WSJ: Το ΔΝΤ περιόρισε τις απαιτήσεις για μεταρρυθμίσεις

Το δημοσίευμα με τίτλο «Η αντιπαράθεση της Ελλάδας με τους πιστωτές της για τη συμφωνία στο πρόγραμμα βοήθειας δοκιμάζει το ΔΝΤ» σημειώνει ότι επί σχεδόν ένα χρόνο το ΔΝΤ αρνείται να καταβάλει στην Ελλάδα την επόμενη δόση του προγράμματός της, ζητώντας την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων που προβλέπονται από αυτό.

Οι μεταρρυθμίσεις που ζητούσε το Ταμείο καταγράφηκαν και πάλι τον Φεβρουάριο σε επιστολή της γενικής διευθύντριάς του, Κριστίν Λαγκάρντ, προς τον Πρόεδρο του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, και περιλάμβαναν τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, όπως και των αγορών εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών, του φορολογικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης.

Ο Νίξον σημειώνει ότι η μετατόπιση του ΔΝΤ αποτελεί μία σημαντική κίνηση. «Η Ελλάδα, παρά τις μειωμένες απαιτήσεις, θα πρέπει να συμφωνήσει και να εφαρμόσει δύσκολες μεταρρυθμίσεις, που θα περιλαμβάνουν το πιθανότερο αλλαγές στις συντάξεις και στον ΦΠΑ», σημειώνει και προσθέτει:

«Ορισμένοι αξιωματούχοι φοβούνται ότι ακόμη και μία πιο περιορισμένη συμφωνία μπορεί να αποδειχθεί πολύ μεγάλη για την υλοποίησή της από την Αθήνα πριν από τα μέσα Μαΐου, όταν πρέπει να αρχίσει η έγκρισή της από τη Βουλή, προκειμένου να εκταμιευθούν χρήματα πριν από την εκπνοή του προγράμματος στο τέλος Ιουνίου».

Ακόμη και στην περίπτωση που η συμφωνία αφορά λιγότερες μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει να διασφαλίζει στους μετόχους του ΔΝΤ ότι το ελληνικό χρέος θα είναι βιώσιμο, πριν αποφασισθεί η εκταμίευση νέων χρημάτων, σημειώνει ο Nixon, προσθέτοντας ότι αυτό μπορεί να είναι δύσκολο. «Ο συνδυασμός ενός περιορισμένου μεταρρυθμιστικού προγράμματος και η επίπτωση της πολιτικής αναστάτωσης μηνών στις προοπτικές ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας θα έχει δημιουργήσει ένα μεγάλο χρηματοδοτικό κενό. Το ελληνικό χρέος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί σημαντικά, ενώ οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης έχουν αποκλείσει κάτι πέραν των αλλαγών στα επιτόκια και στους χρόνους λήξης των υφιστάμενων δανείων», αναφέρει ο Νίξον σύμφωνα με το ΑΠΕ.

Και καταλήγει: «Πολλά πιθανόν να εξαρτηθούν τότε από την αυστηρότητα, με την οποία το ΔΝΤ θα αποφασίσει να επιβάλει τους κανόνες του σχετικά με τη βιωσιμότητα του χρέους. Θα απαιτήσει από την ευρωζώνη να παίξει τον δικό της ρόλο στην αντιμετώπιση της κρίσης, με τον κίνδυνο ότι αυτή θα αρνηθεί, αφήνοντας την Ελλάδα σε αδυναμία να πληρώσει τα χρέη της ή θα υποκύψει στην πολιτική πραγματικότητα της ευρωζώνης και θα εξωραΐσει πάλι την ανάλυσή της, όπως έκανε το 2010, κάνοντας έτσι βέβαιο ότι θα συνεχισθεί το ελληνικό δράμα; Όλα τα βλέμματα πρέπει να είναι στραμμένα στην Ουάσιγκτον».