Η Κλίντον έγινε προκαταβολικά... «πρώτη κυρία»

Η Χίλαρι Κλίντον, η αιωνίως «αναπόφευκτη» υποψήφια, ανταποκρίθηκε επιτέλους στο παρατσούκλι της. Έναν αιώνα αφότου οι Ηνωμένες Πολιτείες έδωσαν στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου και οκτώ χρόνια μετά την τελευταία της προσπάθεια, η κ. Κλίντον έγινε η πρώτη γυναίκα υποψήφια στην ιστορία της χώρας.

Όπως το έθεσε το σημερινό φύλλο της New York Post, η πρώην πρώτη κυρία είναι πλέον απλά η «πρώτη κυρία». Είναι μια στιγμή απόλαυσης -και η κυρία Κλίντον «στράγγιξε» αυτή την απόλαυση μέχρι τέλους. Και όμως, το πραγματικό της επιχείρημα είναι η πλέον γνωστή ατάκα πως ο Ντόναλντ Τραμπ είναι «εντελώς ακατάλληλος για πρόεδρος». Μια πιο σύντομη εκδοχή αυτού: «Η Αμερική αντιστέκεται στους τραμπούκους».

Το πώς θα κινηθεί ο Μπέρνι Σάντερς από τώρα μέχρι το συνέδριο του κόμματος τον Ιούλιο εξακολουθεί να είναι πολύ σημαντικό για την κ. Κλίντον. Το ίδιο ισχύει και για τον βαθμό στήριξης που θα απολάβει από άλλους φιλελεύθερους εκπροσώπους, όπως η Ελίζαμπεθ Γουόρεν. Ωστόσο, η προσοχή της δεν θα απομακρυνθεί από τη μεταβλητή καμπάνια του κ. Τραμπ.

Την Τρίτη το βράδυ, εκείνος ακολούθησε κάπως καθυστερημένα τη συμβουλή σχεδόν όλων των έμπειρων Ρεπουμπλικάνων, απευθύνοντας μια κεντρώα ομιλία στην οποία απέφυγε τις συνηθισμένες του βρισιές. Χρησιμοποίησε μέχρι και τηλεϋποβολέα, ώστε να διαβάσει ατάκες που προφανώς του παρείχαν άλλοι. Το ερώτημα είναι αν ο κ. Τραμπ μπορεί να διατηρήσει αυτή τη νέα του πορεία, ή αν θα συνεχίσει να δείχνει τον πραγματικό του εαυτό, όταν δεν θα υπάρχει auto queue για να τον συγκρατήσει.

Σύμφωνα με την κ. Κλίντον, ο κ. Τραμπ σκοπεύει να κερδίσει «πυροδοτώντας φόβο και ρίχνοντας αλάτι σε πληγές και θυμίζοντάς μας καθημερινά πόσο σπουδαίος είναι». Σύμφωνα με τους υπερασπιστές του, ο κ. Τραμπ έχει επιτέλους κατανοήσει πως θα παγιώσει την ήττα του, αν συνεχίσει να υποτιμά μεγάλα κομμάτια της Αμερικής. Αυτά έχουν τελειώσει για εκείνον. Η πορεία των εκλογών εξαρτάται από το ποιο από αυτά τα δύο θα αποδειχθεί αληθές. Η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι εύκολα μπορεί να ισχύουν και τα δύο. Ο κ. Τραμπ έχει προσποιηθεί ξανά στο παρελθόν πως κινείται προς μια ρεαλιστική κατεύθυνση, επιστρέφοντας γρήγορα στις συνήθεις πρακτικές του.

Κάποιοι υποστηρικτές του πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα είναι ένας ρεαλιστής που θα αναπροσαρμόσει επιδέξια την εικόνα του, για να ταιριάζει στο ευρύτερο εκλογικό σώμα. Άλλοι σημειώνουν πως έχει σταθεί πιστός στην ιδέα «Πρώτα η Αμερική», που τον βοήθησε στους πρώτους εκλογικούς γύρους. Αλλά υπάρχει και μια τρίτη -και, κατά την άποψή μου, καλύτερη- εξήγηση για το από πού προέρχεται η συμπεριφορά που φαίνεται να οδηγεί τον κ. Τραμπ στην ήττα: Ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας. Σύμφωνα με την Κλινική Mayo, αυτή η πάθηση σημαίνει πως κάποιος υποφέρει «από μεγαλοποιημένη αίσθηση της σπουδαιότητάς του, μια βαθιά ανάγκη για θαυμασμό και μια έλλειψη ενσυναίσθησης για τους άλλους. Πίσω από αυτή τη μάσκα ακραίας αυτοπεποίθησης εντοπίζεται ένας εύθραυστος αυτοσεβασμός, ευάλωτος και στην παραμικρή επίκριση».

Ο κ. Τραμπ επιδεικνύει όλες αυτές τις "αρετές" σε μεγάλες δόσεις. Η αγνόηση αντικειμενικών συμβουλών αποτελεί μία από τις ενδείξεις. Ο στιγματισμός ανεξάρτητων προσώπων, όπως δικαστές μεξικανικής καταγωγής, ως φυλετικών εχθρών, είναι άλλη μία. Η κολοσσιαίων διαστάσεων πίστη στο μεγαλείο του, σε συνδυασμό με μια διαβόητα υπερβολική ευαισθησία στην κριτική, είναι μια τρίτη. Και όλες υπαινίσσονται πως ο κ. Τραμπ θα δυσκολευτεί να παραμείνει πιστός στις συμβουλές που ακολούθησε την Τρίτη.

Σε περίπτωση που κατρακυλήσει σε ένα ακόμη αυτοκαταστροφικό δεκαπενθήμερο όπως το τελευταίο -εξαπολύοντας επιθέσεις σε όλους τους λάθος ανθρώπους, περιλαμβανομένης της ισπανόφωνης Susana Martinez από το κόμμα του, κυβερνήτη στο Νέο Μεξικό-, η δουλειά της κ. Κλίντον θα γίνει πολύ πιο εύκολη. Έναντι σχεδόν οποιουδήποτε άλλου αντιπάλου, πόσο μάλλον κάποιου που θα ήξερε να συγκρατείται, οι πιθανότητες της κ. Κλίντον θα ήταν πολύ πιο αδύναμες.

Την Τρίτη απέφυγε την ευκαιρία να ξεδιπλώσει μια πιο θετική επιχειρηματολογία υπέρ της προεδρίας της. Κύριο μήνυμά της ήταν ότι ο κ. Τραμπ είναι ψυχολογικά ανίκανος να κυβερνήσει. Έπειτα ήταν η ιστορική φύση της υποψηφιότητάς της.

Όλα δείχνουν πως αυτά θα είναι αρκετά για να τη βγάλουν μέχρι ένα ακόμη ιστορικό ορόσημο τον Νοέμβριο. Το αν μια τέτοια εκστρατεία θέτει τις βάσεις για μια επιτυχημένη προεδρία είναι άλλο θέμα.

© The Financial Times Limited 2016. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation