Οι βασικές μεταπολεμικές στρατηγικές του Ισραήλ για τη Γάζα συμπεριλαμβάνουν τον σχηματισμό κοινής διοίκησης με την Παλαιστινιακή Αρχή ή και την ανάπτυξη μιας διεθνούς αραβικής ειρηνευτικής δύναμης. Ωστόσο, οι προσεγγίσεις αυτές ενέχουν τον κίνδυνο να οδηγήσουν σε κατάρρευση της ισραηλινής κυβέρνησης και είναι απίθανο ότι θα αποτρέψουν την επάνοδο της Χαμάς και άλλων ένοπλων μαχητικών οργανώσεων.
Καθώς εξελίσσονται οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα και είναι στο επίκεντρο η πρόταση για κατάπαυση πυρός όπως διατυπώθηκε από τον Τζο Μπάιντεν, η κυβέρνηση του Ισραήλ δέχεται πιέσεις να βρει μια μεταπολεμική στρατηγική για τη Λωρίδα.
Στις 16 Μαΐου ο Αραβικός Σύνδεσμος συνεδρίασε στο Μπαχρέιν και εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία ζητά την ανάπτυξη ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στα παλαιστινιακά εδάφη ως προάγγελο της επανέναρξης των διαπραγματεύσεων για δημιουργία δυο κρατών και τερματισμό της σύγκρουσης Ισραηλινών-Παλαιστινίων.
Η πρόταση του Αραβικού Συνδέσμου ήταν μια από τις πολλές διεθνείς προτάσεις για την εύρεση λύσης για διοίκηση της Λωρίδας της Γάζας, όπου η Χαμάς κυβερνά de facto από τότε που ανέλαβε τον έλεγχο του θύλακα μετά την εξέγερση του 2006 κατά της διεθνώς υποστηριζόμενης Παλαιστινιακής Αρχής.
Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ φέρονται να ερευνούν την επιλογή μιας ειρηνευτικής δύναμης στη Γάζα της οποίας θα ηγούνται οι Άραβες, με αναφορές για ενδιαφέρον από το Μαρόκο, την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ως τρόπο για να τερματιστεί η στρατιωτική εμπλοκή του Ισραήλ στη Γάζα και ταυτόχρονα να αποτραπεί η επάνοδος της Χαμάς.
Στο Ισραήλ, ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας Γιοάβ Γκαλάντ και ο αρχηγός των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) Χερζί Χαλεβί, έχουν επικρίνει δημοσίως τον πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου, λέγοντας πως η έλλειψη επίσημου σχεδίου από το Ισραήλ για την μεταπολεμική διακυβέρνηση της Γάζας εγγυάται έναν κύκλο βίας που θα αφήσει το Ισραήλ διπλωματικά απομονωμένο και τον στρατό του καθηλωμένο στη Γάζα. Στις 19 Μαΐου το μέλος του πολεμικού συμβουλίου Μπένι Γκαντζ απείλησε να αποχωρήσει από τον κυβερνητικό συνασπισμό μέχρι τις 8 Ιουνίου αν δεν αρθρώσει ξεκάθαρα η κυβέρνηση μια μεταπολεμική στρατηγική για τη Γάζα.
* Η κυβέρνηση του Ισραήλ είναι απρόθυμη να καθορίσει το ακριβές σχέδιο για την μεταπολεμική Γάζα, προτιμώντας να προσφέρει προτάσεις που απλά θα εδραίωναν νέες «νεκρές ζώνες» στη Γάζα ή και θα έβρισκαν έναν τοπικό κυβερνητικό εταίρο από παλαιστινιακές οικογένειες. Ωστόσο, Ισραηλινοί, Αμερικάνοι και Άραβες επικριτές καταγγέλλουν πως τέτοια σχέδια αφήνουν ένα κενό εξουσίας που διασφαλίζει την επιστροφή της Χαμάς και τη διαιώνιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
* Η κυβέρνηση του Νετανιάχου είναι απρόθυμη να δεσμευτεί σε ένα επίσημο σχέδιο εν μέρει επειδή έχει εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις ως προς το τι θα πρέπει να γίνει στη Γάζα. Ακροδεξιά μέλη του ισραηλινού υπουργικού συμβουλίου, όπως ο υπουργός Οικονομικών Μπεζάλελ Σμότριτς και ο υπουργός Εθνικής Ασφάλειας Μπεν Γκβιρ, τάσσονται υπέρ της εβραϊκής εποίκισης και κατοχής. Αντιθέτως, τα πιο παραδοσιακά δεξιά και κεντροδεξιά μέλη της κυβέρνησης όπως ο Γκάλαντ και το μέλος του πολεμικού συμβουλίου Μπένι Γκαντζ, προτείνουν την επιστροφή της Παλαιστινιακής Αρχής για να κυβερνήσει σε συντονισμό με αραβική βοήθεια και ισραηλινή στρατιωτική υποστήριξη.
* Στις 6 Μαΐου οι (στρατιωτικές ισραηλινές δυνάμεις) IDF ξεκίνησαν περιορισμένες επιχειρήσεις για την κατάληψη της Ράφα, της τελευταίας μεγάλης πόλης που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Χαμάς, σε μια ένδειξη πως οι μεγάλες χερσαίες επιχειρήσεις στη Γάζα βαίνουν προς το τέλος τους. Την ίδια ώρα, ωστόσο, οι IDF έστειλαν μια ακόμα ταξιαρχία στην πόλη της Γάζας στα βόρεια, όπου ανασυντάσσεται η Χαμάς, για να πολεμήσει για εδάφη που είχε ήδη καταλάβει στα τέλη του 2023, καθώς το Ισραήλ διστάζει να αναπτύσσει μόνιμες δυνάμεις εντός της Γάζας και προτιμά να αποσύρει τους στρατιώτες μόλις ολοκληρωθούν σημαντικές πολεμικές αποστολές.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ θα αντισταθεί στην ανακοίνωση ενός μεταπολεμικού σχεδίου που μπορεί να διασπάσει τον συνασπισμό της, ενώ η Παλαιστινιακή Αρχή είναι απίθανο να συμφωνήσει σε οποιονδήποτε συντονισμό με το Ισραήλ που δεν δείχνει έναν δρόμο προς την κρατική υπόσταση.
Η ενότητα της πολεμικής περιόδου συνεχίζει να συγκρατεί την όλο και πιο νευρική ισραηλινή κυβέρνηση, και ενώ τόσο το βόρειο μέτωπο στα σύνορα με τον Λίβανο, όσο και το νότιο μέτωπο στη Γάζα, παραμένουν ενεργές ζώνες πολέμου εν μέσω των συνεχιζόμενων μαχών με τη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς, αντίστοιχα, εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα αρκετή λαϊκή στήριξη προς την κυβέρνηση ώστε να διατηρήσει τη συνοχή της όσο πραγματοποιούνται μεγάλες πολεμικές επιχειρήσεις. Ωστόσο, μόλις οι IDF ολοκληρώσουν την επιχείρηση στη Ράφα τις ερχόμενες εβδομάδες, η κυβέρνηση δεν θα μπορεί πλέον να χρησιμοποιήσει το ίδιο αφήγημα για να καθυστερήσει την ανακοίνωση μιας μεταπολεμικής στρατηγικής.
Ανησυχώντας για αποστασίες από την κεντροδεξιά και την κεντροαριστερά, η κυβέρνηση το πιθανότερο είναι να ανακοινώσει ένα μερικό ή μη ολοκληρωμένο σχέδιο που θα είναι δύσκολο να εφαρμοστεί και θα λειτουργήσει ως εναρκτήριο σημείο για διαπραγματεύσεις με την Παλαιστινιακή Αρχή και τη διεθνή κοινότητα για να υπάρξει υποστήριξη από την Παλαιστινιακή Αρχή και διεθνής βοήθεια για την ανοικοδόμηση. Ωστόσο, η Παλαιστινιακή Αρχή είναι απίθανο να δεχθεί ένα τέτοιο σχέδιο, καθώς η συνεργασία με το Ισραήλ στη Γάζα θα αποδυνάμωνε την ήδη εύθραυστη νομιμοποίησή της στη Δυτική Όχθη, ενώ διεθνείς παράγοντες όπως οι ΗΠΑ και τα Αραβικά Κράτη θα απαιτήσουν το Ισραήλ να προσφέρει ένα πιο ολοκληρωμένο σχέδιο που θα αποκλείει ρητά τον εβραϊκό επανεποικισμό και την κατοχή της Γάζας.
* Το Ισραήλ φέρεται να πρόσφερε στην Παλαιστινιακή Αρχή έναν ανεπίσημο ρόλο στην επίβλεψη του συνοριακού περάσματος της Ράφα, μεταξύ της Αιγύπτου και της Γάζας όταν οι ισραηλινοί στρατιώτες κατέλαβαν το σημείο. Αυτός ο ρόλος θα έδινε στην Παλαιστινιακή Αρχή λόγο στη διανομή βοήθειας και ίσως λειτουργούσε ως πρελούδιο για την αποκατάσταση της εξουσίας της σε άλλα σημεία της Γάζας. Ωστόσο, ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς απέρριψε την προσφορά, λέγοντας πως δεν θα δεχθεί έναν «μυστικό» ρόλο στη Γάζα.
* Δημοσκόπηση του ισραηλινού Channel 12 που δημοσιοποιήθηκε στις 16 Μαΐου έδειξε πως η ισραηλινή λαϊκή γνώμη είναι διχασμένη αναφορικά με το μεταπολεμικό σχέδιο, με το 40% να προτιμά ισραηλινή στρατιωτική διακυβέρνηση και το 40% να λέει πως η Παλαιστινιακή Αρχή, με την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας, θα πρέπει να αναλάβει. Αυτά τα αποτελέσματα, σε συνδυασμό με την έλλειψη ξεκάθαρης λαϊκής συναίνεσης ως προς το τι θα πρέπει να γίνει όταν τελειώσουν οι μεγάλες πολεμικές επιχειρήσεις, τροφοδοτούν την κυβερνητική αναποφασιστικότητα ως προς το πώς να καθορίσει ένα μεταπολεμικό σχέδιο για τη Γάζα.
Βραχυπρόθεσμα, το Ισραήλ είναι πιθανό να αντιγράψει πτυχές της στρατιωτικής κατοχής της Δυτικής Όχθης, με στρατιώτες να πολεμούν κατά των εξεγέρσεων της Χαμάς. Για το προβλέψιμο μέλλον, αυτή η στρατηγική θα συνεπάγονταν μια διαρκή στρατιωτική ανάπτυξη στη Λωρίδα της Γάζας, εγκατάσταση ισραηλινών δυνάμεων σε περιοχές-κλειδιά, όπως στα νότια περίχωρα της πόλης της Γάζας, για να ρυθμίζουν την κίνηση βορρά-νότου.
Εν τω μεταξύ, οι στρατιώτες των IDF θα συνέχιζαν να πραγματοποιούν επιδρομές και επιχειρήσεις κατά των δυνάμεων της Χαμάς που επιχειρούν να αναδιοργανωθούν ή και να πραγματοποιήσουν επιθέσεις με ρουκέτες, ενόσω κομάντο των IDF συνεχίζουν να κυνηγούν ηγέτες της Χαμάς και να ψάχνουν για ομήρους απουσία κάποιας διπλωματικής προόδου με τη Χαμάς που να οδηγεί σε εκεχειρία, απελευθέρωση Ισραηλινών ομήρων και τερματισμό του πολύμηνου πολέμου. Ωστόσο, με αυτόν τον τρόπο αυτοί οι στρατιώτες θα παραμένουν εκτεθειμένοι σε επιθέσεις και οι απώλειες θα είναι αναπόφευκτες, εξαντλώντας την ισραηλινή λαϊκή υποστήριξη αυτής της προσέγγισης.
Επιπλέον, οι δυνάμεις που απαιτούνται για την κατοχή, πιθανότατα θα περιόριζαν κάποιες από τις στρατιωτικές επιλογές του Ισραήλ στα βόρεια σύνορα με τον Λίβανο, καθώς για την πραγματοποίηση μιας μεγάλης εφόδου στον νότιο Λίβανο κατά των καλά οχυρωμένων θέσεων της Χεζμπολάχ θα χρειάζονταν κομάντο και ταξιαρχίες που έχουν αναπτυχθεί στη Γάζα.
* Ορισμένα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης εικάζουν πως το Ισραήλ θα χρειάζονταν να διατηρήσει έως και πέντε ταξιαρχίες εντός της Γάζας και γύρω από αυτήν για μια στρατηγική στρατιωτικής κατοχής, που θα στερούσε τις IDF από ετοιμοπόλεμες δυνάμεις στη γραμμή του μετώπου για τον Λίβανο. Το Ισραήλ έχει περίπου 14 ενεργές ταξιαρχίες, αν και ο αριθμός αυτός μπορεί να αυξηθεί ανά πάσα στιγμή με την ανάπτυξη εφεδρικών δυνάμεων.
Για να ελευθερώσει Ισραηλινούς στρατιώτες και να μειώσει τον πολιτικό κίνδυνο για την κυβέρνηση, το Ισραήλ θα προσπαθήσει να εγκαταστήσει μια κυβέρνηση υπό παλαιστινιακή διοίκηση αξιοποιώντας την Παλαιστινιακή Αρχή, όμως οι ισχυρισμοί για διαφθορά της Παλαιστινιακής Αρχής και για συνεργασία της με το Ισραήλ θα καταστήσουν την επιλογή αυτή ευρέως αντιδημοφιλή στους Παλαιστίνιους της Γάζας, τροφοδοτώντας την υποστήριξη προς τη Χαμάς.
Αν και η κυβέρνηση Νετανιάχου έχει πει πως ένα κυβερνητικό σώμα του οποίου θα ηγούνται οι Παλαιστίνιοι στη Λωρίδα της Γάζας δεν θα σχετίζεται ούτε με τη Χαμάς ούτε με τη Φατάχ, μια μακροχρόνια κατοχή της Γάζας θα ήταν πολιτικά αντιδημοφιλής σε κάθε ισραηλινό κόμμα εκτός από αυτά της ακροδεξιάς (που θέλουν να αποικήσουν τη Γάζα).
Εν τω μεταξύ, στρατιωτικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την αποτροπή της Χεζμπολάχ θα αυξήσουν τις πιέσεις προς την κυβέρνηση να βρει τρόπο να επιτρέψει στο Ισραήλ να μεταφέρει εκ νέου τις ταξιαρχίες εκτός της Γάζας και του Βορρά. Αυτό θα οδηγήσει σε μια διαδικασία κατά την οποία η κυβέρνηση θα ψάχνει για Παλαιστίνιο εταίρο στη Γάζα και δεδομένων των αρχικά αποτυχημένων αποτελεσμάτων της τοπικής διακυβέρνησης, το Ισραήλ πιθανότατα θα στραφεί στην Παλαιστινιακή Αρχή ως εταίρο.
Ωστόσο, η Παλαιστινιακή Αρχή θα αντιμετωπίσει προκλήσεις στην εδραίωση της νομιμότητας: οι προσπάθειες για τη μεταρρύθμιση της πολιτικής της δομής, όπως με την εγκατάσταση ενός νέου τεχνοκρατικού υπουργικού συμβουλίου, ίσως να μην αντιμετωπίζει τα βαθιά ριζωμένα προβλήματα της διαφθοράς που διαιωνίζονται από τις δεκαετίες χωρίς εκλογές και στάσιμης ηγεσίας.
Επιπλέον, οι Παλαιστίνιοι θα θεωρούσαν τον συντονισμό μεταξύ της Παλαιστινιακής Αρχής και του Ισραήλ για την ασφάλεια και τη διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας ως συνενοχή, κάτι που θα μπορούσε δυνητικά να οδηγήσει σε άνοδο περισσότερων ένοπλων μαχητικών ομάδων στη Γάζα, συμπεριλαμβανομένων των ένοπλων πυρήνων της Χαμάς και του Παλαιστινιακού Ισλαμικού Τζιχάντ.
Ενώ αυτή η κυβέρνηση της οποίας θα ηγούνταν η Παλαιστινιακή Αρχή πιθανότατα θα χρειάζονταν παρουσία των IDF για ασφάλεια στη Λωρίδα και για την καταπολέμηση των εξεγέρσεων και την πραγματοποίηση εφόδων σε μαχητές που έχουν απομείνει, θα απαιτούσε λιγότερους στρατιώτες των IDF απ’ ότι μια κατοχή της περιοχής, επιτρέποντας κάποια ευελιξία για αποστράτευση ή για μια επιχείρηση στα σύνορα Ισραήλ-Λιβάνου.
* Οι φήμες πως το Ισραήλ μπορεί να χρησιμοποιήσει τοπικές φατρίες για να βοηθήσουν στη διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα ήρθαν για πρώτη φορά στην επιφάνεια τον Μάρτιο του 2024, ωστόσο πηγές από τις τοπικές φατρίες, μιλώντας σε διεθνή μέσα ενημέρωσης, απέρριψαν την πρόταση, δείχνοντας τη δυσκολία που έχει το Ισραήλ να βρει κάποιον τοπικό εταίρο που δεν είναι ούτε Χαμάς ούτε Φατάχ.
Τα αραβικά κράτη
Μακροπρόθεσμα, αν υποχωρήσουν οι περιφερειακές εντάσεις, κάποια αραβικά κράτη μπορεί να ταχθούν υπέρ μιας υποστηριζόμενης από τη διεθνή κοινότητα ειρηνευτικής δύναμης αλλά αυτό θα απαιτούσε πολιτική αλλαγή στο Ισραήλ, ενώ ακόμα και αυτή η δύναμη δεν θα ήταν ικανή να σταματήσει τελείως μια επιστροφή των ένοπλων μαχητικών ομάδων στη Γάζα.
Αν οι εντάσεις στη Μέση Ανατολή μειωθούν -περιλαμβανομένων για παράδειγμα μέσω διπλωματικών προόδων στον Λίβανο ή και με τη Χαμάς στη Γάζα- ορισμένες χώρες της περιοχής (συμπεριλαμβανομένων της Αιγύπτου, των ΗΑΕ και του Μαρόκο, που έχουν ομαλοποιήσει τις σχέσεις με το Ισραήλ) μπορεί να υποστηρίξουν μια ειρηνευτική δύναμη για τη Γάζα αν συμπεριλαμβάνει μια διαδικασία για ένα Παλαιστινιακό κράτος.
Σε αυτό το μακροπρόθεσμο σενάριο, οι διεθνείς δυνάμεις θα παρείχαν ασφάλεια, τα κράτη του Κόλπου θα παρείχαν κεφάλαια ανοικοδόμησης, και η Παλαιστινιακή Αρχή θα ενεργούσε ως πολιτική αρχή στη Γάζα, επιτρέποντας στις ισραηλινές δυνάμεις να αποσυρθούν πλήρως από τον θύλακα.
Αυτή η επιλογή θα γίνει πιο ελκυστική για την ισραηλινή κυβέρνηση με την πάροδο του χρόνου, ιδιαίτερα καθώς ο λογαριασμός για την ανοικοδόμηση της Γάζας –που εκτιμάται σε τουλάχιστον 50 δισ. δολάρια- θα γίνει ευθύνη της κατοχικής δύναμης. Αν και το Ισραήλ θα θελήσει να περιορίσει τον σκοπό και το μέγεθος μιας ελεγχόμενης από τον αραβικό κόσμο ειρηνευτικής δύναμης στη Γάζα, αν μια ειρηνευτική επιχείρηση συμπέσει με σημαντικές δεσμεύσεις για βοήθεια για την ανοικοδόμηση της Γάζας, τότε η νυν ή η μελλοντική ισραηλινή κυβέρνηση θα είναι πιο ανοικτή προς αυτή την ιδέα.
Αυτή η πρόταση, ωστόσο, θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολιτική παράλυση αν οι διαπραγματεύσεις για ένα Παλαιστινιακό κράτος βαλτώσουν και υπάρχουν επίμονες διαφωνίες για τη σύνθεση μιας κυβέρνησης της οποίας θα ηγούνται οι Παλαιστίνιοι, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ταχεία διάλυση μιας τέτοιας δύναμης και ενός κενού ασφάλειας που το Ισραήλ θα πρέπει να καλύψει γρήγορα.
Επιπλέον, μια ειρηνευτική δύναμη της οποίας θα ηγούνται Άραβες δεν θα ήταν πρόθυμη να ασκήσει βία σε Παλαιστίνιους ή και να πραγματοποιήσει αποστολές για να κυνηγηθούν εναπομένοντα μέλη της Χαμάς ή άλλοι ένοπλοι μαχητές, δίνοντάς τους μια ευκαιρία να αναδιοργανωθούν και να ανασυνταχθούν στη Γάζα.
* Αν και οι Συμφωνίες του Camp David του 1979 έχουν σκοπό να αποστρατιωτικοποιήσουν τα σύνορα Αιγύπτου-Ισραήλ, και οι δυο πλευρές έχουν κάνει εξαιρέσεις για τις δυνάμεις τους στην περιοχή κατά τη διάρκεια του πολέμου Ισραήλ-Χαμάς, καθώς στοχεύουν στον περιορισμό των διπλωματικών επιπτώσεων του πολέμου. Ίσως υπάρχουν περαιτέρω εξαιρέσεις για περισσότερες αιγυπτιακές δυνάμεις στην ίδια τη Γάζα, υπό την προϋπόθεση πως θα περιορίσουν τον αριθμό και τους τύπους του εξοπλισμού που θα μπει στη Γάζα ή και θα υπάρχουν μηχανισμοί παρακολούθησης μέσω φιλικών μερών όπως οι ΗΠΑ.
Όλες αυτές οι επιλογές ενέχουν τον κίνδυνο να αποσταθεροποιήσουν την ισραηλινή κυβέρνηση, απειλώντας να διασπάσουν τον συνασπισμό εν όψει μιας απόφασης και αφήνοντας στο μεταξύ τον ισραηλινό στρατό επικεφαλής στη Γάζα.
Κεντροδεξιά μέλη του πολεμικού συνασπισμού, που είναι πραγματιστές –συμπεριλαμβανομένων του Μπένι Γκαντζ και του Γιοάβ Γκάλαντ- δεν θεωρούν πως μια μακροπρόθεσμη στρατιωτική κατοχή είναι μια βιώσιμη επιλογή και θα πιέσουν τον Νετανιάχου για ένα πιο συγκεκριμένο σχέδιο για την διευκόλυνση της μετάβασης από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις σε ένα πιο σταθερό σύστημα διακυβέρνησης. Ωστόσο, ο συντονισμός με την Παλαιστινιακή Αρχή πιθανόν θα απομονώσει τα ακροδεξιά μέλη του συνασπισμού του Νετανιάχου, που έχουν ρίξει την ιδέα της «εθελοντικής μετανάστευσης» από τη Γάζα και τον εποικισμό πολιτών στη Γάζα.
Τόσο η ακροδεξιά όσο και στοιχεία της εθνικιστικής δεξιάς πιθανόν θα αντιταχθούν σε μια ειρηνευτική δύναμη της οποίας θα ηγούνται Άραβες λόγω των ανησυχιών για την επαναφορά αραβικών δυνάμεων σε μια περιοχή που το Ισραήλ κατέλαβε από την Αίγυπτο το 1967.
Για να αντισταθμιστεί αυτή η πίεση, ο Νετανιάχου πιθανόν θα καθυστερήσει μια επίσημη απόφαση, αλλά με τον τρόπο αυτόν θα αυξήσει τις επικρίσεις που δέχεται η κυβέρνησή του για τον τρόπο που διαχειρίζεται τον πόλεμο. Αυτές οι επικρίσεις μπορεί τελικά να καταλήξουν σε αποστασίες από την κυβέρνηση που θα προκαλέσουν πρόωρες εκλογές, μια διαδικασία που ουσιαστικά θα «πάγωνε» τη συζήτηση για τη στρατηγική για τη μεταπολεμική Γάζα και θα άφηνε τον ισραηλινό στρατό επικεφαλής στην εφαρμογή βραχυπρόθεσμων πολιτικών που θα βασίζονται στην ασφάλεια, αντί μιας στρατηγικής για τη διακυβέρνηση ή την ανοικοδόμηση.