Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Διαπραγμάτευση είναι αυτή στην οποία έχει εισέλθει η Ελλάδα με την γείτονα και όπως κάθε διαπραγμάτευση του είδους -ιδίως για το μείζον εθνικό θέμα- εγείρει αντιδράσεις, ένθεν και ένθεν του Αιγαίου.
Όμως, όποιος κι αν ήταν ο αποδέκτης των πρόσφατων δηλώσεων του Τούρκου υπουργού Άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ, στην Τουρκία ή αλλού, αυτές, πρώτον, δεν παύουν να συνιστούν μία ευθεία πρόκληση έναντι της χώρας μας, ιδίως ενόψει των διεργασιών που είναι προγραμματισμένες για τον Δεκέμβριο και δεύτερον, δεν βρήκαν την απάντησή τους, κατά τον προσήκοντα τρόπο, από την Ελλάδα.
Διότι, όταν ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, υποστηρίζει πως η Ελλάδα παραβιάζει το πρωτόκολλο της Βέρνης στο Αιγαίο, κάνει έρευνες στη δυνητική υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας, εγείρει μαξιμαλιστικές και παράνομες απαιτήσεις και δηλώνει πως καμία δραστηριότητα έργων δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς την άδεια της χώρας του, τότε η απάντηση που αρμόζει σαφώς δεν είναι δυνατόν να προέρχεται από «κύκλους» του υπουργείου Άμυνας, αντί του ΥΠΕΞ.
Όπως αντίστοιχα είναι σαφές ότι δεν είναι δυνατόν να περιορίζεται στην προσήλωσή μας στο διεθνές δίκαιο. Η ακροτελεύτια επισήμανση της τοποθέτησης αυτών των κύκλων, ότι “ οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αποτελούν εγγυητή της εθνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας”, ήταν, που “έσωσε την παρτίδα”.
Προφανώς, ο φίλτατος κ. Ν. Δένδιας έχει διατελέσει – κατά τρόπο ομολογουμένως επιτυχή – υπουργός Εξωτερικών κατά το παρελθόν, όμως σήμερα η καρέκλα στην οποία κάθεται είναι άλλη και σαφώς δεν είναι εκείνη η οποία θα όφειλε να αναλάβει την πρωτοβουλία “απάντησης” στην Τουρκία, ακόμη κι αν αυτή αφορά τον ομόλογό του στην γείτονα. Στην εφ’ όλης της ύλης “επίθεση” Γκιουλέρ, επισήμως η Αθήνα και βεβαίως το ΥΠΕΞ παρέμειναν εκκωφαντικά βουβοί.
Από τη μία πλευρά, δηλαδή, ο κ. Γκιουλέρ βγήκε και είπε αυτά τα πράγματα επωνύμως και με κάθε επισημότητα και από την άλλη εμείς “απαντήσαμε” μέσω κύκλων και μάλιστα όχι από το καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργείο Εξωτερικών.
Μπορεί ο φίλτατος Γκιουλέρ να επιχείρησε να οξύνει τα πράγματα ενόψει του Δεκεμβρίου και στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου παιγνίου “καλού και κακού” μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Χ. Φιντάν, ότι αυτού του είδους οι διαπραγματεύσεις πρέπει να διεξάγονται πίσω από κλειστές πόρτες, καθότι διεγείρουν τα πάθη στις δύο χώρες.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, όμως, δεν παύουν να αποτελούν μία κλιμάκωση των προκλήσεων προς τη χώρα μας και θα όφειλαν να τύχουν της προσήκουσας απαντήσεως.
Σε ακριβώς αυτό το πλαίσιο πρέπει να ενταχθεί και η χθεσινή παρέμβαση του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, μέσω συνέντευξής του στον “Alpha”, στην οποία δήλωσε ότι «η Τουρκία επιμένει στις θέσεις της και εμείς επιμένουμε στις δικές μας θέσεις. Άρα αυτή τη στιγμή δεν έχουμε περιθώριο να συζητήσουμε σε μεγαλύτερο βάθος τη μια διαφορά, από τη στιγμή που η Τουρκία θέλει να συζητήσουμε και άλλα πράγματα τα οποία εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε. Σημαίνει ότι αυτή τη στιγμή, στον τομέα αυτόν δεν έχει επιτευχθεί καμία ουσιαστική πρόοδος».
Όπως πρόσθεσε: «Αν το καλό κλίμα στις προσωπικές σχέσεις το οποίο διαμορφώνεται μεταξύ εμού και του Τούρκου προέδρου, μεταξύ των υπουργών εξωτερικών... κάποιοι το ερμήνευσαν ως ενδοτικότητα, τότε το λάθος είναι δικό τους».
Τα συμπεράσματα δικά σας...