Η κρίση πέρασε, αλλά τα χρέη... έμειναν

Η χρηματοπιστωτική κρίση που άρχισε να εξαπλώνεται στον κόσμο πριν από 10 χρόνια, ήταν το αποτέλεσμα μια τεράστιας συσσώρευσης χρέους στις πλούσιες χώρες -το μεγαλύτερο μέρος του οποίου βάρυνε τα νοικοκυριά και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Ήταν η συνειδητοποίηση ότι πολλές από αυτές τις αξιώσεις μπορεί να μην καλυφθούν, που πυροδότησε την κρίση πίστωσης και το επακόλουθο πάγωμα στη χρηματοοικονομική αγορά.

Από τότε, η αναλογία χρέους/ΑΕΠ στις ανεπτυγμένες οικονομίες έχει παραμένει περίπου σταθερή. Αλλά το χρέος έχει συνεχίσει να παίζει σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις μετά την κρίση, με δύο τρόπους.

Ο πρώτος είναι πως η σύνθεση του χρέους έχει αλλάξει αισθητά. Το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί απότομα, καθώς οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να αμβλύνουν την ανατάραξη για να αθροίσουν τη ζήτηση, διότι ο δημόσιος τομέας έσφιξε το ζωνάρι και προσπάθησε να «απομοχλεύσει» ή να ελαττώσει τα χρέη του.

Και την ίδια ώρα που ο πλούσιος κόσμος περιόριζε την ανάπτυξη της πίστωσης, ο αναπτυσσόμενος κόσμος -με κορυφαία την Κίνα- άνοιγε την κάνουλα της τόνωσης. Κατά συνέπεια, ο κόσμος είναι σήμερα περισσότερο πλημμυρισμένος στο χρέος από ποτέ. Το πώς θα μπορούσε να τελειώσει αυτή η συσσώρευση χρέους, είναι ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα που επισκιάζουν την παγκόσμια οικονομία σήμερα.

Θα έπρεπε μήπως να ανησυχούμε για το μέγεθος της μόχλευσης στον κόσμο -ή για το πού βρίσκεται; 

© The Financial Times Limited 2017. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation