Οι τρεις επιλογές για κάλυψη του «κενού»

«Έχουμε χρόνο. Δεν υπάρχει ζήτημα καθυστερήσεων στην καταβολή μισθών και συντάξεων». Με αυτές τις φράσεις πηγές του Μεγάρου Μαξίμου επιχειρούν να γίνουν καθησυχαστικές.

Η ζημιά, όμως, βέβαια έχει ήδη γίνει. Από χθες, όταν ο υπουργός Επικρατείας Αλ. Φλαμπουράρης μίλησε για το ενδεχόμενο η Ελλάδα να μην έχει να πληρώσει το Μάρτιο τη δόση του ΔΝΤ και να ζητήσει… παράταση δυο μηνών, άρχισαν να φουντώνουν τα σενάρια.

«Έχουμε χρόνο, μην προτρέχετε», επαναλαμβάνουν οι συνομιλητές μας. Πόσος, όμως, είναι αυτός ο χρόνος, κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια. Εξαρτάται από τρεις ουσιαστικές παραμέτρους:

1. Από τις σημερινές εισπράξεις για φορολογικές υποχρεώσεις. Στο υπουργείο Οικονομικών περιμένουν με αγωνία να κάνουν ταμείο από τις εισπράξεις του ΕΝΦΙΑ και του ΦΠΑ (μετά την παράταση της προθεσμίας του Ιανουαρίου). Τα πρώτα μηνύματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Οι φορολογούμενοι δεν πληρώνουν με τους ρυθμούς των προηγουμένων μηνών. Σε αυτό το μέτωπο φέρουν ευθύνες όσοι βιάστηκαν να ρίξουν στο τραπέζι την προοπτική νέας ευνοϊκότερης ρύθμισης ληξιπρόθεσμων οφειλών. Όλοι περιμένουν τη νέα ρύθμιση -η οποία δεν έρχεται- και κανένας δεν πληρώνει.

2. Από την αποστράγγιση των repos. Οι αρμόδιες υπηρεσίες του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και ο ΟΔΔΗΧ επιχειρούν να μαζέψουν ό,τι μπορούν με repos στα ταμειακά διαθέσιμα φορέων της γενικής κυβέρνησης. Τα ασφαλιστικά ταμεία δεν φαίνεται να «τσιμπάνε» στις υψηλότερες αποδόσεις, αλλά σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις δεν αποκλείεται να μαζευτεί ποσό 1-1,5 δισ. ευρώ από repos τον κρίσιμο Μάρτιο.

3. Από την ΕΚΤ. Ολη η αγωνία θα μπορούσε να εκλείψει με μια απλή κίνηση της ΕΚΤ. Αν αποφασίσει έστω και στο παρά πέντε να δώσει το πράσινο φως για αύξηση των εκδόσεων εντόκων γραμματίων κατά 1-2 δισ. ευρώ, ο σκόπελος του Μαρτίου φαίνεται πως ξεπερνιέται. Τα 10 δισ. ευρώ που ζητούσε η ελληνική πλευρά έχουν φύγει οριστικά ως πρόταση, αλλά παραμένει ερώτημα αν η ΕΚΤ θα επιτρέψει ακόμα και τα 2 δισ. ευρώ.

Την ίδια στιγμή, το ενδεχόμενο να επιστρέψει χωρίς αξιολόγηση το 1,9 δισ. ευρώ από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων -έστω και για να πάει απευθείας από τη Φρανκφούρτη στην Ουάσιγκτον- κρίνεται μάλλον απίθανο.

Σε αυτό το σημείο εξαντλούνται οι εναλλακτικές, παρακλάδια των οποίων αποτελούν παράλληλες κινήσεις με πάγωμα πληρωμών προς προμηθευτές του Δημοσίου και επιστροφών φόρων. Μισθοί, συντάξεις και καταθέσεις αντιμετωπίζονται με τρόπο ευλαβικό από την κυβέρνηση και σε όλους τους τόνους διαβεβαιώνεται αρμοδίως ότι δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα.

Υπάρχει όμως χρηματοδοτικό πρόβλημα. Τα λεφτά για τη δόση του ΔΝΤ σήμερα δεν υπάρχουν και είναι ασαφές από πού θα βρεθούν στις 16 του μήνα. Διότι στις 16 Μαρτίου φαίνεται να εντοπίζεται το μεγάλο πρόβλημα.

Τον Μάρτιο δεν υπάρχει μία υποχρέωση προς το ΔΝΤ, αλλά τέσσερις. Η πρώτη λήξη έρχεται στις 6 Μαρτίου: 298,676 εκατ. ευρώ. Το ποσό, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι διαχειρίσιμο. Τα ζόρια έρχονται στη συνέχεια, αλλά στις 9 Μαρτίου είναι προγραμματισμένη συνεδρίαση του Eurogroup στο οποίο ορισμένες πηγές βλέπουν τη λύση.

Οι επόμενες πληρωμές προς το ΔΝΤ είναι στις 13 Μαρτίου, με 336 εκατ. ευρώ, στις 16 με 560 εκατ. ευρώ και στις 20 Μαρτίου με 336 εκατ. ευρώ.

Ήταν στραβό το κλήμα…

Στη δύσκολη εξίσωση των χρηματοδοτικών αναγκών, έρχονται να προστεθούν και οι «ανισορροπίες» του προϋπολογισμού το πρώτο εξάμηνο του έτους. Ακόμα και αν τα έσοδα δεν εμφάνιζαν υστέρηση (1 δισ. ευρώ μόνο τον Ιανουάριο) οι προγραμματισμένες εισπράξεις είναι σαφώς λιγότερες από τις δαπάνες.

Τα καθαρά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού τον Φεβρουάριο (4,140 δισ. ευρώ) είναι λιγότερα από τις κρατικές δαπάνες (5,496 δισ. ευρώ) κατά 1,356 δισ. ευρώ.

Το Μάρτιο το έλλειμμα φτάνει τα 2 δισ. ευρώ, καθώς ο προϋπολογισμός προβλέπει έσοδα 3,171 δισ. ευρώ και δαπάνες 5,211 δισ. Μέχρι τον Ιούνιο τα έσοδα είναι λιγότερα από τις δαπάνες, με εξαίρεση τον Ιανουάριο οπότε θα ήταν περισσότερα από τις δαπάνες κατά περίπου 1,2 δισ. ευρώ.

Ήρθε όμως η υστέρηση εσόδων (κυρίως από φόρο εισοδήματος και ΦΠΑ) και τα ταμειακά διαθέσιμα δέχθηκαν ισχυρές πιέσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες έχουν περιοριστεί σε λιγότερο από 1 δισ. ευρώ...