Ανταγωνιστικότητα: Πώς θυσιάζεται... υπέρ τρίτων

Το σύνθημα Ελλάς Ελλήνων επιδοματούχων περιέγραφε τα χιλιάδες επιδόματα που λάμβαναν (και λαμβάνουν ενδεχομένως) εργαζόμενοι του δημόσιου και ευρύτερου τομέα για να αυξάνουν τις αποδοχές τους, χωρίς να αυξάνεται ο μισθός.

Τη φαντασία των συνδικαλιστών (και των επικεφαλής των ΔΕΚΟ) στους χαρακτηρισμούς των επιδομάτων, όπως προθέρμανσης μηχανής, ή επίδομα λόγω μη λήψης άλλου επιδόματος(!), συναγωνίζεται αντίστοιχα η εφευρετικότητα του Δημοσίου στην επιβολή κάθε είδους τελών και φόρων υπέρ τρίτων σε επιχειρήσεις.

Τα περισσότερα από τα επιδόματα είναι χαμηλά. Ως εκ τούτου, δυσδιάκριτα έναντι των επιβαρύνσεων από τις υψηλές τιμές ενέργειας (ηλεκτρισμός, φυσικό αέριο, ρύποι) και τους φόρους που τις συνοδεύουν. Ωστόσο όταν συγκεντρωθούν οι φόροι υπέρ τρίτων, διαπιστώνεται ότι αντιπροσωπεύουν ένα σοβαρό ποσό, το ύψος του οποίου ποικίλλει από επιχείρηση σε επιχείρηση, ανάλογα με το μέγεθος και το είδος δραστηριότητας. Αν δηλαδή είναι κυρίως εξαγωγική ή εισαγωγική, αν χρησιμοποιεί θαλάσσιες μεταφορές για τη διακίνηση των προϊόντων της κ.τ.λ.

Εξυπακούεται ότι τα κάθε είδους τέλη επιβαρύνουν την τιμή των ελληνικών προϊόντων. Τα πληρώνει ο καταναλωτής, μέσω της αύξησης των τιμών. Ταυτόχρονα πλήττουν την ανταγωνιστικότητά τους τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων. 

Το χειρότερο είναι ότι μέσω των τελών αυτών το Δημόσιο εδώ και δεκαετίες καλύπτει υποχρεώσεις του υπέρ ασφαλιστικών ή επικουρικών ταμείων, οι οποίες θα έπρεπε να καλύπτονται μέσω των μηχανισμών αναδιανομής των κρατικών εσόδων.

Αξίζει λοιπόν τον κόπο μια περιδιάβαση σε ορισμένα από τα κάθε είδους τέλη και φόρους:

· Εισφορά 0,5% επί της αξίας όλων των εισαγομένων εμπορευμάτων που διατίθεται «κατά το ένα τρίτο προς ενίσχυση του Πανεπιστημίου και του Πολυτεχνείου Αθηνών, παρακρατούμενου του ενός δεκάτου τούτου υπέρ της Ακαδημίας Αθηνών, κατά το έτερον τρίτο προς ενίσχυση του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κατά το υπόλοιπο τρίτον διά την προώθηση της εξαγωγής ελληνικών προϊόντων».

· Τέλος Χαρτοσήμου. Χαρτόσημο δανείων, αμοιβών δ.σ., εισφορά 20% υπέρ ΟΓΑ επί των τελών χαρτοσήμου.

· Εισφορά 0,15% επί της τιμολογιακής αξίας CIF των εισαγόμενων ειδών από τρίτες χώρες σε πίστωση του τηρούμενου Λογαριασμού Ενίσχυσης Εξωτερικού Εμπορίου.

· Δικαιώματα Εκτέλεσης Τελωνειακών Εργασιών-ΔΕΤΕ. Βεβαιώνεται κατά την εισαγωγή, εξαγωγή και μεταφόρτωση αγαθών, καυσίμων και ενέργειας. Παλαιότερα αποτελούσαν πρόσθετη αμοιβή των τελωνειακών υπαλλήλων ανταποδοτικού χαρακτήρα, για τη διεκπεραίωση των υποθέσεων των συναλλασσομένων με τα Τελωνεία όλο το 24ωρο και τις αργίες. Από το 2010 τα ΔΕΤΕ αποτελούν έσοδο του κρατικού προϋπολογισμού.

· Εισφορά 8% υπέρ ΝΑΤ επί εισπραττόμενων δικαιωμάτων προσόρμισης, παραβολής, πρυμνοδέτησης, ελλιμενισμού και παροπλισμού από ΟΛΠ, ΟΛΘ και Λιμενικά Ταμεία. Επίσης επιβάλλονται και σε άλλους πόρους που δεν ανταποκρίνονται πια στα σημερινά δεδομένα, όπως δικαιώματα επί φαρικών τελών, μηνιαία τέλη φορτηγίδων κ.λπ.

· Μεγαρόσημα, παράβολα.

· Ανταποδοτικό τέλος υπέρ ΕΡΤ (το οποίο αυτήν τη στιγμή δεν εισπράττεται).

· Εισφορά 2% επί αξίας τσιμέντου υπέρ Επικουρικού Ταμείου Ασφάλισης Προσωπικού Εταιρειών Τσιμέντων.

· Εισφορές υπέρ τρίτων στους ναύλους επιβατών ακτοπλοΐας, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το 14,5% της αξίας του εισιτηρίου, πλην ΦΠΑ.

· Ειδικό τέλος 5 τοις χιλίοις  επί των τιμολογίων ηλεκτρικού. Η ΔΕΗ υποχρεώνεται από το Νόμο 2093 του 1992 να συνεισπράττει με τους λογαριασμούς κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος χρέωση 5%o υπέρ του Δημοσίου. Η χρέωση αυτή υπολογίζεται στους λογαριασμούς επί της αξίας καταναλισκόμενης ηλεκτρικής ενέργειας προσαυξημένη με τη χρέωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης.

· Ειδικό τέλος 5 τοις χιλίοις επί της αξίας του καταναλισκόμενου φυσικού αερίου, προσαυξημένης με τη χρέωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης.

· Υποχρεωτική εγγραφή στα οικεία επιμελητήρια και επιβάρυνση των ετήσιων συνδρομών, με τέλος υπέρ της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων.

· Τέλος 3% στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ υπέρ ΟΤΑ.