Μπάγιερ: Λόμπι εξουσίας πίσω από την αποτυχία της οικονομικής πολιτικής

Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Μπάγιερ γράφει εισαγωγικά πως, στην αντιπαράθεση για το πρόγραμμα βοήθειας για την Ελλάδα, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών προφανώς εκνεύριζε τουλάχιστον διπλά τους ομολόγους του στο Eurogroup, κατά πρώτον ζητώντας μια Ευρωπαϊκή Διάσκεψη Χρέους, στην οποία θα έπρεπε να συζητούνταν - και ίσως να λύνονταν - τα προβλήματα χρέους συνολικα του Eurogroup.

Κατά δεύτερον, απορρίπτοντας τους όρους του Μνημονίου που είχαν συμφωνήσει οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, (ΣΣ ο Γιάνης Βαρουφάκης) ήθελε να πετύχει μια αλλαγή της οικονομικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την πολιτική λιτότητας, στην πολιτική ανάπτυξης.

Επιπλέον έκανε στους ομολόγους του μια εκτενή διάλεξη για την οικονομική πολιτική - που θύμισε έναν ανάλογο ρόλο του Γερμανού πρώην υπουργού Οικονομικών Όσκαρ Λαφοντέν - όμως η στάση τους ήταν αρνητική, δείχνοντάς του ποιος έχει την εξουσία και μη δεχόμενοι προφανώς ως υπόλοιπο Eurogroup υποδείξεις από μια μικρή χώρα η οποία χρειάζεται βοήθεια.

Ως σημαντική παραχώρηση, σημειώνει ο Κουρτ Μπάγιερ, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών κέρδισε μια τετράμηνη παράταση και τη μείωση για φέτος του πρωτογενούς πλεονάσματος που του ζητούσαν, και συγχρόνως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε παράταση για την επίτευξη του «ιερού» μηδενικού ελλείμματος από τη Γαλλία, θεωρώντας προφανώς ότι τόσο η παράταση που δόθηκε στη Γαλλία όσο και η "παραχώρηση" προς την Ελλάδα είναι αρκετά για να διορθώσουν τα λάθη της ευρωπαϊκής αντιμετώπισης της κρίσης.

Ο πρώην διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας διερωτάται «γιατί δεν υπάρχει πραγματικά στο Eurogroup μια βαθύτερη συζήτηση ως προς την αποτυχία της έως τώρα οικονομικής πολιτικής (δημοσιονομική προσαρμογή και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις), η οποία, όπως τονίζει, στις μεν χώρες της κρίσης δημιούργησαν ανεργία και τίναξαν στα ύψη το χρέος και τη φτώχεια, στις δε χώρες του Βορρά δεν έφεραν σε καμιά περίπτωση την ανάπτυξη.

Κατά την άποψή του δύο είναι οι αιτίες: κατά πρώτο, το ό,τι κάθε σημαντική αλλαγή του οικονομικού προσανατολισμού θα μπορούσε να ερμηνευτεί πως στο παρελθόν πρεσβεύονταν ένα λανθασμένο μοντέλο, δηλαδή θα έπρεπε να υπάρξει παραδοχή λαθών από θεσμούς που δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.

Κατά δεύτερο, υπάρχουν ομάδες συμφερόντων οι οποίες επωφελούνται από την παρούσα κατάσταση, όπως εκείνοι οι οποίοι μπορούν και εξαγοράζουν τώρα περιουσιακά στοιχεία στις χώρες της κρίσης και αλλού, όπως επίσης εκείνοι οι οποίοι έχουν σίγουρες και καλοπληρωμένες δουλειές ή εκείνοι - κυρίως πολιτικοί - που η διατήρηση της εξουσίας τους βασίζεται στη συνέχιση της κατάστασης, δηλαδή γενικά ένα «τεράστιο λόμπι εξουσίας».

Ο Κουρτ Μπάγιερ επισημαίνει ότι οι υπάλληλοι οι οποίοι διατυπώνουν και εφαρμόζουν αυτή την πολιτική κατεύθυνση, δεν βλέπουν ποτέ τη δυστυχία εκείνων που πρέπει να πληρώσουν τα λάθη προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά εφαρμόζουν συμφωνίες και κανόνες, αντί να ελέγχουν τα περιεχόμενα και τις συνέπειες τους στον πληθυσμό, στην κοινωνική συνοχή και στην πολιτική σταθερότητα.

Για αυτό πρέπει, πέραν από πολιτικές σκοπιμότητες, να υπάρξει μιας αποτελεσματική αναπτυξιακή πολιτική στην ΕΕ, όπου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα πρέπει να στηρίξουν όλες τις δυνάμεις που θέλουν να υλοποιήσουν πραγματικές μεταρρυθμίσεις, που θέλουν να σπάσουν το δίκτυο των αλληλοεξυπηρετούμενων ολιγαρχών, που θέλουν να εξυψώσουν την φορολογική ηθική και που θέλουν να αποκαταστήσουν την αποτελεσματικότητα στις δημόσιες υπηρεσίες, κάτι που θα σήμαινε ότι διδάχτηκαν (ΣΣ από την ελληνική «τραγωδία»), καταλήγει στο άρθρο του ο πρώην διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας.