Η διάσωση των Freddie Mac & Fannie Mae

Το τελευταίο που περίμενε ο κ. Henry Paulson ήταν ότι θα χρειαστεί να ενισχύσει τον ρόλο του κράτους στον «απόλυτο καπιταλισμό» των ΗΠΑ. Freddie και Fannie τον ανάγκασαν να δράσει, ίσως, αντίθετα με τις πεποιθήσεις του.

Δημοσιεύθηκε: 8 Σεπτεμβρίου 2008 - 09:29

Ετοιμαστείτε, βοηθήστε, τελειώσατε. Ο κ. Hank Paulson, τελικά, χρησιμοποίησε το… μπαζούκας. Η απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης να θέσει υπό την «επίβλεψή» της τις Freddie Mac και Fannie Mae κατέφθασε χωρίς να υπάρχει κάποιος σημαντικός λόγος. Κυρίως υπήρχε η αίσθηση ότι οι δύο όμιλοι δεν είχαν τη δυνατότητα να παράσχουν τα απαραίτητα στεγαστικά δάνεια και ως εκ τούτου απειλούσαν την ισορροπία του αμερικανικού χρηματοοικονομικού συστήματος.

Οι επικείμενες εκλογές, καθώς και η απροθυμία των ξένων τραπεζών να αγοράσουν τιτλοποιημένα στεγαστικά δάνεια των ΗΠΑ, μπορεί επίσης να βοήθησαν στην απόφαση για την παρέμβαση.

Η αμερικανική κυβέρνηση χρησιμοποιεί την τακτική με το «μαστίγιο και το καρότο» προκειμένου να διατηρηθεί η ισορροπία και, πολύ πιο σημαντικό, να υπάρξει μείωση των επιτοκίων στη στεγαστική αγορά της χώρας.

Θα επαναχρηματοδοτήσει τους δύο ομίλους προχωρώντας σε αγορές προνομιούχων μετοχών - κίνηση η οποία δρα κατά των νυν μετόχων. Θα δανείσει στις δύο εταιρίες τα χρήματα που χρειάζονται, πριν προχωρήσουν σε χαλάρωση των παρεχόμενων υπηρεσιών τους το 2010. Επίσης, θα αγοράσει το ίδιο τα τιτλοποιημένα στεγαστικά δάνειά τους. Όλα αυτά είναι εξαιρετικά θετικά για τις πιστωτικές αγορές. Όσο για τη μελλοντική εικόνα της αμερικανικής στεγαστικής αγοράς, με αυτό ας ασχοληθεί ο επόμενος πρόεδρος.

Πόσο, όμως, θα στοιχίσει αυτή η κίνηση στους φορολογουμένους; Το υπουργείο Οικονομικών θα «διοχετεύσει» από 100 δισ. δολάρια σε κάθε εταιρία προκειμένου να στηρίξει τα ομολογιακά χαρτοφυλάκια τους, αξίας 5.400 δισ. δολαρίων, αν και υπάρχει περίπτωση να μην αναγκαστεί να προχωρήσει σε αυτήν την κίνηση. Ίσως, τελικώς, να βγει και κερδισμένο, αγοράζοντας τα τιτλοποιημένα στεγαστικά δάνεια των δύο ομίλων και κρατώντας τα έως ότου «ωριμάσουν».

Ακόμη, πάντως, και σε αυτήν την περίπτωση η βοήθεια είναι τεράστια, αν και πιθανώς να μην είναι η μεγαλύτερη στην ιστορία των ΗΠΑ. Το κόστος για τους φορολογουμένους από την κρίση στην πιστωτική αγορά αλλά και στην αγορά δανείων έφτασε στα 300 δισ. δολάρια (σε σημερινά χρήματα). Σε σύγκριση με αυτό, πιθανώς το κόστος για τη διάσωση των δύο εταιριών να μην είναι και τόσο υψηλό.

Βέβαια, η διεύρυνση του ρόλου του κράτους δεν ήταν αυτό που είχε φανταστεί ο κ. Henry Paulson όταν ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, εγκαταλείποντας την Goldman Sachs το 2006. Ίσως, όμως, απλώς να λειτουργεί ως ένας πολύ καλός τραπεζίτης: φροντίζει να ισορροπήσει τον ισολογισμό του.

© The Financial Times Limited 2008. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation