Spiegel: Σκληρή προσγείωση για τους λαϊκιστές του ΣΥΡΙΖΑ

«Σκληρή προσγείωση (στην πραγματικότητα) για τους λαϊκιστές» είναι ο τίτλος σχολίου στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Der Spiegel, που αναφέρεται στη διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης Τσίπρα. «(…) Μπορεί ο Βαρουφάκης να κατέχει τη θεωρία (των παιγνίων), στην πράξη όμως αυτό φαίνεται ελάχιστα. Η διευρυμένη ευρωπαϊκή του περιοδεία μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκ του αποτελέσματος ένα μάθημα για το πώς δεν πρέπει να διαπραγματεύεται κανείς». Όπως σημειώνει ο σχολιαστής, η απειλή Βαρουφάκη περί του τέλους της ευρωζώνης δεν φάνηκε να συγκινεί κανέναν συνομιλητή του στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, καθώς ακόμη και σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ ο φόβος περί κατάρρευσης της υπόλοιπης ευρωζώνης έχει μειωθεί σημαντικά.

Όπως αναμεταδίδει η Deutsche Welle, σύμφωνα με το Spiegel, «το σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να αποδώσει, παρά τις όποιες εσπευσμένες συνεδριάσεις του Eurogroup. Η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει ήδη την αξίωση για κούρεμα ενώ σύντομα θα πρέπει να επιδείξει την ίδια ευελιξία στην υπόσχεση που έδωσε για το τέλος του πακέτου βοήθειας.

Ούτε τις μεταρρυθμίσεις θα μπορέσει να ανακαλέσει ή να καταργήσει. Αυτό είναι κατ' αρχάς κακό για την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ. Θα μπορούσε όμως να είναι καλό για την αξιοπιστία της Ευρώπης, σε περίπτωση που οι υπεύθυνοι σε Βρυξέλλες, Βερολίνο ή Παρίσι αξιοποιήσουν την ισχύ τους για μια πολιτική έναντι της Ελλάδας που δεν θα είναι στην κατηγορία του μαύρου-άσπρου. Η οργή των ανθρώπων που οδήγησαν στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι φυσικά ρεαλιστική και δεν περιορίζεται μόνον στην Ελλάδα. Όλη η Ευρώπη χρειάζεται μια πολιτική για το μέλλον η οποία θα επικεντρώνει περισσότερο σε μεταρρυθμίσεις και στην ανάπτυξη κι όχι μόνο στις περικοπές – μια λιγότερο ταπεινωτική εποπτεία της τρόικας για την Ελλάδα θα ήταν ένα πρώτο βήμα.

Παράλληλα η στενή συνεργασία μεταξύ Βρυξελλών και ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να βάλουν επιτέλους οι πλούσιοι φοροφυγάδες το χέρι στην τσέπη και να περιοριστεί η διαφθορά θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο και για άλλες χώρες με κακές κρατικές δομές αλλά και να αποδείξει ότι ακόμη και τα κινήματα διαμαρτυρίας μπορούν να πετύχουν πολύ περισσότερα με την υπόλοιπη Ευρώπη, μέσω της συνεργασίας παρά μέσω της ευθείας αντιπαράθεσης».