Με την... όπισθεν κινούνται οι διαπραγματεύσεις

Αυξήθηκε αντί να μειωθεί η απόσταση που χωρίζει την τρόικα από την Αθήνα μετά και τα αλλεπάλληλα ραντεβού της Δευτέρας. Το κλίμα αμφισβήτησης υπήρξε έντονο σε ό,τι αφορά τα δημοσιονομικά, στα οποία ο φόρος ακινήτων άνοιξε νέα τρύπα στο «δημοσιονομικό κενό» του 2014. Αντίθετα, βήματα προόδου φαίνεται πως έγιναν στο ραντεβού με τον Κώστα Χατζηδάκη αναφορικά με το θέμα των πλειστηριασμών, αν και οι διαφορές παραμένουν σημαντικές. Οι εξελίξεις τρέχουν με όλα τα μέτωπα ανοικτά. Τα προαπαιτούμενα δεν έχουν κλείσει, ενώ οι δανειστές αμφισβητούν την ικανότητα του υπουργείου Εργασίας να πετύχει τους στόχους για την πάταξη της εισφοροδιαφυγής, φωτογραφίζοντας επώδυνες παρεμβάσεις.

Με δεδομένο, πάντως, το κλίμα που έγινε ορατό στο Eurogroup της προηγούμενης εβδομάδας η λογική της πίεσης για πολιτική διαπραγμάτευση φαίνεται πως μπαίνει στο συρτάρι του Μαξίμου.

Μετά το Εurogroup, ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας αντιλήφθηκε ότι η στάση των προϊσταμένων των ελεγκτών, αλλά και των ομολόγων του παραμένει ίδια και ότι το «παζάρι» θα κλείσει μόνο όταν η ελληνική πλευρά διανύσει την απόσταση ώστε να καλύψει αυτά που ζητούσε η τρόικα από το καλοκαίρι.

Με άλλα λόγια, ενώ σε πολιτικό επίπεδο οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης αναγνωρίζουν τις προσπάθειες και την πρόοδο που έχει γίνει, εντούτοις δεν προχωρούν σε κάποια πρωτοβουλία ώστε να καμφθεί η σκληρή στάση της τρόικας κατά τη διάρκεια των συζητήσεων.

Για τους καλά γνωρίζοντες αυτό ερμηνεύεται ως εξής: Οι δανειστές, θέλοντας να κρατήσουν πολιτικές ισορροπίες, στηρίζουν μεν την ελληνική κυβέρνηση σε επικοινωνιακό επίπεδο, όμως ουσιαστικά τόσο στην τρόικα όσο και στο EuroWorking Group δίνεται η γραμμή να πιεστεί η ελληνική πλευρά, ώστε να μην αποκλίνει από τα συμφωνηθέντα στη δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά και στα χρονοδιαγράμματα.

Βάζουν δηλαδή την τρόικα να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

Παρά το γεγονός ότι οι διαρροές από την ελληνική πλευρά είναι απολύτως ελεγχόμενες και τις περισσότερες φορές δεν αντανακλούν το κλίμα πίσω από τις κλειστές πόρτες ή το τι πραγματικά συμφωνείται με την τρόικα, σίγουρα ο Γ. Στουρνάρας θα πρέπει να έχει μεταφέρει επακριβώς στον πρωθυπουργό τις τάσεις που διαμορφώνονται εντός ευρωζώνης. Εξ ου και οι αλλεπάλληλες συσκέψεις στο Μαξίμου κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, ώστε να χαραχθεί νέα διαπραγματευτική γραμμή.

Πρέπει όμως να υπογραμμιστεί ότι ο κίνδυνος να ξαναβρεθεί η χώρα μας στη γωνία -αυτήν τη φορά ολομόναχη- είναι κάτι περισσότερο από ορατός. Οι πολιτικές ισορροπίες στην ευρωζώνη αλλάζουν τάχιστα, όπως και οι προθέσεις απέναντι στην προοπτική «μία χώρα της περιφέρειας ή του Νότου να βάζει συνεχώς νάρκες στην προσπάθεια ανάκαμψης του συνόλου της ευρωζώνης».

Αυτό που επιθυμούν όλοι στην Ε.Ε., στην Κομισιόν και στην ΕΚΤ είναι να υπάρξει ανάκαμψη τάχιστα, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να κινδυνεύει να απομονωθεί ως η χώρα που δεν τα καταφέρνει:

1. Η Ισπανία και η Ιρλανδία βλέπουν ήδη την πόρτα της εξόδου από τα προγράμματα στήριξης, με τη βούλα του Εurogroup. Η Ιρλανδία απέρριψε την ιδέα της«πιστωτικής γραμμής και πλέον αποτινάσσει από πάνω της την επιτήρηση, ανακουφίζοντας έτσι τη Γερμανία, που με τη σειρά της θέλει να αποτινάξει τη λογική της παροχής πιστωτικών γραμμών.

2. Αυτήν τη στιγμή η ευρωζώνη σπρώχνει προς την έξοδο των μνημονίων και την Πορτογαλία, ενώ υπάρχει ιδιαίτερη ανακούφιση για την καλύτερη του αναμενόμενου ανάκαμψη της Κύπρου.

Με αυτές τις εξελίξεις η χώρα μας κινδυνεύει να μείνει και πάλι μόνη και να κάτσει στο σκαμνί του κακού μαθητή, που δεν θέλει να προοδεύσει. Μπορεί μεν να υπάρχει κατανόηση δεδομένου ότι το πρόβλημα είναι πολύπλοκο και βαθιά διαρθρωτικό, όμως εκφράζεται και ο σχετικός εκνευρισμός για τις συνεχείς καθυστερήσεις και εμπλοκές στις διαπραγματεύσεις και τα διαρκή πολιτικά παιχνίδια. Τέτοιος που σε κάποιους κύκλους αναπτύσσεται ακόμα και η λογική του ατυχήματος, μιας χώρας δηλαδή που δεν κατάφερε να κινηθεί στον ρυθμό της υπόλοιπης Ευρώπης.

3. Στο Βερολίνο ακούγονται και πάλι οι φωνές περί αξιοπιστίας της ελληνικής πλευράς και υπάρχει σχετικός εκνευρισμός όταν εκφράζεται το επιχείρημα «ή εμάς ή τον Τσίπρα». Από την καγκελαρία ψιθυρίζουν με νόημα ότι το ραντεβού του Α. Σαμαρά με την Α. Μέρκελ ορίστηκε έπειτα από αίτημα του πρώτου και στο πλαίσιο του διήμερου συνεδρίου της εφημερίδας ΖΤ, όπου θα συμμετάσχει ο Έλληνας πρωθυπουργός.

Μεταφέρεται, δε, ότι επί της ουσίας συζήτηση πίσω από τις κλειστές πόρτες δεν μπορεί να γίνει, καθώς δεν υπάρχει ακόμα κυβέρνηση στο Βερολίνο, ενώ εάν ο Έλληνας πρωθυπουργός ζητήσει χαλάρωση των μέτρων θα παραπεμφθεί -για ακόμα μία φορά- στην τρόικα.

4. Στις Βρυξέλλες εκφράζεται έντονη δυσαρέσκεια για τη διαρροή του ονόματος του επικεφαλής του EWG, Τόμας Βίζερ μετά από μια ανεπίσημη ενημέρωση προς τους δημοσιογράφους. Είναι η τρίτη φορά που συμβαίνει σε διάστημα μερικών μηνών, ενώ υπάρχει ενόχληση για το πώς απομονώνονται φράσεις που αναφέρει ο κ. Βίζερ ώστε να πολώνεται το κλίμα των διαπραγματεύσεων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο εν λόγω αξιωματούχος είναι επιλογή του πρώην προέδρου του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και μαζί με τον χαμηλών τόνων πρόεδρο του ΕΣΜ, Κλάους Ρέγκλινγκ, είναι σύμμαχος της χώρας μας. Ουκ ολίγες φορές και οι δύο πήραν αποφάσεις υπέρ ημών με μεγάλο πολιτικό ρίσκο και αρκετές από αυτές ερχόμενοι σε ρήξη με τους σκληροπυρηνικούς της ευρωζώνης. Είναι λοιπόν απορίας άξιον γιατί η κυβέρνηση επέλεξε να βγάλει έναν σύμμαχο στη σέντρα ενώ εκκρεμούν σοβαρότατες αποφάσεις για το χρέος και το τρίτο δάνειο, λένε οι ίδιες πηγές.