Το μακροοικονομικό τοπίο γίνεται πιο προβληματικό με τον πληθωρισμό στα ύψη και τις επίσημες προβλέψεις για τον ρυθμό ανάπτυξης να αναθεωρούνται καθοδικά.
Σ’ ένα τέτοιο τοπίο, είναι λογικό οι τράπεζες να αναζητούν τρόπους να αβγατίσουν τα έσοδά τους, χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας. Ιδίως όταν θα πρέπει να αναπληρώσουν τα έσοδα από τους λογιστικούς τόκους των μη εξυπηρετούμενων δανείων που τιτλοποιήθηκαν.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, ορισμένοι βλέπουν τις τράπεζες να ζητάνε εγγυήσεις από το EIF (European Investment Fund), με στόχο να βελτιώσουν τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειάς τους μέσω μείωσης των σταθμισμένων στοιχείων του ισολογισμού τους.
Ενδεικτικά, οι ίδιοι αναφέρουν ότι το όφελος σ’ ένα χαρτοφυλάκιο 2 δισ. ευρώ θα μπορούσε να είναι 40 μονάδες βάσης ή 0,4 της μονάδας.