Συμφωνώντας με τη Ρωσία την εκεχειρία στη βορειοδυτική Συρία, η Τουρκία εμφανίζεται πρόθυμη να θυσιάσει σημαντικά εδάφη που κατέχουν οι αντάρτες που υποστηρίζει, για να εξασφαλίσει ότι θα σταματήσει η βία όσο το δυνατόν συντομότερα. Με αυτό τον τρόπο στήνει το σκηνικό για την επόμενη επίθεση της Ρωσίας και της Συρίας στην επαρχία της Ιντλίμπ, χωρίς πραγματική λύση στον ορίζοντα για τους πρόσφυγες που βρίσκονται στην περιοχή.
Η συμφωνία είναι σχεδιασμένη για να επιτρέψει την αποκλιμάκωση μεταξύ της Τουρκίας, από τη μια πλευρά, και Ρωσίας, Συρίας και Ιράν, από την άλλη. Οι αρχικές λεπτομέρειες ανακοινώθηκαν χθες από τον Ταγίπ Ερντογάν και τον Βλάντιμιρ Πούτιν. Υποδεικνύουν ότι η Αγκυρα θα δεχτεί να μειώσει τη σφαίρα επιρροής της στη Συρία, καθώς στην υφιστάμενη γραμμή μετώπου (σ.σ. όπως διαμορφώθηκε μετά την προέλαση Ασαντ) θα γίνει η νέα οριοθέτηση μεταξύ των δύο πλευρών, ενώ ένας αποστρατιωτικοποιημένος «διάδρομος ασφαλείας» θα αφαιρέσει σημαντικό κομμάτι από τα εδάφη που ελέγχουν οι αντάρτες κατά μήκος του αυτοκινητοδρόμου M4. Κοινές περιπολίες Τούρκων και Ρώσων στρατιωτών θα έχουν στόχο να εγγυηθούν τον «διάδρομο ασφαλείας» στον M4, ο οποίος ορίστηκε στα έξι χιλιόμετρα βορειότερα και νοτιότερα του αυτοκινητοδρόμου.
Από στρατιωτικής πλευράς, ο «διάδρομος ασφαλείας» κατά μήκος του Μ4 επηρεάζει δραστικά την ικανότητα των ανταρτών που υποστηρίζονται από την Τουρκία να υπερασπιστούν την πόλη της Ιντλίμπ και τις περιοχές νοτιότερά της. Ακόμα και η πόλη Τζισρ αλ Σουγκούρ που κατέχουν, βρίσκεται εξ ολοκλήρου εντός του διαδρόμου.
Οι δυνάμεις των ανταρτών δεν θα είναι πλέον σε θέση να χτίσουν αμυντικές θέσεις σε βάθος, κάτι που τους βοήθησε να επιβραδύνουν ή ακόμα και να αποκρούσουν την πλέον πρόσφατη επίθεση της συριακής κυβέρνησης. Αν και όποτε αρχίσουν ξανά οι εχθροπραξίες, οι κυβερνητικές δυνάμεις θα είναι σε θέση να προελάσουν ταχύτατα σε αυτή την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, καθώς και σε περιοχές στα νότια, που δεν θα είναι υπερασπίσιμες εξαιτίας αυτής της συμφωνίας.
Ετσι, η εκεχειρία επέτρεψε στην Αγκυρα να προστατεύσει προσωρινά ένα τμήμα της κατεχόμενης από τους αντάρτες επαρχίας της Ιντλίμπ, αλλά με κόστος τη μελλοντική βιωσιμότητα.
Ακόμα και εάν τα στρατιωτικά οφέλη είναι υπό αμφισβήτηση, η συμφωνία αποτελεί διπλωματική επιτυχία για την Τουρκία, αν και περιορισμένη. Βρισκόταν όλο και περισσότερο αναγκασμένη να αναλαμβάνει μεγαλύτερα στρατιωτικά ρίσκα για να αποτρέψει την προέλαση Ασαντ, περιλαμβανομένης μιας εκστρατείας με επιθέσεις drones κατά συριακών δυνάμεων. Με την εκεχειρία, η Αγκυρα μπορεί να αρχίσει να επαναφέρει τις σχέσεις της με τη Ρωσία σε πιο σταθερό επίπεδο, ενώ, προς το παρόν τουλάχιστον, οι λειτουργικοί δεσμοί των δύο πλευρών στη βορειοανατολική Συρία, καθώς και σε άλλα αμυντικά θέματα, φαίνεται να συνεχίζονται.
Σε ό,τι αφορά τη μελλοντική σχέση της Τουρκίας με την Ευρώπη, μικρές αναμένονται οι αλλαγές στρατηγικής στο προσφυγικό. Η χώρα βρίσκεται υπό εγχώρια πίεση να περιορίσει το βάρος που σηκώνει και χωρίς στρατιωτικές ανατροπές στην Ιντλίμπ, κάποιοι από τους πρόσφυγες της περιοχής θα συνεχίσουν να κατευθύνονται προς την Τουρκία, φοβούμενοι ότι αυτή η εκεχειρία απλά καθυστερεί, αντί να αποτρέπει, μελλοντικές προωθήσεις της Δαμασκού. Η Αγκυρα πιθανότατα θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί Σύρους πρόσφυγες ως μοχλό πίεσης στην Ευρώπη, για να λάβει νέα υποστήριξη.
Τέλος, οι σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ εμφανίζονται αμετάβλητες, με μικρή άμεση αμερικανική υποστήριξη να αναμένεται στην Ιντλίμπ. Η ρητορική στήριξη ήταν διαθέσιμη, αλλά καθώς η Αγκυρα έκανε έκκληση για ζώνη απαγόρευσης πτήσεων και στρατιωτικό εξοπλισμό (κυρίως αντιαεροπορικά συστήματα Patriot), η Ουάσιγκτον έδειξε μικρή προδιάθεση να εμπλακεί περαιτέρω στη Συρία, καθιστώντας τη Ρωσία τον πιο πολύτιμο εταίρο της Τουρκίας.