Την εισαγωγή του λιθάνθρακα στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας προκρίνει η Έκθεση του Συμβουλίου Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής (ΣΕΕΣ), την οποία ενέκρινε η Ολομέλεια του οργάνου.

Την Έκθεση, με θέμα, «Μέτρα και Μέσα για μια βιώσιμη και ανταγωνιστική ενεργειακή πολιτική» παρουσιάζει σήμερα στις 5 το απόγευμα στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής ο υπουργός Ανάπτυξης Χρήστος Φώλιας.

Στο εισηγητικό σημείωμα του ο πρόεδρος του ΣΕΕΣ Ρ. Μωϋσής κρούει τον κώδωνα του κινδύνου γιατί η χώρα, όπως αναφέρει, δεν θα έχει το 2012-2015 επάρκεια ηλεκτρικής ενέργειας, έστω και μετά από την πλήρη αξιοποίηση των εθνικών ενεργειακών πόρων, ήτοι, του λιγνίτη, του υδροδυναμικού δυναμικού και της αιολικής και ηλιακής ενέργειας.

Για το λόγο αυτό το ΣΕΕΣ θεωρεί αναγκαία την εισαγωγή λιθάνθρακα, για να καλυφθούν οι ανάγκες γύρω στο 2015, ενώ το 2020 εκτιμάται ότι η λειτουργία λιθανθρακικών μονάδων θα οδηγήσει στην απόσυρση των ενεργοβόρων λιγνιτικών μονάδων.

Χωρίς κανένα περιθώριο παρερμηνείας ο κ. Μωϋσής θέτει το ζήτημα με σαφήνεια: «Διάφορα σενάρια που υποστηρίζουν τη δυνατότητα κάλυψης των αναγκών ηλεκτροπαραγωγής χωρίς τη χρησιμοποίηση λιθάνθρακα είναι παρακινδυνευμένα και μπορεί να οδηγήσουν τη χώρα και πάλι σε καταστάσεις οριακής κάλυψης των αναγκών σε ηλεκτρική ενέργεια, ιδίως σε περίπτωση καθυστερήσεων στην υλοποίηση προγραμματισμένων επενδύσεων (μονάδων ηλεκτροπαραγωγής από ΑΠΕ ή αγωγών φυσικού αερίου)».

Βεβαίως η εισήγηση του ΣΕΕΣ δεν παραγνωρίζει τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών για το λιθάνθρακα, ωστόσο, υποστηρίζει ότι «η ουσιαστική συναίνεση των πολιτών για την εγκατάσταση μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με λιθάνθρακα μπορεί να εξασφαλιστεί με δημοκρατικές διαδικασίες, αν η επιλογή των περιοχών γίνει με κριτήρια που συνυπολογίζουν το κοινωνικό κόστος. Σε περιοχές, δηλαδή, όπου η εγκατάσταση τέτοιων μονάδων θα συνάδει με τις ανάγκες περιφερειακής ανάπτυξης ή και σε περιοχές όπου συντρέχει το πρόβλημα της μετά-λιγνιτικής εποχής».

Ο κ. Μωϋσής εκτιμά ότι η επίτευξη των στόχων της ενεργειακής πολιτικής δεν θα είναι εφικτή χωρίς την «κατανόηση και συμβολή των πολιτών στον χειρισμό του ενεργειακού προβλήματος» και προσομοιάζει την επίτευξη του στόχου εξοικονόμησης ενέργειας με «εθνικό επίτευγμα πολύ μεγαλύτερης και ευρύτερης σημασίας από την αναμφισβήτητη επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων».