Ο κ. Spitzer και η... μετάλλαξη των αναλυτών

Αναλυτές, όπως ο Jack Grubman και ο Henry Blodget, που προτείνουν μετοχές στους πελάτες τους χωρίς να τις εκτιμούν οι ίδιοι, δεν αποτελούν εξαίρεση στον γενικό κανόνα, τονίζει σε άρθρο του ο John Kay, αναρωτώμενος ως πότε ο μικρομέτοχος θα πληρώνει τον πολυτελή τρόπο ζωής τους. Πώς... διαβάζουν τις αναλύσεις ο εισαγγελέας E. Spitzer και η βρετανική Κεφαλαιαγορά.

Δημοσιεύθηκε: 14 Απριλίου 2005 - 10:56

του John Kay

Τη δεκαετία του ’70 οι αναλυτές ήταν απλοί, ταπεινοί άνθρωποι. Το πρεστίζ και τα οφέλη παρέμεναν σε αυτούς που είχαν να κάνουν με πελάτες. Όμως, η απελευθέρωση της αγοράς μείωσε τις προμήθειες από τις συναλλαγές μετοχών και την κερδοφορία, επιτρέποντας στις τράπεζες να εξαγοράσουν χρηματιστηριακές εταιρίες.

Ο παραδοσιακός ρόλος του αναλυτή δέχτηκε πιέσεις αλλά βρήκαν νέες λειτουργίες, βοηθώντας στις πωλήσεις, το marketing, καθώς και τις εκδόσεις μετοχών και τις συμβουλευτικές υπηρεσίες των νέων τους εργοδοτών.

Οι συστάσεις αγοράς πάντοτε ξεπερνούσαν τις συστάσεις πώλησης. Όμως πλέον κάθε μετοχή ήταν ”νικητής”. Όταν οι ακαδημαϊκοί ανέλυσαν τις συστάσεις των αναλυτών στα τέλη της δεκαετίας του ’90, διαπίστωσαν ότι ποσοστό άνω του 90% συνιστούσε αγορές.

Η προφανής σύγκρουση συμφερόντων αναλύθηκε από τον Jack Grubman, αναλυτή τηλεπικοινωνιών της Salomon Smith Barney. Ο κ. Grubman δήλωσε πως ο διττός του ρόλος αποτελεί όφελος και όχι πρόβλημα για τους επενδυτές.

Ο ισχυρισμός του δεν είναι τόσο αδιανόητος όσο ακούγεται. Η ”ανάλυση” της ομάδας του κ. Grubman επιδείκνυε τεχνητό ενδιαφέρον στην αξία των θεμελιωδών μεγεθών των εταιριών που προωθούσε. Όπως θα προέκυπτε αργότερα, πολλές από αυτές δεν είχαν καθόλου αξία.

Όμως, ο κ. Grubman ήταν καλά ενημερωμένος για τις φήμες στην αγορά. Αντιλαμβανόταν τα ”καυτά χαρτιά” και διαισθανόταν ποιες συμφωνίες βρίσκονται στα ”σπάργανα”. Έτσι, ο ενθουσιασμός του για μια εταιρία γινόταν αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Αυτή η διαδικασία δεν θα μπορούσε να συμβαίνει εσαεί. Όμως, θα μπορούσε να συνεχίσει να επαναλαμβάνεται για 1-2 χρόνια, όπως και έγινε. Τα αποτελέσματα βλάπτουν όχι μόνο τα συμφέροντα των επενδυτών, αλλά και την υγεία των επιχειρήσεων. Οι μεγάλες εταιρίες διαχειρίζονται τα κέρδη τους αντί για τις δραστηριότητές τους. Η στρατηγική έγινε συνώνυμο των εξαγορών. Οι εισηγμένες επιχειρήσεις υποφέρουν από την υπερβολική προσοχή στις καθημερινές τους δραστηριότητες και η μακροπρόθεσμη ανάπτυξή τους δεν λαμβάνει τη δέουσα σημασία.

Η σύγκρουση που αρνήθηκε ο κ. Grubman είναι πραγματική. Οι επενδυτικές τράπεζες έχουν σημαντικά έσοδα από συναλλαγές και τα περισσότερα εξ αυτών από τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ούτε το Σινικό Τείχος δεν μπορεί να αποκρύψει αυτή τη σύγκρουση συμφερόντων.

Προσπαθώντας να εκθέσει τους αναλυτές, ο περιβόητος εισαγγελέας της Νέας Υόρκης, Elliot Spitzer, πήρε πρώτα το σκαλπ του Henry Blodget, του ”γκουρού” των μετοχών internet της Merrill Lynch, ο οποίος πρότεινε στους πελάτες του αγορά μετοχής, την οποία περιέγραφε σε εσωτερικό e-mail ως ”σκατούλες”. Αμέσως μετά, ακολούθησε το σκαλπ του ίδιου του κ. Grubman.

Ο διακανονισμός που ακολούθησε μεταξύ Spitzer και των μεγάλων εταιριών της Wall Street περιλαμβάνει την υποχρέωσή τους να συγκεντρώνουν κεφάλαια για τη χρηματοδότηση ανεξάρτητων αναλύσεων.

Η Ευρώπη έχει μείνει πίσω, αλλά μια πρόσφατη επιστολή από την βρετανική Financial Services Authority ζητά από τις χρηματιστηριακές να διαχωρίσουν τις προμήθειες, μεταξύ του κόστους εκτέλεσης και των πληρωμών για τις φαινομενικά ”ελεύθερες” αναλύσεις. Ο στόχος είναι να ξεκαθαριστεί το ποιες είναι δωρεάν κατευθυνόμενες αναλύσεις και ποιες είναι επί πληρωμή αλλά ανεξάρτητες.

Τουλάχιστον οι θεσμικοί επενδυτές έχουν αρχίσει να δραστηριοποιούνται. Το Φεβρουάριο, ένας όμιλος επενδυτών, μεταξύ των οποίων και η ολλανδική εταιρία αμοιβαίων κεφαλαίων Robeco, δημοσιοποίησε μια έκθεση που περιέγραφε την ανάγκη ανεξάρτητων αναλύσεων στην Ευρώπη. Ο όμιλος των θεσμικών ζήτησε ακόμη και νομοθετικές ενέργειες από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ωστόσο, οι απαντήσεις δεν βρίσκονται στην αυστηρότερη νομοθέτηση. Ενέργειες όπως αυτές του κ. Spitzer και της FSA μπορούν να ξεκινήσουν μια διαδικασία και να βοηθήσουν στην καθιέρωση μιας ανταγωνιστικής αγοράς.

Ωστόσο, η ευθύνη και η δυνατότητα αποκατάστασης βρίσκονται στα χέρια των ίδιων των θεσμικών επενδυτών. Οι συνταξιούχοι και οι μικρομέτοχοι πλήρωναν τον ακριβό τρόπο ζωής του κ. Grubman και η ελπίδα είναι ότι όταν το αντιληφθούν, θα σταματήσουν να το κάνουν.

Θα έπρεπε να υπάρχουν λιγότερες αναλύσεις μετοχών, καλύτερης ποιότητας, οι οποίες να επικεντρώνονται στη στρατηγική κατεύθυνση μιας εταιρίας και στη θέση της στην αγορά, αντί για εκτιμήσεις κερδοφορίας και φθηνά κουτσομπολιά της πιάτσας. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί όσο οι αναλύσεις χρηματοδοτούνται από την επιχειρηματική δραστηριότητα.

© The Financial Times Limited 2005. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation