Ασφαλισμένοι Ασπίς: Το παιχνίδι των κουρεμάτων

Ανεξάρτητα πάντως από την όποια εξέλιξη θα έχουν οι συγκεκριμένες αγωγές, η ουσία είναι πως η υπόθεση της Ασπίς Πρόνοια αποτελεί κλασικό παράδειγμα για το πώς το ελληνικό δημόσιο αντιμετωπίζει τις υποχρεώσεις του και τους νόμους που το ίδιο ψηφίζει.

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή:

Πράξη πρώτη: Μετά από πολυετή και καραμπινάτη ολιγωρία της εποπτικής αρχής και των εκάστοτε κυβερνήσεων, οι δύο εταιρείες του ομίλου Ψωμιάδη (Ασπίς Πρόνοια και Commercial Value) φτάνουν στο «δεν πάει άλλο» κάπου το φθινόπωρο του 2009.

Ο τότε υπουργός Οικονομικών λοιπόν Γιάννης Παπαθανασίου -συμπτωματικά(;) λίγο πριν σκάσουν τα κανόνια- φέρνει νόμο στη Βουλή σύμφωνα με τον οποίο το ελληνικό δημόσιο εγγυάται τις τυχόν απώλειες των ασφαλισμένων του κλάδου ζωής. Έτσι, σύμφωνα με τις κακές γλώσσες, η κυβέρνηση θα γλίτωνε το πολιτικό κόστος, ιδίως σε μια περίοδο που... μύριζε εκλογές (οι οποίες τελικά έγιναν τον Νοέμβριο).

Πράξη δεύτερη: Έλα όμως που μετά τις εκλογές του 2009, η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αντιλαμβάνεται πως... λεφτά δεν υπάρχουν και πως δεν μπορούσε να καταβάλει αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ όταν την ίδια περίοδο διαπραγματευόταν με το ΔΝΤ!

Τότε, λοιπόν, η νέα ηγεσία του υπουργείου αλλάζει τον νόμο και αρχίζει το «παιχνίδι» των κουρεμάτων και των καθυστερήσεων.

Συγκεκριμένα:

• Αρχικά (Ιούλιος 2010) επιβλήθηκε «κούρεμα» 30% στις απαιτήσεις των ασφαλισμένων.

• Στη συνέχεια (2011) αποφασίστηκε πως τα προϊόντα τύπου unit linked θα αποζημιώνονταν στις αποτιμήσεις του Σεπτεμβρίου του 2009, χωρίς να συνυπολογίζονται οι εγγυήσεις που είχαν δώσει οι δύο εταιρείες στους πελάτες τους για διακράτηση στη λήξη.

• Επίσης, οι υποχρεώσεις των ασφαλιστικών προς τις ιδιωτικές κλινικές «κουρεύτηκαν» κατά 50%.

Πράξη τρίτη: Αν και τίποτε δεν ειπώθηκε επισήμως, παράγοντες της αγοράς συνέδεσαν την καταβολή των αποζημιώσεων (όσων απέμειναν... ακούρευτες) των ασφαλισμένων των Ασπίς Πρόνοια και Commercial Value με την ίδρυση του Εγγυητικού Κεφαλαίου από την 1η Ιανουαρίου 2011. Σύμφωνα λοιπόν με ορισμένους κύκλους, τα ποσά που θα μάζευε το Εγγυητικό σε λίγα χρόνια θα μπορούσαν -σε συνδυασμό με την πώληση των όποιων περιουσιακών στοιχείων των δύο εταιρειών- να καλύψουν τους ασφαλισμένους, έστω και με πολυετή καθυστέρηση, έστω και με... κούρεμα με την ψιλή.

Έλα όμως που μεσολαβεί το «κανόνι» άλλης εταιρείας η οποία απορροφά πολύ σημαντικό ύψος κεφαλαίων από το Εγγυητικό και έτσι τα όποια σενάρια για ικανοποίηση των ασφαλισμένων μέσω αυτού μπαίνουν στο συρτάρι!

Πράξη τέταρτη: Σύμφωνα με ρεπορτάζ που δεν επιβεβαιώνεται επισήμως, η κυβέρνηση αναζητεί νέο νόμο μέσω του οποίου θα αντιμετωπίσει το ζήτημα. Και η λογική είναι πως κάτι τα κουρέματα, κάτι τα περιουσιακά στοιχεία που κάποτε θα πουληθούν, κάτι κάποιες απαιτήσεις από πράκτορες και από δεσμεύσεις ακινήτων, όλα αυτά θα προστεθούν και... ό,τι βγει.

Με άλλα λόγια, πολιτική πρόθεση για μία ακόμη φορά φαίνεται να είναι η όσο το δυνατόν χαμηλότερη συμβολή του κρατικού προϋπολογισμού και η μετάθεση όσο πιο μακριά γίνεται των όποιων αποζημιώσεων στο μέλλον...

Τα περιουσιακά στοιχεία των δύο εταιρειών αποτελούνται κυρίως από ακίνητα, απαιτήσεις από διαμεσολαβούντες, αλλά και από ρευστά διαθέσιμα, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν σε πρώτη φάση για την ικανοποίηση των εκκρεμών υποχρεώσεων.

Πρόκειται για τις αποζημιώσεις ασφαλισμένων, που είχαν κάνει αίτηση εξαγοράς του ασφαλιστηρίου συμβολαίου τους πριν από την ημερομηνία ανάκλησης της άδειας λειτουργίας της Ασπίς Πρόνοια και της Commercial Value.