Δίκη Χ.Α.: «Είχαν συγκεντρωθεί σαν τάγμα», κατέθεσε φίλος του Φύσσα

«"Πάμε να φύγουμε", μας είπε ο Παύλος κι αρχίσαμε να τρέχουμε ...κάποια στιγμή τον έχασα και γύρισα πίσω... Βλέπω τον Παύλο χτυπημένο και ρωτάω τη Χρύσα κι εκείνη μου λέει ότι τον μαχαίρωσαν..., από την ταραχή μου δεν έβλεπα τίποτε... περιμέναμε 40 λεπτά για το ασθενοφόρο και τότε έτρεξα στο σπίτι μου για να πάρω το αυτοκίνητό μου για να τον μεταφέρω στο νοσοκομείο, όταν όμως επέστρεψα τον είχαν πάρει... πήγα κι εγώ στο νοσοκομείο και εκεί μας ενημέρωσαν οι γιατροί κι ο πατέρας του...».

Πρόεδρος: «Δεν είδατε την επίθεση»;

Μάρτυρας: «Όχι, τρέχαμε για να σωθούμε».

Φανερά σοκαρισμένος ακόμα και σήμερα που έχουν περάσει δύο χρόνια από το βράδυ της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, ο κολλητός του φίλος, Γιώργος Δούλβαρης, ξεκίνησε την κατάθεσή του στο δικαστήριο περιγράφοντας λεπτό προς λεπτό όσα διαδραματίστηκαν εκείνο το βράδυ: «Ήρθε από το σπίτι με την κοπέλα του εκείνο το βράδυ και ήπιαμε καφέ. Ξεκινήσαμε να βρούμε μια καφετέρια για να δούμε το παιχνίδι. Υπήρχε ένα τραπέζι στην καφετέρια Κοράλι. Το κρατήσαμε και φύγαμε. Επιστρέψαμε λίγο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι. Ήταν δύο άτομα μπροστά μας στην μπάρα της καφετέριας που μας κοίταζαν επίμονα».

Πρόεδρος: «Τους είχατε ξαναδεί»;

Μάρτυρας: «Ποτέ».

Πρόεδρος: «Πόσο διήρκεσε αυτό»;

Μάρτυρας: «Συνέχεια, σε όλο το παιχνίδι, τους έβλεπα, ήταν στο οπτικό μας πεδίο».

Πρόεδρος: «Σας είπαν κάτι»;

Μάρτυρας: «Όχι».

Πρόεδρος: «Εσείς τους είπατε»;

Μάρτυρας: «Όχι».

Πρόεδρος: «Είχαν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό»;

Μάρτυρας: «Ναι, φόραγαν τις μπλούζες ανάποδα, ο ένας παντελόνι παραλλαγής..., είπαμε ότι έχουν εξαπλωθεί παντού οι φασίστες... ήταν της Χρυσής Αυγής».

Πρόεδρος: «Πώς το καταλάβατε»;

Μάρτυρας: «Από τα ρούχα... δεν υπήρξε πάντως καμία αντιπαράθεση... Στη συνέχεια ήρθαν κι άλλοι στην παρέα μας, περίπου άλλοι έξι. Τελειώνει το παιχνίδι και ξεκινάμε να βγούμε έξω. Επιστρέφω να πληρώσω, βγαίνω μετά από περίπου πέντε λεπτά... Είχα δει ένα αυτοκίνητο πριν μπω μέσα με δύο άτομα να μας κοιτάνε, απέναντι από το Κοράλι... ήταν η πρώτη μου εικόνα... όταν ξαναβγήκα ήταν μια παρέα περίπου δέκα -δεκαπέντε άτομα που έβριζε τους δικούς μου... προκαλούσαν, φορούσαν μαύρα ρούχα και κρατούσαν κράνη και ξύλα... έβριζαν: "γαμώ τα σπίτια σας, τις οικογένειές σας, κότες, θα σας σκοτώσουμε", ...είδα κάποιον άγνωστο να πηγαίνει από τη μια παρέα στην άλλη και να μιλάνε..."»

Πρόεδρος: «Ποιός ήταν, καταλάβατε το ρόλο του»;

Μάρτυρας: «Όχι ...ήταν άγνωστος ...μιλούσε και με τον Παύλο ...επικρατούσε χάος ....είπα δεν θέλουμε φασαρίες, είμαστε στη γειτονιά μας, το είπα πολλές φορές».

Πρόεδρος: «Είχε κάποιος από σας διαφορές»;

Μάρτυρας: «Δεν νομίζω... ουτε έγινε κάτι...».

Πρόεδρος: «Μετά τι έγινε»;

Μάρτυρας: Αποφασίσαμε να φύγουμε από το σημείο για να γλυτώσουμε, δεν υπήρχε χρόνος να σκεφτούμε να κάνουμε κάτι άλλο... περάσαμε απέναντι ...είχαν εξαγριωθεί, μας φώναζαν "κότες που πάτε, θα σας σκοτώσουμε", ....έκαναν οτιδήποτε για να έρθουμε σε συμπλοκή ...θυμάμαι μηχανές να κατεβαίνουν τρικάβαλες...».

Πρόεδρος: «Πολλές μηχανές»;

Μάρτυρας: «Πέντε-έξι».

Πρόεδρος: «Πως ήταν»;

Μάρτυρας: «Ενσωματώθηκαν με τους άλλους... σαν λόχος ήταν πια, πάρα πολλοί, παρατεταγένοι... με κράνη, ξύλα... οπλισμένοι... είχαν συγκεντρωθεί σαν τάγμα ...έκαναν σας κτήνη... Είπα του Παύλου να απομακρυνθούμε, ήταν φανερό ότι θα μας έκαναν επίθεση... ταυτόχρονα δεχτήκαμε την επίθεση... ξεκινάω να τρέχω όπως κι η παρέα μου ,στρίβω δεξιά στο πρώτο στενό. Έτρεχαν καταπάνω μας όλοι μαζί..., ο Παύλος είπε τρέχουμε και ξεκινήσαμε... Είδα όταν έστριψα ότι δεν ήταν κοντά μου..., έκανα τον γύρο του τετραγώνου κι επέστρεψα... ήταν και κάποιοι αστυνομικοί αλλά δεν μας βοηθούσε κανένας... Βλέπω τον Παύλο χτυπημένο και ρωτάω τη Χρύσα κι εκείνη μου λέει ότι τον μαχαίρωσαν... Από την ταραχή μου δεν έβλεπα τίποτε... περιμέναμε 40 λεπτά για το ασθενοφόρο και τότε έτρεξα στο σπίτι μου για να πάρω το αυτοκίνητό μου για να τον μεταφέρω στο νοσοκομείο, όταν όμως επέστρεψα τον είχαν πάρει... Πήγα κι εγώ στο νοσοκομείο και εκεί μας ενημέρωσαν οι γιατροί κι ο πατέρας του..».

Πρόεδρος: «Δεν είδατε την επίθεση»;

Μάρτυρας: «Όχι, τρέχαμε για να σωθούμε».

Πρόεδρος: «Πως το εξηγείτε αυτό; Γιατί αυτό το μένος προς εσάς»;

Μάρτυρας: Γιατί είμαστε αντίθετοι με τις ιδέες τους.

Πρόεδρος: «Πως το ξέραν;»

Μάρτυρας: Ξεχωρίζαμε κι εμείς, ότι κάνουμε ραπ μουσική..., σας παρακαλώ ένα διάλλειμα...».