Οι αμφιλεγόμενες αεροπορικές επιθέσεις των ΗΠΑ εναντίον στόχων που συνδέονται με το Ιράν στη Συρία δεν θα βοηθήσουν την Ουάσιγκτον να διευκολύνει τις ειρηνευτικές συνομιλίες με τη Δαμασκό και θα αυξήσει, αντίθετα, την εγχώρια πίεση για τον περιορισμό και ακόμη και τον τερματισμό των επιχειρήσεων των ΗΠΑ στη χώρα που έχει ρημάξει ο πόλεμος.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν δεν υποσχέθηκε άμεση αποχώρηση από τη Συρία κατά την προεκλογική εκστρατεία. Ωστόσο, η προφανής έλλειψη βιώσιμης στρατηγικής εξόδου πιθανότατα θα ενισχύσει το υπάρχον κλίμα στις ΗΠΑ ενάντια στις στρατιωτικές επεμβάσεις, το οποίο επανεμφανίστηκε για πρώτη φορά από τότε που εκλέχτηκε ο Μπάιντεν, όταν ο αμερικανικός στρατός βομβάρδισε ιρακινές πολιτοφυλακές που στηρίζονται από το Ιράν στα σύνορα Ιράκ-Συρίας στο Απουκαμάλ στις 26 Φεβρουαρίου.
Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, η αποστολή του Μπάιντεν στη Συρία δεν φαίνεται να είναι προσανατολισμένη στην άμεση απόσυρση αμερικανικών στρατευμάτων. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι έχουν υποστηρίξει ότι ο Λευκός Οίκος ενδέχεται να ρίξει μεγαλύτερο βάρος στη διπλωματία για να προσπαθήσει να τερματίσει τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν έχει ακόμη συγκροτήσει μια σαφή πολιτική που θα δημιουργούσε συνθήκες για βιώσιμη αποχώρηση των ΗΠΑ μέσω της αναζωογόνησης των διαπραγματεύσεων μεταξύ των Σύρων ανταρτών και της Δαμασκού. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Μπάιντεν δεν έχει ορίσει ειδικό απεσταλμένο για τη Συρία, σηματοδοτεί ότι η χώρα θα παραμείνει χαμηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων της Ουάσινγκτον στη Μέση Ανατολή.
Η κυβέρνηση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είχε επιχειρήσει να αποσύρει ξαφνικά στρατεύματα από τη Συρία τον Δεκέμβριο του 2018 και ξανά τον Οκτώβριο του 2019. Αλλά, κάθε φορά, η έντονη δημόσια και πολιτική αντίδραση ωθούσε τον Λευκό Οίκο να κρατήσει τις αμερικανικές δυνάμεις στη χώρα, υπό τον φόβο ότι θα δημιουργηθεί κενό ισχύος το οποίο θα επέτρεπε στο Ισλαμικό Κράτος να ανασυνταχθεί, ενισχύοντας παράλληλα τις θέσεις της Ρωσίας, της συριακής κυβέρνησης και της Τουρκίας ενάντια στις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF).
Οι ΗΠΑ θα δυσκολευτούν να βρουν στρατηγική εξόδου από τη Συρία μέσω διαπραγματεύσεων καθώς συνεχίζονται οι συγκρούσεις ανάμεσα στις διχασμένες φράξιες των ανταρτών και την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ. Η στρατηγική του Λευκού Οίκου στη Συρία παραμένει επικεντρωμένη σε ένα δύσκολο μονοπάτι διαπραγματεύσεων και εθνικής συμφιλίωσης, με στόχο να αποτραπεί μια ανασύνταξη του Ισλαμικού Κράτους και να διασφαλιστούν παράλληλα τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των συμμάχων των ΗΠΑ όπως των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων. Το καθεστώς του Άσαντ, ωστόσο, δεν έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων με τις φράξιες των ανταρτών, συμπεριλαμβανομένων των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, οι οποίες θα αμφισβητούσαν τον συγκεντρωτικό τρόπο με τον οποίο ασκεί την εξουσία.
Χωρίς μια επιτυχημένη διαπραγμάτευση ή μια νέα εντολή για προάσπιση της εθνικής ασφάλειας, η αποστολή των ΗΠΑ στη χώρα θα περιέλθει σε τέλμα, ενθαρρύνοντας εκκλήσεις για μείωση των δυνάμεων ή πλήρη αποχώρηση από βουλευτές των ΗΠΑ και ψηφοφόρους που θέλουν να μπει τέλος στους μακροχρόνιους πολέμους της χώρας στη Μέση Ανατολή. Οι αεροπορικές επιθέσεις στη Συρία στις 26 Φεβρουαρίου έχουν αυξήσει τις πιέσεις από το Κογκρέσο για επανεξέταση της Άδειας για τη Χρήση Στρατιωτικής Ισχύος του 2002, του νόμου που ψηφίστηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου και δίνει στην κυβέρνηση εκτεταμένες αντιτρομοκρατικές εξουσίες.
O Mπάιντεν έχει διαμηνύσει ότι είναι ανοιχτός να συζητήσει την επανεξέταση του νόμου, υπονοώντας ότι ο Λευκός Οίκος δεν είναι μόνο ανοιχτός στην αναδιαμόρφωση των πολεμικών του δυνάμεων, αλλά αφουγκράζεται το κλίμα που επικρατεί στις ΗΠΑ ενάντια στις στρατιωτικές επεμβάσεις. Επιπλέον, χωρίς μια άμεση απειλή για την εθνική ασφάλεια όπως το Ισλαμικό Κράτος ή ένα βιώσιμο μονοπάτι διαπραγμάτευσης ανάμεσα στη συριακή κυβέρνηση και τους αντάρτες, η ανησυχία ότι οι ΗΠΑ παρασύρθηκαν στον συριακό εμφύλιο πόλεμο μπορεί εντέλει να αντισταθμίσει τον φόβο για τη δημιουργία κενών ισχύος με την αποχώρησή τους.