Οι δύσκολες επιλογές της Angela Merkel

Η κ. Merkel προσπαθεί να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί, όπως σημειώνουν στο Editorial τους οι "F.T.". Από τη μία πλευρά έχει τους θυμωμένους Γερμανούς ψηφοφόρους και από την άλλη την ενότητα της ευρωζώνης.

Δημοσιεύθηκε: 27 Απριλίου 2010 - 12:57

Editorial

Η κ. Angela Merkel προσπαθεί να πουλήσει κάτι που είναι δύσκολο να πουληθεί. Η Γερμανίδα καγκελάριος προσπαθεί να μειώσει την οργή των Γερμανών σχετικά με την πρόθεση της χώρας τους να παράσχει οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα. Όμως, σχεδόν 86% των Γερμανών είναι αντίθετο στην παροχή στήριξης 8,4 δισ. ευρώ από τη χώρα στην Ελλάδα, προκειμένου αυτή να... αγοράσει χρόνο και να θέσει σε τάξη το δημοσιονομικό της χάος.

Ο θυμός των Γερμανών ψηφοφόρων είναι κατανοητός. Η χώρα τους δεν υιοθέτησε ελαφρά τη καρδία το ευρώ. Η Γερμανία ήταν τρομοκρατημένη από τον αποπληθωρισμό που ακολούθησε την πτώση του κράτους της Βαϊμάρης. Το μεταπολεμικό μάρκο και η αξιόπιστη Bundesbank ήταν οι δύο βασικοί πυλώνες που στήριξαν την αναγέννηση της Γερμανίας.

Στη δεκαετία του ’90 δόθηκε η διαβεβαίωση στους Γερμανούς πολίτες ότι με την ένταξή τους στο ευρώ δεν θα υπήρχε και εισαγωγή πληθωριστικών πιέσεων στη χώρα. Αντίθετα, με αυτήν την κίνηση η τευτονική πειθαρχία θα μεταφερόταν και στις υπόλοιπες χώρες της ηπείρου. Οι σκληροί δημοσιονομικοί κανόνες αλλά και ο όρος "μη διάσωσης" δημιουργήθηκαν ώστε και οι υπόλοιποι να αποκτήσουν τη γερμανική αίσθηση της λιτότητας.

Όμως, σήμερα, η γερμανική κυβέρνηση αισθάνεται την ανάγκη να παράσχει βοήθεια στην Ελλάδα. Θα ήταν πολύ ντροπιαστικό να αφήσει το ΔΝΤ να αναλάβει αποκλειστικά τις τύχες μιας χώρας της ευρωζώνης. Παρ' όλα αυτά, για τους Γερμανούς φορολογουμένους μία χώρα που παραβιάζει τους κανόνες, "μαγειρεύει" τα στατιστικά της και τελικώς ζητά βοήθεια από τη Γερμανία προκαλεί έκρηξη θυμού. Μία έκρηξη θυμού που έρχεται λίγο πριν από τις εκλογές στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας.

Για να μειώσει το χάσμα μεταξύ των δικών του προθέσεων και του θυμού των Γερμανών ψηφοφόρων το Βερολίνο ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει ένα πολυετές πρόγραμμα λιτότητας. Η κ. Merkel θέλει να αποδείξει ότι δεν είναι στις προθέσεις της να σώσει ούτε την Ελλάδα ούτε τις γερμανικές τράπεζες που έχουν έκθεση στα ομόλογα της χώρας. Υποστηρίζει πως ό,τι κάνει το κάνει για το καλό της ευρωζώνης.

Αυτά που ζητά έχουν πολιτικά κίνητρα. Βέβαια, οι απαιτήσεις της είναι λογικές. Η Ελλάδα θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του πεπρωμένου της. Η Αθήνα εμφανίστηκε απρόθυμη να καρφώσει το μαχαίρι. Η Ιρλανδία και η Λετονία έχουν κάνει περισσότερα. Οι μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ελλάδας -με τις υψηλές συντάξεις να είναι το επίκεντρο του γερμανικού θυμού- δεν είναι τόσο επιθετικές. Επίσης, δεν έχουν υπάρξει συζητήσεις για απελευθέρωση της αγοράς εργασίας στη χώρα.

Τέτοιου είδους μέτρα είναι δύσκολα ακόμη και σε καλές εποχές. Η Ελλάδα έχασε τότε την ευκαιρία πραγματοποίησης δομικών αλλαγών. Σήμερα αντιμετωπίζει τις άσχημες στιγμές της. Ως εκ τούτου, δεν έχει πια το περιθώριο των εύκολων λύσεων.

© The Financial Times Limited 2010. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation