Η γεωγραφία και η ιστορία έχουν καταστήσει το Αφγανιστάν ένα κατακερματισμένο τοπίο, το περίγραμμα του οποίου επανεμφανίζεται καθώς οι HΠΑ αποσύρονται από την περιοχή μετά από μια εικοσαετία.
Απομονωμένο στην Κεντρική Ασία, το Αφγανιστάν έχει μακρά ιστορία ως μια γεωγραφικά κατακερματισμένη χώρα με εξίσου κατακερματισμένη κοινωνία, με διαφορετικές εθνικές ομάδες, θρησκευτικές σέχτες και πατριές που έχουν διαμορφώσει εδώ και πολύ καιρό την κοινωνική πραγματικότητα. Μετά την εισβολή του 2001 με την υποστήριξη των ΗΠΑ, ο μέχρι τότε αντιμαχόμενος πληθυσμός της χώρας ενώθηκε προσωρινά κάτω από μια νεοσύστατη αφγανική κυβέρνηση με την υποστήριξη του συνασπισμού υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Ωστόσο, η τελευταία απόφαση της Ουάσινγκτον να τερματίσει την εικοσαετή κατοχή απειλεί να διαταράξει τις λεπτές ισορροπίες που εμποδίζουν τη χώρα να οδηγηθεί ξανά σε εμφύλιο πόλεμο.
Οι Ταλιμπάν, μια ομάδα που αποτελείται ως επί το πλείστον από Παστούν και η οποία κυβέρνησε το Αφγανιστάν από το 1996 έως το 2001, έχουν αντιμετωπίσει την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων ως νίκη και ευκαιρία να ανακτήσουν τα εδάφη που έχασαν κατά τη διάρκεια του πολέμου – αυξάνοντας τις βίαιες επιθέσεις κατά αφγανικών δυνάμεων ασφαλείας και πολιτών εντός και γύρω από την Καμπούλ.
Σε απάντηση, οι πολέμαρχοι του Τατζικιστάν, του Ουζμπεκιστάν και της Χαζάρας άρχισαν και πάλι να κινητοποιούν τις δυνάμεις τους εναντίον των Ταλιμπάν, φέρνοντας στην επιφάνεια το μακροχρόνιο υποκείμενο μοτίβο των εθνοτικά καθοδηγούμενων συρράξεων, τους οποίους η εισβολή των ΗΠΑ το 2001 απλά διέκοψε παρά εξάλειψε. Η δυναμική μεταξύ των εθνοτικών ομάδων της χώρας συνεχίζει να είναι συγκρουσιακή και αποτελεί ένα από τα πιο σοβαρά εμπόδια προς την επίτευξη ειρήνης - συμπεριλαμβανομένης της τρέχουσας αφγανικής κυβέρνησης, η οποία μαστίζεται από σημαντικούς εθνοτικούς διχασμούς μεταξύ Παστούν και Τατζίκων.
Γειτονικές χώρες όπως η Ρωσία, το Ιράν, το Πακιστάν και η Κίνα - που όλες έχουν τα δικά τους διασυνοριακά εθνικά, κοινωνικά, οικονομικά και αμυντικά συμφέροντα - θα αναγκαστούν να προσαρμοστούν στην κατακερματισμένη εσωτερική πολιτική του Αφγανιστάν. Αυτό, με τη σειρά του, θα προκαλέσει μεταξύ τους ανταγωνισμό για την άσκηση επιρροής, καθώς αυτές οι χώρες αντιμετωπίζουν πραγματικές απειλές για την ασφάλεια τους από την εμφάνιση ενός αρνητικού χώρου στα σύνορά τους.
Η Ρωσία, το Ιράν και η Κίνα θα χρησιμοποιήσουν τις σχέσεις τους με την κυβέρνηση του Αφγανιστάν, τους Ταλιμπάν και τις τοπικές εθνοτικές και φυλετικές ομάδες για να διασφαλίσουν την αντιμετώπιση των προβλημάτων εθνικής ασφάλειας, ανεξάρτητα από το ποια ομάδα παραμείνει στην εξουσία μετά την ολοκλήρωση της απόσυρσης των στρατευμάτων από τις ΗΠΑ. Το Πακιστάν, εν τω μεταξύ, θα συνεχίσει να εμβαθύνει τους δεσμούς του με τους Ταλιμπάν με την ελπίδα να εγκαταστήσει μια φιλο-πακιστανική κυβέρνηση στο Αφγανιστάν, αποφεύγοντας ταυτόχρονα να ξανανοίξει διαφωνίες σχετικά με τη Γραμμή Ντουράντ.