Είναι τελικά παράδεισος η τηλε-εργασία;

Κάποια Παρασκευή του περασμένου μήνα, βρισκόμουν εν μέσω βιντεοδιάσκεψης με έναν άνδρα γνωστής τράπεζας, όταν μας διέκοψε ένας απαίσιος θόρυβος. Σηκώθηκε ενοχλημένος για να ερευνήσει την πηγή του θορύβου, ο οποίος ακουγόταν σαν μια βαριοπούλα έτοιμη να σπάσει τον τοίχο του.

Ο θόρυβος υποχώρησε μετά από λίγο, αλλά πάνω που αναρωτιόμουν για ποιο λόγο μια τράπεζα να αφήνει οικοδόμους να εκτελούν εργασίες τόσο κοντά στους εργαζόμενούς της, στη μέση μιας εργάσιμης ημέρας, ο θόρυβος άρχισε ξανά. Τότε ακούστηκαν χτυπήματα στην πόρτα του άνδρα, τα οποία προέρχονταν από μια θυμωμένη -όπως ακουγόταν- γυναίκα. Είχα πια σαστίσει. Τι σόι τράπεζα ήταν αυτή;

Όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν τράπεζα. Ήταν μια πολυκατοικία. Ο άνδρας από τον οποίο έπαιρνα συνέντευξη, έκανε αυτό που συνήθως έκανε τις Παρασκευές: δούλευε απ’ το σπίτι. Το ίδιο και η γυναίκα που του χτυπούσε την πόρτα, μια γειτόνισσά του, καθώς και άλλοι στην υπόλοιπη πολυκατοικία. Όλοι τους είχαν εκνευριστεί με το θράσος αυτού που τολμούσε να κάνει τέτοιο σαματά, την ώρα που οι ίδιοι προσπαθούσαν να εργαστούν.

Τους σκέφτηκα όλους αυτούς την περασμένη εβδομάδα, όταν διάβαζα πως τόσοι άνθρωποι στην Κίνα κλήθηκαν να εργαστούν από το σπίτι τους, προκειμένου να περιοριστεί η επιδημία του κορωνοϊού, κάτι που είναι ίσως το μεγαλύτερο πείραμα του κόσμου στην κατ’ οίκον εργασία. Τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν να είναι καλά. Οι μετοχές της  εταιρείας videoconverencing Zoom έχουν εκτιναχθεί. Μια άλλη υπηρεσία video chat φέρεται πως έσπευσε να προσθέσει φίλτρο ωραιοποίησης στην εφαρμογή της, αντιδρώντας στην αυξανόμενη ζήτηση. Το διαδίκτυο έχει γεμίσει με συμβουλές για τους μη μυημένους: μην αλλάξετε συνήθειες, βγάλτε τις πιτζάμες και σηκωθείτε απ’ το κρεβάτι, ιδιαίτερα για μια βιντεοκλήση.

Προβλέπω πως τα χειρότερα έρχονται. Όταν παρέλυσε η Γαλλία τον Δεκέμβριο λόγω των απεργιών στα μέσα μεταφοράς, ένας φίλος από το Παρίσι μού είπε πως αυτό οδήγησε σε ένα άσχημο χάσμα στο γραφείο του. Κάποιοι managers δεν είχαν πρόβλημα να αφήσουν τους υφιστάμενούς τους να εργαστούν από το σπίτι, ενώ άλλοι απαίτησαν να εμφανιστούν όλοι στο γραφείο, ακόμα και αυτοί που χρειάστηκαν δύο ώρες για να φτάσουν στο γραφείο και άλλες δύο για να γυρίσουν σπίτι τους -εν μέρει με τα πόδια. «Ο κόσμος ήταν ξεθεωμένος», είπε. «Και πολύ κακόκεφος». Η ιστορία του μου θύμισε τον λόγο για τον οποίο ποτέ δεν συμφωνούσα απόλυτα με την κατ’ οίκον εργασία. Είναι άδικη, διότι ακόμα και όταν τα αφεντικά είναι λογικά, δεν μπορούν όλες οι δουλειές να γίνουν απ’ το σπίτι.

Είναι επίσης αναποτελεσματική. Ασχέτως του όσο γρήγορα ο κόσμος θα απαντήσει σε ένα «πινγκ» που θα ακουστεί από το Slack ή το WhatsApp, είναι πάντα ευκολότερο να γίνει κάτι όταν έχεις τον άλλον μπροστά σου, και ορισμένες φορές είναι και πιο ασφαλές.

Την περασμένη εβδομάδα, επιθεωρητές των βρετανικών σιδηροδρόμων ανέφεραν πως ένας συρμός στο Λονδίνο παραλίγο να συγκρουστεί με ένα μηχάνημα συντήρησης, αφού δυο εργαζόμενοι που ήταν υπεύθυνοι εκείνη την ώρα για τις κινήσεις των συρμών είχαν περάσει «σημαντικό μέρος» του χρόνου εργασίας τους εργαζόμενοι από το σπίτι.

Όπως επισήμαναν, θόρυβοι που ακούγονταν στο βάθος μπορεί να επηρέασαν «κρίσιμες για την ασφάλεια επικοινωνίες», κάτι που μπορώ να φανταστώ πολύ καλά μετά τη βιντεοκλήση που είχα με τη βαριοπούλα. Το γραφείο σού δίνει επίσης καλύτερες δυνατότητες να βρεις νέες ιδέες, και το κρισιμότερο, να ακούσεις περισσότερα κουτσομπολιά.

Δεν θα ήθελα ποτέ να εργαστώ για την GitLab, έναν τεχνολογικό όμιλο με περισσότερους από 1.100 εργαζόμενους σε περισσότερες από 60 χώρες, αλλά χωρίς γραφεία, που την καθιστά μια από τις μεγαλύτερες remote εταιρείες του κόσμου.

Αντιλαμβάνομαι πως δεν συμβαδίζω με την εποχή. Ένας συνάδελφός μου που ήταν στο Νταβός τις προάλλες άκουσε στέλεχος κορυφαίας αμερικανικής εταιρείας προσλήψεων να λέει πως η εξ αποστάσεως εργασία έχει γίνει το ταχύτερα αναπτυσσόμενο εργασιακό επίδομα. Γιατί; Διότι δεν κοστίζει τίποτα στους εργοδότες και οι εργαζόμενοι το λατρεύουν. Αυτό συνάδει με τα αποτελέσματα έρευνας της Gallup, που έδειξε ότι το 54% των εργαζομένων στις ΗΠΑ θα άλλαζαν δουλειά, αν είχαν την επιλογή να εργαστούν εξ αποστάσεως.

Επίσης, βρίσκομαι στο χείλος της τεράστιας υποκρισίας. Γράφω αυτές τις λέξεις από την τραπεζαρία μου στο σπίτι μου, όπου και καταφεύγω όταν δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στο γραφείο. Ως εκ τούτου, τείνω να πιστέψω τις έρευνες που δείχνουν πως η κατ’ οίκον εργασία μπορεί να αυξήσει την παραγωγικότητα. Και γνωρίζω πως υπάρχουν πολλές αποδείξεις πως η ευέλικτη εργασία είναι ένα από τα λίγα πράγματα που μπορεί να κάνει μια εταιρεία για να συμβάλει στη μείωση του μισθολογικού χάσματος μεταξύ φύλων.

Τελικά, η κατ’ οίκον εργασία δεν είναι ούτε τόσο καλή ούτε τόσο κακή, όσο λέγεται πως είναι. Όπως και πολλά άλλα πράγματα στον σύγχρονο εργασιακό βίο, για πολλούς από εμάς, είναι απλώς κάτι το αναπόφευκτο.

© The Financial Times Limited 2020. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation