Οι σχέσεις του Πόουλ Τόμσεν, πρώην στελέχους του ΔΝΤ, και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, πρώην υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας την εποχή των μνημονίων, έχουν περάσει από σαράντα κύματα. Οι αρχικές διαφωνίες τους για το ελληνικό πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής αμβλύνθηκαν στη συνέχεια και κατέληξαν σε συμφωνία επί των βασικών σημείων στο τέλος. Αν το τελευταίο βοήθησε τον κ. Τόμσεν να προαχθεί σε διευθυντή του Γραφείου Ευρώπης του ΔΝΤ, όπως κάποιοι εικάζουν, είναι δύσκολο να απαντηθεί. Λογικά, θα πρέπει να βοήθησε, από τη στιγμή που επικεφαλής του ΔΝΤ εκείνη την περίοδο ήταν η κα Λαγκάρντ.
Όμως, τόσο ο κ. Τόμσεν όσο και ο κ. Σόιμπλε είχαν επίσης ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό. Είχαν ενημερωθεί για τις σχέσεις πολιτικών, επιχειρηματιών κ.λπ. Αυτό που αποκαλούμε διαπλοκή και πελατειακές σχέσεις.
Αναφερόμενος ειδικά στις επιχειρήσεις, ο κ. Τόμσεν είχε πει το εξής αμίμητο κάποτε σε συνομιλητή του: «Οι ελληνικές επιχειρήσεις κάνουν προϋπολογισμό με τις κρατικές επιχορηγήσεις και ισολογισμό με τη φοροδιαφυγή».