Το G20 ψάχνει την... ανάπτυξη

Τα βαρίδια στην ανάπτυξη δεν είναι μυστήριο. Οφείλονται στο αυτομαστίγωμα με λιτότητα ακόμη και όπου δεν χρειάζεται και στην πεποίθηση των ρυθμιστών ότι πρέπει να κρατάνε όλο τον κόσμο σε αγωνία.

Δημοσιεύθηκε: 15 Φεβρουαρίου 2013 - 11:34

Editorial

Όταν συναντηθούν σήμερα οι κορυφαίοι οικονομικοί αξιωματούχοι των μεγαλύτερων οικονομιών του Group of 20 θα δουν άσχημες ειδήσεις όπου και να κοιτάξουν. Ακολουθώντας ένα έτος γεμάτο οικονομική επιβράδυνση στις μεγάλες αναπτυσσόμενες οικονομίες, όλες οι πλούσιες χώρες -από τις ΗΠΑ μέχρι την Ιαπωνία και από τη Βρετανία μέχρι τη Γερμανία- έβαλαν όπισθεν στο δ΄ τρίμηνο.

Τα μεγέθη ανάπτυξης για τις ΗΠΑ και τη Βρετανία -μικρή συρρίκνωση και πτώση 0,3% αντιστοίχως στο Q4- είναι γνωστά εδώ και λίγο καιρό. Οι ειδήσεις αυτής της εβδομάδας ότι η Ιαπωνία βούλιαξε χειρότερα από τις ΗΠΑ στο δ΄ τρίμηνο (ενώ αναμενόταν ανάπτυξη) και ότι η συρρίκνωση στην ευρωζώνη ήταν πιο βαθιά απ’ όσο προβλεπόταν επιδείνωσαν το κλίμα. Η Γαλλία διολίσθησε 0,3% και η Γερμανία έκανε χειρότερη βουτιά με -0,6%.

Πιθανόν να σε κάνει να νιώθεις καλύτερα όταν βράζεις στο ίδιο καζάνι με άλλους. Η ιδανική περίπτωση, όμως, θα ήταν το σταμάτημα της ανάπτυξης να κατευθύνει τα μυαλά των εκπροσώπων του G20 στο τι μπορούν να κάνουν για να βγουν από το καζάνι όλοι. Τα βαρίδια στην ανάπτυξη δεν έχουν μυστηριώδη προέλευση. Οφείλονται στην πολιτική του αυτομαστιγώματος με λιτότητα ακόμη και εκεί όπου δεν χρειάζεται και στην πεποίθηση των ρυθμιστών στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη ότι πρέπει να κρατάνε όλο τον κόσμο σε αγωνία για την επόμενη κίνησή τους.

Όπως ισχυρίζονται εδώ και καιρό οι Financial Times, η λιτότητα είναι απαραίτητη σε χώρες με ελλείμματα ρεκόρ που εξαρτώνται από τους κινητικούς επενδυτές. Αλλά οι οικονομίες σε σχετικά καλή δημοσιονομική φόρμα, όπως οι μεγάλες της ευρωζώνης, ή εκείνες που έχουν συντριπτικές αγορές ομολόγων -οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία- θα πρέπει να χαλαρώσουν το σφίξιμο.

Οι ιερείς της δημοσιονομικής προσαρμογής της ευρωζώνης, ειδικότερα, θα πρέπει να προσέξουν τις επιπτώσεις της μέγκενης στις εξαγωγικές αγορές. Στις χώρες με εξαγωγικό προσανατολισμό, όπως η Γερμανία αλλά και η Ιαπωνία, η πτώση στο καθαρό εμπορικό ισοζύγιο ήταν ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες της επιβράδυνσης του δ΄ τριμήνου.

Μια συμφωνία στην οποία οι χώρες με δημοσιονομικά περιθώρια επιβραδύνουν τη λιτότητα για να διευκολύνουν την προσαρμογή των αδύναμων είναι επιθυμητή, αλλά ουτοπική. Η έλλειψη διάθεσης για συντονισμένες στρατηγικές είναι εμφανέστατη στον παγκόσμιο συνδυασμό εύκολου χρήματος με παράλληλο αφορισμό των ανταγωνιστικών υποτιμήσεων.

Στην πραγματικότητα, ο αποκαλούμενος νομισματικός πόλεμος δεν είναι καθόλου κακός: αν υποτιμήσουν όλοι τα νομίσματά τους, ο κόσμος θα έλθει πιο κοντά στη νομισματική στήριξη που είναι απαραίτητη για να ξεπεραστεί ο υπερβολικός δημοσιονομικός ζήλος.

Το άλλο μεγάλο βαρίδι στην αναπτυξη είναι η αβεβαιότητα στην Ευρώπη για το μέλλον των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων εντός των μελών και η μεταξύ τους ενοποίηση. Στις ΗΠΑ, οι φόβοι επικεντρώνονται στον κίνδυνο απότομης δημοσιονομικής λιτότητας με αυτόματες περικοπές σε δύο μόλις εβδομάδες.

Τα αρνητικά νούμερα για την ανάπτυξη καθρεφτίζουν μια διολίσθηση της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης που δύσκολα θα ανατραπεί αν οι ηγέτες δεν μπορούν να δώσουν στον ιδιωτικό τομέα μια σαφή αίσθηση προσανατολισμού.

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

© The Financial Times Limited 2013. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation