«Φωτιά» στα κοινωνικά δίκτυα -και όχι μόνο- έβαλε ένα τιτίβισμα του Ανδρέα Ανδρεάδη, πρώην προέδρου του ΣΕΤΕ, καθώς μιλούσε για «τεράστια έλλειψη προσφοράς εργασίας, με αμοιβές σημαντικά πάνω από τις κλαδικές συμβάσεις. Τα μεγαλύτερα προβλήματα εντοπίζονται στον επισιτισμό (κουζίνα και service), με ακάλυπτες πάνω από 50 χιλ. θέσεις».
Η κυρίαρχη απάντηση στο τιτίβισμα του κ. Ανδρεάδη ήταν να αυξηθούν οι μισθοί, ώστε να επέλθει ισορροπία ζήτησης και προσφοράς εργασίας καθώς πολλοί ξενοδόχοι και άλλοι πληρώνουν χαμηλούς μισθούς γι’ αυτές τις δουλειές.
Αλλοι επισήμαναν τον ρόλο των κρατικών επιδομάτων που αποθαρρύνουν πολλούς από την αναζήτηση εργασίας και άλλοι τη μη τήρηση των συμφωνηθέντων από τους εργοδότες, π.χ. ρεπό, άδειες κ.λπ.
Πολλοί έθεσαν επίσης το θέμα των συνθηκών διαμονής για τους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία των νησιών και αλλού. Σε πολλές περιπτώσεις, τα προσφερόμενα καταλύματα στους εργαζόμενους δεν είναι κατάλληλα ενώ εργοδότες, από την πλευρά τους, επισημαίνουν ότι τα ενοίκια έχουν εκτιναχθεί σ’ αυτές τις περιοχές, καθώς πολλά ακίνητα μισθώνονται βραχυχρόνια.
Το ωραίο είναι πως όλοι έχουν δίκιο και κυρίως η άποψη περί υψηλότερων μισθών και καλύτερων συνθηκών απασχόλησης. Η «εισαγωγή» εργαζομένων από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη με τους χαμηλούς μισθούς από το 2000 και έπειτα βοήθησε να αμβλυνθεί το πρόβλημα, όπως και οι φοιτητές των σχολών τουριστικών επαγγελμάτων.
Ομως, κάποτε θα πρέπει να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα στη ρίζα του και όχι με «εισαγωγή» εργαζομένων από το Πακιστάν, Μπαγκλαντές κ.λπ. επειδή είναι φθηνοί και οι Ευρωπαίοι δεν έρχονται.