Πού έχουν συγκλίνει Ελλάδα και Ευρώπη

Τα αγκάθια, όμως, εξακολουθούν να υφίστανται καθώς οι Γερμανοί, παρά τα ανοίγματα, παραμένουν σε σκληρή ρητορική. Δύο επιλογές έδωσε η Α. Μέρκελ σε δηλώσεις της μετά τη Σύνοδο Κορυφής: «Αν το πρόγραμμα πρόκειται να παραταθεί, τότε θα ήθελα να δω το αίτημα για μια τέτοια παράταση όσο το δυνατόν ταχύτερα» ανέφερε. «Και αν ολοκληρωθεί ως το τέλος του Φεβρουαρίου, τότε θα ήθελα να δω σύντομα ότι θα ολοκληρωθεί. Μόνο αυτές οι δύο δυνατότητες υπάρχουν».

Από την πλευρά του, ο Αλέξης Τσίπρας επέμεινε: το μνημόνιο, όπως το γνωρίσαμε, όταν πάντοτε ως προαπαιτούμενα υπήρχαν περικοπές, ξεχάστε το. Ούτε η τρόικα, ούτε το μνημόνιο υπάρχουν.

Με βάση τις εξελίξεις τα δεδομένα που διαμορφώνονται έχουν ως εξής:

- Τρόικα: Όπως φαίνεται και από τα τουίτ του Γ. Ντάισελμπλουμ η συγκεκριμένη ορολογία εγκαταλείπεται και από τις δύο πλευρές υπέρ των «θεσμών». Ο κ. Τσίπρας πάντως χθες άφησε να εννοηθεί ότι πρωτεύοντα ρόλο θα έχει εφεξής η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (θέση που ασφαλώς ικανοποιεί και τον κ. Γιούνκερ) μιλώντας όμως και για συνεχή επικοινωνία της Ελλάδας με την ΕΚΤ και το IMF στο πλαίσιο των υφιστάμενων δανειακών υποχρεώσεων προς αυτούς.

- Είναι σαφές ότι η έννοια του μνημονίου «με τη μορφή που το ξέραμε» έχει επίσης εγκαταλειφθεί και από τις δύο πλευρές, με την ελληνική να μιλάει για «μετάβαση σε ένα νέο πρόγραμμα».

- Εντούτοις φαίνεται ότι η ελληνική πλευρά δεν απορρίπτει ολοκληρωτικά την έννοια της (προσωρινής) επέκτασης του τρέχοντος προγράμματος, καθότι αυτή ήταν και η μόνη δημοσιογραφική ερώτηση που δεν απάντησε χθες ευθέως ο Αλέξης Τσίπρας, αφήνοντας εκ των πραγμάτων το παράθυρο ανοικτό. Κι αυτό χωρίς να αποκλείεται να βρεθεί τελικά μια άλλη διατύπωση κοινά αποδεκτή.

- Τόσο από τις δηλώσεις Γιούνκερ όσο και από πληροφορίες για τη θέση της γερμανικής πλευράς, προκύπτει ότι είναι ανοικτό το ζήτημα της «αντικατάστασης» μέτρων, με άλλα με βάση το «πρόχειρο» ποσοστό 70%-30% που έθεσε προηγουμένως ο κ. Βαρουφάκης, με προφανή κατεύθυνση τη μείωση της λιτότητας και των κοινωνικών ανισοτήτων.

- Φαίνεται επίσης σύμφωνα με τις ως τώρα πληροφορίες ότι οι δανειστές, ακόμη και οι Γερμανοί, δέχονται τη μείωση των δεσμεύσεων για τα πρωτογενή πλεονάσματα, που έτσι κι αλλιώς θεωρούνται εξωπραγματικές από την πλειονότητα των διεθνών ειδικών.

- Αυτό με τη σειρά του ανοίγει διάπλατα την πόρτα για «τεχνική απομείωση του ελληνικού χρέους», φρασεολογία που χρησιμοποίησε χθες ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, καθώς εδώ και αρκετό διάστημα η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει τις απαιτήσεις περί κουρέματος της ονομαστικής αξίας-διαγραφής του.

- Σε αντάλλαγμα ωστόσο όλα δείχνουν ότι η ελληνική πλευρά θα πιεστεί να βάλει νερό στο κρασί της σε μια σειρά προεκλογικές εξαγγελίες, είτε αυτό αφορά τις αποκρατικοποιήσεις, είτε άλλες εξαγγελίες που θα μπορούσαν να εκτροχιάσουν τα οικονομικά δεδομένα.

Πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι αμφότερες οι πλευρές ήταν πολύ προσεκτικές στις διατυπώσεις τους, αποφεύγοντας να μιλήσουν για «συμφωνία» και γενικώς περιορίζοντας τις προσδοκίες.

Κι αυτό έχει την εξήγησή του. Διότι ακόμη κι αν βρεθεί το πολιτικό πλαίσιο για τις αμοιβαίες υποχωρήσεις, υπάρχουν και οι αριθμοί των ελληνικών προτάσεων, που θα μελετηθούν τις επόμενες μέρες από τους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης και των «θεσμών» (δηλαδή της έως πρότινος τρόικας), εν όψει του Eurogroup της 16ης Φεβρουαρίου.

Η σχετική δήλωση του κ. Γιούνκερ ότι τα μέτρα θα πρέπει να αντικαθίστανται από άλλα για να μην επηρεάζονται τα έσοδα δίνει το κλίμα. Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πείσει ότι οι μεταρρυθμίσεις που υπόσχεται, είτε πρόκειται για τη φοροδιαφυγή και την πάταξη της διαφθοράς, είτε για άλλα θέματα, είναι γρήγορα υλοποιήσιμες και με απτά αποτελέσματα.