Βερολίνο: Οι ασκήσεις επί γεωγραφικού χάρτου συνεχίζονται

Οι δύο Γερμανίες έγιναν μία (το περίφημο Einheit, που έμελλε να αλλάξει το σύγχρονο μέλλον της Ευρώπης), η Τσεχοσλοβακία έσπασε σε δύο (Τσεχία - Σλοβακία), η τότε ΕΣΣΔ στα 15 ή στα 16 (δεν θυμάμαι καλά...), ενώ απροκάλυπτα διαλύθηκε η τότε Γιουγκοσλαβία (αρχικά στα 5 ,εν συνεχεία στα 7 και έπεται συνέχεια...), διαμορφώθηκε το πεδίο στη Βαλτική.

Ξεχνούν οι παλιότεροι (και πιο μνήμονες) τον υπουργό Εξωτερικών, τον απίθανο Χανς Ντίτριχ Γκένσερ, ο οποίος διαλαλούσε (από το ΄85-΄86) πως όνειρό του ήταν η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Νομίζω πως όχι...

Συν τω χρόνω τα σπέρματα τρέφονταν, σε Βέλγιο (Φλαμανδοί - Βαλλώνοι), Ιβηρική, εσχάτως στην Ουκρανία.
Σε ρόλο διείσδυσης τα κάθε λογής Open Societies των ποικιλώνυμων G. Soros (και της Υπέρ Εθνικής Ελίτ, που συνθέτει το νέο imperium) ,με τον χρόνο να τροχίζει το σώμα της ηπείρου μας.

Τη δόξα του 1314 και του Έντουαρντ Μπρους (στο Μπάνοκμπερν) ονειρεύονται οι bravehearts στα σκοτσέζικα Highlands. Τον Σεπτέμβριο διεξάγεται το πολυαναμενόμενο δημοψήφισμα.

Νοτιότερα, στη Μαδρίτη, η κυβέρνηση Ραχόι προσπαθεί μέσω Βρυξελλών να απαγορεύσει το δημοψήφισμα των Καταλανών, τον Νοέμβριο. Όμως του σκάει και από αλλού, καθώς η βασκική περιφέρεια της Ναβάρας εκδήλωσε την επιθυμία, όπως έχει συνταγματικά το δικαίωμα, να συγχωνευτεί με τη γειτονική περιφέρεια της Χώρας των Βάσκων. Και αυτοί με το βασκικό τμήμα, που εκτείνεται από την άλλη πλευρά των Πυρηναίων, στη Γαλλία.

Στα της περιοχής μας η Ε.Ε., οι Βρυξέλλες, προωθούν πλαίσιο σύνδεσης (ανάλογο αυτού, που προώθησαν και στο Κίεβο) για Γεωργία και Μολδαβία. Ρίξτε μια ματιά στον χάρτη της γειτονιάς μας. Και λίγο ΒΑ., στην Κριμαία.

Παρακολουθώ τον ιστότοπο eurominorities/ stateless nations in Europe από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, όταν άρχισε το βρόμικο παιχνίδι της γερμανικής ελίτ, έχοντας στο πλάι του τον χάρτη που είχε σχεδιάσει ο Otto von Bismark και λέω... διάολε.

Χρόνια προσπαθώ να καταλάβω, μιλώντας και με πολλούς φίλους Γερμανούς (και Σλάβους και καθαρούς Βαυαρούς) για ποιο λόγο η χώρα τους έχει αναλάβει -και αυτήν τη φορά- να φέρει σε πέρας το μεγαλύτερο μέρος του βρόμικου παιχνιδιού.

Δεν καταλαβαίνω..., διαπιστώνω όμως πως εν τέλει η Ευρώπη αποκτά σταδιακά τόσες χώρες (και... προτεκτοράτα) όσες θέλει το Βερολίνο.

Και απ΄ ό,τι φαίνεται το ντόμινο έχει ακόμη πολλά... τουβλάκια να ρίξει.