Κεντρικές τράπεζες: Τι κρύβει η παρέμβαση

Η συντονισμένη κίνηση των κεντρικών τραπεζιτών και η αντίδραση της αγοράς. Πού αποσκοπεί η παροχή ρευστότητας. Οι ελπίδες να ακολουθήσουν οι πολιτικοί και ο φόβος της... μοναξιάς. Γράφει ο Εl-Erian.

Δημοσιεύθηκε: 1 Δεκεμβρίου 2011 - 07:52

Mohamed El-Erian

Κεντρικές τράπεζες: Τι κρύβει η παρέμβαση

Οι ριψοκίνδυνες αγορές λατρεύουν τις ενέσεις ρευστότητας, είτε τις πραγματικές είτε τις θεωρητικές. Ως εκ τούτου, ήταν αναμενόμενο να ενθουσιαστούν με την ανακοίνωση των έξι κορυφαίων κεντρικών τραπεζών του πλανήτη ότι θα μειώσουν το κόστος έκτακτης χρηματοδότησης σε δολάρια και θα διευρύνουν τους μηχανισμούς της. Πολύ θα τους άρεσε επίσης αν αυτός ο θεαματικός συντονισμός γινόταν το δυναμικό παράδειγμα για περισσότερες κινήσεις στο επίπεδο των μεμονωμένων θεσμών.

Για να αιτιολογήσουν την κίνηση, οι κεντρικές τράπεζες υποδεικνύουν την ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι πιέσεις «στην προσφορά πιστώσεων προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις και έτσι να τονωθεί η οικονομική δραστηριότητα».

Είναι ένας αντικειμενικός στόχος που «θα πουλήσει» στους καταναλωτές και στους πολιτικούς. Όμως, δεν θα επιτευχθεί απαραίτητα με τα μέτρα που ανακοινώθηκαν. Πράγματι, η σπουδαιότητα της ανακοίνωσης βρίσκεται αλλού και αφορά δύο σχετικά ζητήματα:

Πρώτον, οι κεντρικές τράπεζες αισθάνονται για μία ακόμη φορά ότι οφείλουν να κινηθούν γιατί οι υπόλοιπες Αρχές παραμένουν υπερβολικά αργές και υπερβολικά αναποτελεσματικές. Και δεύτερον, αισθάνονται ότι δεν μπορούν, και δεν πρέπει, να αγνοούν την ανάγκη εκτόνωσης των μεγάλων πιέσεων που υπάρχουν μέσα στο τραπεζικό σύστημα.

Αυτά τα δύο ζητήματα έγιναν ακόμη πιο πιεστικά με τις μεγάλες ανακατατάξεις της περασμένης εβδομάδας στις λειτουργίες των χρηματοπιστωτικών αγορών της Ευρώπης. Ειδικά με την ανατροπή στις επιτοκιακές αποδόσεις των ιταλικών ομολόγων (σ.σ.: οι αποδόσεις των βραχυπρόθεσμων τίτλων ξεπέρασαν αυτές των μακροπρόθεσμων), τις πιέσεις στα κρατικά ομόλογα του ευρωπαϊκού πυρήνα, την αυξανόμενη ευαισθησία του τραπεζικού συστήματος, τη μείωση της ρευστότητας στις αγορές και την όλο και μεγαλύτερη απροθυμία των παραγόντων της αγοράς να αναλάβουν οποιοδήποτε ρίσκο.

Η άμεση επίδραση στις αγορές αναμφισβήτητα ευνοεί τα ριψοκίνδυνα ενεργητικά σε όλο τον κόσμο. Η πιο μακροπρόθεσμη επίδραση θα εξαρτηθεί από το εάν και πόσο θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι θεσμοί. Αυτό το θέμα αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς πλησιάζει η νέα ευρωπαϊκή σύνοδος κορυφής στις 9 Δεκεμβρίου.

Εκείνο στο οποίο ελπίζουν οι αγορές είναι ότι οι κεντρικοί τραπεζίτες ανέλαβαν δράση γιατί, κοιτώντας μπροστά, νιώθουν βέβαιοι ότι οι υπόλοιποι ρυθμιστικοί θεσμοί επιτέλους θα ακολουθήσουν και θα αντιμετωπίσουν μια μεγάλη και διευρυνόμενη κρίση χρεών, που έχει έντονες επιπτώσεις στην ανάπτυξη, στην απασχόληση και στην ανισότητα.

Αυτό που φοβούνται είναι ότι οι κεντρικοί τραπεζίτες ανέλαβαν δράση γιατί πιστεύουν ότι για μία ακόμη φορά θα πρέπει να καλύψουν την απογοήτευση που θα προκαλέσουν οι υπόλοιποι ρυθμιστικοί θεσμοί.

© The Financial Times Limited 2011. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation