Ο χρυσός, τα ομόλογα και το ερώτημα του... ποιος κάνει λάθος!

Ο χρυσός λάμπει, αλλά εν τέλει είναι άχρηστος. Τουλάχιστον αυτό αρέσκονται να επισημαίνουν όσοι αμφισβητούν τις αρετές του πολύτιμου μετάλλου ως επένδυσης, υπογραμμίζοντας ότι δεν προσφέρει κάποιο σταθερό εισόδημα σε όσους το διακρατούν.

Αλλά στον ανάποδο κόσμο των αγορών του 2020, ένα μηδενικό εισόδημα μπορεί κάποιες φορές να φαίνεται ελκυστικό. Περίπου $15 τρισ. χρέος σε όλο τον κόσμο έχει αρνητική απόδοση, ενώ η αγορά των αμερικανικών treasuries– ένα από τα τελευταία προπύργια θετικών εισοδημάτων μεταξύ των κρατικών ομολόγων υψηλής αξιολόγησης – προσφέρει πλέον αρνητικές πραγματικές αποδόσεις, μόλις ληφθεί υπόψη και ο προϋπολογισμός.

Oι υπό εξαφάνιση αποδόσεις στις αγορές χρέους είναι ένας λόγος που η τιμή του χρυσού ξεπέρασε αυτή την εβδομάδα τα επίπεδα ρεκόρ του 2011. Το ίδιο ισχύει και για τη φθίνουσα απήχηση των ομολόγων ως ασφαλούς καταφυγίου, κάτι που υπονομεύει την παραδοσιακή επενδυτική ιδέα του «60/40».

Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, το 40% ενός χαρτοφυλακίου επενδυμένου σε ομόλογα θα πραγματοποιήσει ράλι όταν υποχωρήσουν οι μετοχές, αντισταθμίζοντας τις απώλειες στο υπόλοιπο 60% που είναι κατανεμημένο σε μετοχές. Αλλά με τις αποδόσεις σε ιστορικά χαμηλά σε όλο τον κόσμο και τις κεντρικές τράπεζες να μετριάζουν τη μεταβλητότητα, η λογική αυτή είναι πλέον πιο αμφίβολη. Τα ομόλογα φαίνεται να έχουν λίγο περιθώριο ανόδου σε περίπτωση που συμβεί sell-off στις αγορές.

Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, που οι επενδυτές αναζητούν νέους τρόπους για να αντισταθμίσουν την έκθεση τους στις μετοχές. Για πολλούς ο χρυσός είναι η καλύτερη επιλογή.

«Δεχθήκαμε πολλές ερωτήσεις από πελάτες οι οποίοι ενδιαφέρονται για τον χρυσό ως αντιστάθμιση έναντι των μετοχών» ανέφερε ο Ντάριο Πάρκινς, επικεφαλής μακροοικονομικής έρευνας στην TS Lombard. Ο κ. Πέρκινς σημείωσε ότι τα ερωτήματα αυτά ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια της περσινής χρονιάς καθώς αυξανόταν το μερίδιο του χρέους που είχε αρνητική απόδοση, αλλά εντάθηκαν μετά το ξέσπασμα της πανδημίας και τον νέο κύκλο αγορών ομολόγων από τη Fed που οδήγησε τα πραγματικά επιτόκια σε νέα χαμηλά.

Πολλοί επενδυτές γνωρίζουν ότι η αρνητική συσχέτιση μεταξύ ομολόγων και μετοχών δεν είναι κάποιος απόλυτος νόμος των χρηματοοικονομικών, αλλά ένα σχετικά πρόσφατο φαινόμενο. Πριν το 2000, οι αγορές σταθερού εισοδήματος έτειναν να κινούνται υψηλότερα μαζί με τις μετοχές.

Αλλά και πάλι, για όσους επιλέγουν τον χρυσό για αντιστάθμιση υπάρχει ένα αρνητικό νέο: το ιστορικό του χρυσού ως στοιχείου ενεργητικού με αρνητική συσχέτιση είναι ακόμα πιο αδύναμο από αυτό των ομολόγων. Ο κ. Πέρκινς, ο οποίος έχει εξετάσει τα στοιχεία των τελευταίων 150 ετών, τόνισε ότι ο χρυσός αποτέλεσε συχνά μια χρήσιμη εναλλακτική, αλλά τις περισσότερες φορές έχει θετική συσχέτιση με τις μετοχές σε περιόδους που έχουν και τα ομόλογα.

Mόνο σε εποχές πολύ υψηλού πληθωρισμού – τελευταία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 – προσέφερε ο χρυσός αντιστάθμιση στις μετοχές, και το σταθερό εισόδημα όχι. Πιο συνηθισμένη είναι η σχέση που είδαμε αυτόν τον Μάρτιο, όταν προκλήθηκε ένα σύντομο αλλά έντονο sell-off στον χρυσό στο απόγειο της «σφαγής» στις χρηματιστηριακές αγορές.

Αλλά μια επιστροφή του πληθωρισμού μετά από χρόνια υποτονικών πιέσεων στις τιμές είναι ακριβώς αυτό που περιμένουν οι περισσότεροι αγοραστές χρυσού. Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο εκδίδουν χρέος σε ποσότητες ρεκόρ ενώ οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν ομόλογα με φρενήρεις ρυθμούς, εν μέρει για να περιορίσουν το κόστος δανεισμού. Αν η παγκόσμια οικονομία ξεπεράσει γρήγορα τις επιπτώσεις της Covid-19, με μια επιστροφή της ανάπτυξης και του πληθωρισμού, οι κεντρικοί τραπεζίτες δεν θα βιαστούν να αποσύρουν την τόνωση.

Αναλυτές της Goldman Sachs ανέφεραν μια πιθανή στροφή της Fed «προς μια πληθωριστική τάση» την περασμένη εβδομάδα όταν αύξησαν τον ετήσιο στόχο για τον χρυσό κατά 300 δολάρια, στα 2.300 δολάρια ανά ουγκιά.

Η Bank of America επισήμανε μία ακόμα σύνδεση ανάμεσα στις αγορές ομολόγων, τον χρυσό και την απειλή του πληθωρισμού. Ο Μάικλ Χάρτνετ, επικεφαλής επενδυτικής στρατηγικής, έγραψε πρόσφατα ότι οι αγορές ομολόγων από την κεντρική τράπεζα λειτουργούν αποτρεπτικά για επενδυτές οι οποίοι μπορεί να στοιχημάτιζαν στην άνοδο του πληθωρισμού πουλώντας ή «σορτάροντας» κρατικό χρέος. Αντίθετα, αυτοί οι δυνητικοί πωλητές ομολόγων ακολουθούν τον «όχλο» στον χρυσό.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι επενδυτές που στοιχημάτισαν σε επιστροφή του πληθωρισμού διαψεύστηκαν στο παρελθόν. Μετά την προηγούμενη χρηματοοικονομική κρίση, πολλοί υπέθεσαν ότι τα άνευ προηγουμένου επίπεδα νομισματικής τόνωσης θα οδηγούσαν σε κύμα ανόδου των τιμών. Αντίθετα, ακολούθησε μια δεκαετία πολύ χαμηλού πληθωρισμού.

Πολλοί επενδυτές ομολόγων φαίνεται να έχουν πάρει το μάθημά τους. Αν και η πτώση που παρατηρείται στις πραγματικές αποδόσεις είναι αποτέλεσμα των προσδοκιών στις αγορές ομολόγων για άνοδο του πληθωρισμού, τα επίπεδα παραμένουν χαμηλά με βάση τα ιστορικά στοιχεία. Ο πληθωρισμός «νεκρού σημείου» (break-even rate) που τεκμαίρεται από την εξέλιξη των τιμών των κλασσικών ομολόγων με αυτά που συνδέονται με τον πληθωρισμό βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο 1,5%. Οι αγορές αναμένουν ένα πολύ χαμηλότερο πληθωρισμό στην Ευρώπη.

Αυτό αντανακλά εν μέρει τις στρεβλώσεις που προκαλεί η ποσοτική χαλάρωση. Πιέζοντας προς τα κάτω τις ονομαστικές αποδόσεις, οι αγορές ομολόγων από τις κεντρικές τράπεζες τείνουν να συμπιέζουν τον πληθωρισμό νεκρού σημείου. Αλλά πολλοί επενδυτές έχουν αμφιβολίες για το κατά πόσον έχει βάση το σενάριο ανόδου του πληθωρισμού, κυρίως επειδή το σοκ που προκάλεσε η πανδημία στη ζήτηση θα φέρει πολλές μεγάλες οικονομίες αντιμέτωπες με το ενδεχόμενο κάθετης πτώσης των τιμών.

Για να αποδείξει την αξία του ο χρυσός – είτε ως σταθεροποιητής χαρτοφυλακίου ή ως αντιστάθμιση στον πληθωρισμό – θα πρέπει να αποδειχθούν πολύ λάθος οι επενδυτές ομολόγων.

© The Financial Times Limited 2020. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation