Η Τουρκία πασχίζει να κρατήσει ζωντανή τη στρατηγική της στη Συρία μετά το σκληρό χτύπημα που δέχθηκε με τους 33 νεκρούς στρατιώτες. Το επεισόδιο δείχνει πως η υφιστάμενη πολιτική της αποτυγχάνει στο να περιορίσει την επέλαση του συριακού στρατού στην περιοχή, καθώς Δαμασκός, Μόσχα και Τεχεράνη όλο και περισσότερο ενθαρρύνονται να επιτίθενται κατά μέτωπο στον τουρκικό στρατό.
Τι σημαίνει για την Τουρκία
Η Τουρκία σταθερά ξεμένει από επιλογές για να περιορίσει την επίθεση του συριακού στρατού στην Ιντλίμπ και αν αποτύχει, αυτό θα σημάνει νέο κύμα προσφύγων στα νότια σύνορά της χώρας που θα προστεθούν στα περίπου 3,6 εκατομμύρια που ήδη φιλοξενεί.
Ταυτόχρονα θα ενθαρρυνθεί η Δαμασκός να προετοιμάσει στρατιωτικές εκστρατείες για να διώξει τις τουρκικές δυνάμεις και από άλλες περιοχές που ελέγχουν εντός της Συρίας. Η απώλεια της επιρροής σε αυτές τις περιοχές θέτει σε κίνδυνο της στρατηγικής της Αγκυρας κατά των Κούρδων, καθώς φοβάται ότι αν η Δαμασκός αποκτήσει τον έλεγχο των συνόρων δεν θα κάνει πολλά για να κρατήσει τους Κούρδους πολιτοφύλακες στην περιοχή από το να επιτίθενται στην ίδια την Τουρκία.
Προς ώρας, η Τουρκία χρησιμοποιεί τις στρατιωτικές της δυνάμεις για να στοχεύσει στρατεύματα της Συρίας προκειμένου να ανακόψει την επίθεση, ωστόσο αυτή είναι μια τακτική «αγοράς χρόνου» και όχι μια βιώσιμη λύση. Αυτό που χρειάζεται η Αγκυρα είναι ένα καθαρό και διαρκές σήμα από τους μεγάλους συμμάχους της αρκετά ισχυρό για να πείσει τη Ρωσία να πιέσει για αποκλιμάκωση στην περιοχή.
Ούτε η Ρωσία, ούτε η Τουρκία επιθυμούν η αντιπαράθεση στην Ιντλίμπ να εξαπλωθεί πέρα από την συγκεκριμένη επαρχία. Πράγματι, αμφότερες έχουν χτίσει στρατιωτικές σχέσεις σε άλλα σημεία της Συρίας, επιπρόσθετα των σημαντικών οικονομικών και διπλωματικών δεσμών.
Όπως όμως φάνηκε στην πρόσφατη αεροπορική επίθεση, η Μόσχα παίρνει το ρίσκο ότι μπορεί να στηρίξει την επίθεση στην Ιντλίμπ χωρίς να έρθει σε ρήξη στις σχέσεις της με την Τουρκία σε άλλα σημεία ή να πυροδοτήσει οποιαδήποτε ουσιαστική δράση από την ΕΕ ή τις ΗΠΑ.
Τι ακολουθεί
Με την Ρωσία να αυξάνει την πίεση, η Τουρκία στοχεύει τώρα να πείσει την Ευρώπη να δράσει με την επί μακρόν απειλή της χρήσης της ροής προσφύγων προς την Ευρώπη. Εστιάζει στην προσφυγική κρίση για να στείλει το μήνυμα στην Ευρώπη ότι η Ιντλίμπ είναι και δικό της πρόβλημα και ότι η Τουρκία δεν θα φιλοξενήσει πρόσφυγες για λογαριασμό της Ηπείρου χωρίς επιπλέον οικονομική και διπλωματική στήριξη στη Συρία.
Απελευθερώνοντας, όμως, τους πρόσφυγες, δημιουργεί τον κίνδυνο κλιμάκωσης των ήδη τεταμένων σχέσεων με τις Βρυξέλες από θέματα όπως η εισβολή της Αγκυρας στη βορειοανατολική Συρία το 2019, οι έρευνες πετρελαίου στην ανατολική Μεσόγειο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ακόμα δε και εάν οι Ευρωπαίοι προσφέρουν περισσότερη στήριξη, ίσως να μην είναι αρκετό για να υπερισχύσει της ρωσικής στήριξης στη Συρία, ούτε και να αποτρέψει περίπου ένα εκατομμύριο ανθρώπους από το να περάσουν στην Τουρκία από την Ιντλίμπ.
Η Αγκυρα προσπαθεί επίσης να επιστρατεύσει την αμερικανική βοήθεια. Με την επιφυλακτικότητα του Λευκού Οίκου όμως να εμπλακεί περισσότερο στη Συρία, και δεδομένες τις εντάσεις στις σχέσεις των δυο πλευρών, η κυβέρνηση Τραμπ μοιάζει απίθανο να πάρει θέση στην σύγκρουση, πέραν των υποστηρικτικών δηλώσεων.
Χωρίς ουσιαστική ευρωπαϊκή ή αμερικανική στήριξη, όμως, η Τουρκία θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει το αυξανόμενα τρομακτικό καθήκον να αποκρούσει τις συριακές δυνάμεις που στηρίζονται από την Ρωσία μόνη της και με λιγότερους τρόπους για να το πετύχει.