Συμψηφισμός παραγωγής-κατανάλωσης σε μικρά φωτοβολταϊκά

Αρχίζει το μέτρο του συμψηφισμού της παραγόμενης από μικρά φωτοβολταϊκά ενέργειας και αυτής που απορροφά ο καταναλωτής από το δίκτυο (Net Metering), καθώς δόθηκε σε διαβούλευση η απόφαση του ΥΠΕΚΑ για τις λεπτομέρειες της εφαρμογής του.

Ο συμψηφισμός θα γίνεται για εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών ισχύος μέχρι 10 κιλοβάτ για το ηπειρωτικό σύστημα, τα διασυνδεδεμένα νησιά και την Κρήτη και μέχρι 5 κιλοβάτ για τα μη διασυνδεδεμένα νησιά. Σύμφωνα με τους όρους που θέτει το σχέδιο της υπουργικής απόφασης, συμβάσεις συμψηφισμού θα μπορούν να κάνουν φυσικά και νομικά πρόσωπα, αξιοποιώντας για την εγκατάστασή τους είτε κτίρια, είτε το έδαφος.

Η διαδικασία συμψηφισμού που θα είναι 25ετούς διάρκειας προτείνεται να γίνεται ως εξής:

-Κάθε φωτοβολταϊκό θα αντιστοιχεί αποκλειστικά σε έναν μετρητή.

-Ο συμψηφισμός διενεργείται στους εκκαθαριστικούς λογαριασμούς (4μηνο για οικιακούς κ.λπ.) που εκδίδει ο προμηθευτής (ΔΕΗ ή άλλος). Η «εξερχόμενη ενέργεια», αυτή δηλαδή που παρήγαγε το φωτοβολταϊκό και την οποία τροφοδότησε το δίκτυο αφαιρείται από τη συνολική ενέργεια που κατανάλωσε ο πελάτης. Εφόσον η διαφορά είναι θετική, δηλαδή η ενέργεια που παρήγαγε το φωτοβολταϊκό είναι μικρότερη από αυτήν που κατανάλωσε ο πελάτης, τότε ο τελευταίος χρεώνεται με τις κιλοβατώρες που αντιστοιχούν στη διαφορά. Εάν η διαφορά είναι αρνητική, δηλαδή η παραγωγή του φωτοβολταϊκού είναι μεγαλύτερη από την κατανάλωση, τότε οι κιλοβατώρες που αντιστοιχούν στη διαφορά αυτή πιστώνονται στον επόμενο λογαριασμό του πελάτη ως πρόσθετη «εξερχόμενη ενέργεια».

Η μεταφορά «εξερχόμενης ενέργειας» ισχύει για ένα έτος. Στο τέλος του 12μήνου γίνεται εκκαθάριση (ετήσιο ισοζύγιο εισερχόμενης και εξερχόμενης ενέργειας) και εάν εξακολουθεί να υπάρχει πλεόνασμα παραγόμενης ενέργειας, αυτό χάνεται για τον παραγωγό και αξιοποιείται ως έσοδο του λογαριασμού ΑΠΕ (τον τηρεί ο ΛΑΓΗΕ).

Ο συμψηφισμός και οι χρεωπιστώσεις τιμολογούνται με βάση την τιμή της ενέργειας (σκέλος ενέργειας του τιμολογίου).

Οι υπόλοιπες χρεώσεις, όπως χρέωση χρήσης συστήματος ή δικτύου, υπολογίζονται και επιβάλλονται μόνο για την ενέργεια που απορρόφησε ο πελάτης από το δίκτυο και όχι για τις κιλοβατώρες που παρήγαγε το φωτοβολταϊκό.

Όλες οι άλλες χρεώσεις όπως τέλη για ΥΚΩ (Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας), ΕΤΜΕΑΡ (τέλος ΑΠΕ), φόροι κ.λπ. επιβάλλονται κανονικά για το σύνολο της κατανάλωσης.

Η αγορά φωτοβολταϊκών ανέμενε την ολοκλήρωση της προετοιμασίας για την εφαρμογή του συμψηφισμού, ως μέτρο για το ξαναζωντάνεμα του κλάδου, ο οποίος μετά τα πρόσφατα μέτρα έχει συρρικνωθεί απελπιστικά. Οι φορείς της και κυρίως ο Σύνδεσμος Εταιρειών Φωτοβολταϊκών από την αρχή είχαν την άποψη ότι το μέτρο για να προσφέρει κίνητρα θα έπρεπε να επιτρέπει την εγκατάσταση μεγαλύτερων μονάδων (έως και 50 κιλοβάτ), ώστε να γίνει ελκυστικό για επιχειρήσεις που με τον τρόπο αυτό θα μείωναν το κόστος ενέργειας.

Ωστόσο, όπως φαίνεται από τα παραπάνω, το ΥΠΕΚΑ έμεινε σε συντηρητικότερες προσεγγίσεις ως προς τα μεγέθη, θεωρώντας ότι την αύξηση της ισχύος θα μπορούσε να την εξετάσει σε δεύτερη φάση. Με τα δεδομένα αυτά, εκτιμάται ότι το ενδιαφέρον για νέα φωτοβολταϊκά με συμβάσεις συμψηφισμού θα είναι περιορισμένο, καθώς το οικονομικό όφελος υπολογίζεται ότι είναι μικρό.

Το θετικό του μέτρου έτσι όπως προτείνεται να εφαρμοστεί είναι ότι ο αυτοπαραγωγός φωτοβολταϊκού με σύμβαση συμψηφισμού, μέσω του κόστους κεφαλαίου που θα διαθέσει, διατηρεί σταθερή την επιβάρυνσή του για τις κιλοβατώρες που θα παράγει αυτό (13.000 -16.000 κιλοβατώρες το χρόνο στα 10 κιλοβάτ) για τα επόμενα 25 έτη και ανεξάρτητα από το πόσο θα αυξάνεται η τιμή κιλοβατώρας (σκέλος ενέργειας και μόνο) που θα παρέχει το δίκτυο.

Ένα άλλο θέμα που είχε τεθεί στη φάση της προετοιμασίας εφαρμογής του μέτρου αφορά την επιβάρυνση των φωτοβολταϊκών στα νησιά με ΥΚΩ.

Επισημαίνεται σχετικά ότι οι αυτοπαραγωγοί των μη διασυνδεδεμένων νησιών όχι μόνο δεν πρέπει να χρεώνονται με ΥΚΩ, αλλά αντιθέτως πρέπει να αποζημιώνονται με κάποιο αντίτιμο για τη συνολική ενέργεια που παράγουν, καθώς με την παραγωγή τους συμβάλλουν στη μείωση της κατανάλωσης υγρών καυσίμων στα νησιά, άρα και στην επιβάρυνση του λογαριασμού ΥΚΩ.