμε, αλλά επιπλέον επιβάλλεται να το κάνουμε πολύ γρήγορα. Στις τράπεζες για παράδειγμα, αν το θέμα της διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων δεν τρέξει γρήγορα, τότε πολύ πιθανόν να μην αποφύγουμε μια ακόμη ανακεφαλαιοποίησή τους, με ό,τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό. Επίσης, θα περίμενα άμεσα μέτρα για τη βελτίωση του τρόπου λειτουργίας του δημόσιου τομέα, για τον περιορισμό των κρατικών δαπανών και για την προσέλκυση επενδύσεων».

Τα πράγματα ωστόσο δείχνουν να είναι περισσότερο πολύπλοκα, καθώς πολύ συχνά οι κυβερνητικές προσπάθειες σκοντάφτουν πότε στην... αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία, πότε στα πενιχρά δημόσια οικονομικά και πότε (ακόμη συχνότερα, όπως τουλάχιστον επικαλούνται πρόσωπα φίλα προσκείμενα στην κυβέρνηση) στις ενστάσεις και τις αντιρρήσεις των θεσμών.

«Πολλές φορές οι εκπρόσωποι των δανειστών δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται την ελληνική πραγματικότητα, ή έστω να βολεύονται με εύκολες επιλογές που ωστόσο στο τέλος της ημέρας δεν οδηγούν πουθενά», υποστηρίζεται τόσο από κυβερνητικούς όσο και από επιχειρηματικούς κύκλους, ενώ κάποιοι άλλοι πιστεύουν πως οι ελληνικές κυβερνήσεις θα έπρεπε να είχαν ακολουθήσει την επιτυχημένη τακτική της Κύπρου: «Να δομήσουν και να εφαρμόσουν αποφασιστικά και με την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα το δικό τους πρόγραμμα σταθεροποίησης, έτσι ώστε να μην έχουν συνεχώς στα πόδια τους την τρόικα».

Συχνά λοιπόν ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Τρύφων Αλεξιάδης έχει δεχτεί αιτήματα από κλαδικούς παράγοντες που (φέρεται να) δείχνει πρόθυμος να τα προωθήσει, αλλά... μετά από κάποιες εβδομάδες διαδίδεται ότι «σκοντάφτουν στην τρόικα».

Ενδεικτικά τέτοια ζητήματα είναι η υιοθέτηση «ειδικών φορολογικών ζωνών» (οριοθετημένες περιοχές, όπου θα ισχύουν ελκυστικοί φορολογικοί όροι), όπως επίσης και αυτό των όρων του επαναπατρισμού κεφαλαίων από το εξωτερικό.

Ο κ. Αλεξιάδης επίσης έχει γίνει αποδέκτης αιτημάτων από κλάδους και φορείς για «εκλογίκευση» των τόσο μεγάλων φορολογικών επιβαρύνσεων που επιβλήθηκαν κατά την τελευταία διετία, καθώς -σύμφωνα με τους αιτούντες- οι επιπλέον επιβαρύνσεις θα οδηγήσουν σε ύφεση, παραοικονομία και τελικά μειωμένα φορολογικά έσοδα. Σε αρκετές περιπτώσεις (π.χ. ασφαλιστικών διαμεσολαβητών) ο κ. Αλεξιάδης έχει υποσχεθεί πως θα εξετάσει ευνοϊκά το ζήτημα, αλλά κάπου στη συνέχεια δηλώνεται πως «να δούμε τι θα πει και η τρόικα...».

Μπαράζ αιτημάτων από τον επιχειρηματικό κόσμο έχει σταλεί προς το Υπουργείο Οικονομικών και σε ό,τι αφορά την ταχύτερη χαλάρωση των capital controls, τα οποία συνεχίζουν να εμποδίζουν την ομαλή επιχειρηματική δραστηριότητα, βάζοντας εμπόδια ακόμη και στις εξαγωγικές εταιρείες. Το Υπουργείο κατανοεί μεν τα σχετικά αιτήματα, ωστόσο η όλη κατάσταση φαίνεται να είναι τέτοια που εμποδίζει την κυβέρνηση και την Τράπεζα της Ελλάδος να κινηθούν γρηγορότερα.

Πίσω δείχνει να πηγαίνει και το νομοσχέδιο για το πλαστικό χρήμα, «κλειδί» για τη μείωση της φοροδιαφυγής, που θα μπορούσε να δώσει στην Αθήνα δημοσιονομικό περιθώριο για ελαφρύνσεις, καθώς δεν έχει συζητηθεί ακόμη με τους θεσμούς.   

Στο μέτωπο της βιομηχανίας τώρα, η κυβέρνηση δηλώνει ένθερμος υποστηρικτής των προσπαθειών που γίνονται για την επαναλειτουργία μεγάλων βιομηχανικών μονάδων, όπως π.χ. αυτές της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας και της Shelman. Ωστόσο, παρά τις αγαθές προθέσεις, το «στοίχημα» της ΕΝΚΛΩ παραμένει σε εκκρεμότητα εδώ και περίπου 18 μήνες, ενώ την ώρα που έχει υπάρξει διπλό (αρχικό τουλάχιστον) αγοραστικό ενδιαφέρον για τη μονάδα της Shelman στην Κομοτηνή, το όλο θέμα καθυστερεί χαρακτηριστικά κάπου μεταξύ συνδίκου, δικαστηρίων και γραφειοκρατίας...

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι η δυσκολία χρηματοδότησης των επιχειρήσεων και ιδιαίτερα των μικρομεσαίων. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς αλλά και πολλοί άλλοι οικονομικοί παράγοντες έχουν προτείνει ως μέτρο ανακούφισης να θεωρούνται ως «νέο χρήμα» τα κεφάλαια που θα επενδύονται σε εταιρικά ομόλογα, έτσι ώστε και οι εταιρείες να αναπτυχθούν, αλλά και να επιστρέψουν χρήματα που σήμερα βρίσκονται είτε στο εξωτερικό, είτε στα «στρώματα». Το αίτημα έχει τεθεί, ωστόσο έχει «σκαλώσει» κάπου μεταξύ της Τραπέζης της Ελλάδος και του Υπουργείου Οικονομικών.

Σειρά αιτημάτων προς την κυβέρνηση έχουν υποβάλει και οι ασφαλιστικές εταιρείες, με στόχο όχι μόνο την τόνωση του κλάδου, αλλά επίσης τη μείωση του κινδύνου της χώρας (αντιμετώπιση συνταξιοδοτικού προβλήματος) και τον περιορισμό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων (δαπάνες κρατικών νοσοκομείων). Σε πρώτη φάση, η κυβέρνηση απέρριψε τα αιτήματα των ασφαλιστικών εταιρειών (μάλιστα, δεν εκλήθησαν καν να συμμετάσχουν στον διάλογο για το ασφαλιστικό), ωστόσο σήμερα φαίνεται να έχουν υπάρξει κάποιες καταρχήν συγκλίσεις στο μέτωπο των ΣΔΙΤ στην υγεία, χωρίς ωστόσο να υπάρχει κάτι το χειροπιαστό για το αν και πότε θα υλοποιηθεί κάτι τέτοιο.