Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η χώρα μας, ως γνωστόν, δεν βρίσκεται στην Σκανδιναβική Χερσόνησο. Όπως επίσης δεν βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης. Αντίθετα, βρίσκεται στο Νοτιοανατολικό άκρο της Γηραιάς Ηπείρου και γειτνιάζει με κράτη, τα οποία ενίοτε εμφανίζουν ορισμένες δυσχέρειες στην επικοινωνία.
Για παράδειγμα, εάν τυχόν ανακύψει κάποιο πρόβλημα μεταξύ Νορβηγίας και Σουηδίας, ή αντιστοίχως, μεταξύ Βελγίου και Λουξεμβούργου, είναι βέβαιον ότι στο πλαίσιο της διευθέτησης των όποιων διαφορών τους οι συγκεκριμένες χώρες θα καταφύγουν στις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου και όπου τούτο είναι απαραίτητο σε εκείνες του δικαίου της θαλάσσης, όπως κάθε συντεταγμένο κράτος, ώστε να επιλύσουν την όποια διαφορά τους, εάν δεν το έχουν ήδη καταφέρει μέσω άλλων οδών συνεννόησης, όπως ο διάλογος.
Η Ελλάδα, φευ, δεν έχει γείτονες αυτού του επιπέδου. Η γείτονά της Τουρκία, για παράδειγμα, την απειλεί εδώ και περίπου 30 χρόνια με πόλεμο, σε περίπτωση που η χώρα μας ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της και επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο.
Αντίστοιχα, καθ’ υπέρβαση κάθε πρόβλεψης του δικαίου της θαλάσσης, η Τουρκία δηλώνει ότι δεν υφίσταται ΑΟΖ για τα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο ακόμη και για την Κρήτη και προχωρά σε καταφανώς παράνομες συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ, με χώρες όπως η Λιβύη, αδιαφορώντας για την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα κρατών που “παρεμβάλλονται” μεταξύ τους.
Έτσι, λοιπόν, είναι μάλλον εύλογη η απορία που γεννάται ως προς το σκεπτικό που αναπτύσσει ο πρώην πρωθυπουργός, Γ. Α. Παπανδρέου, όταν υποστηρίζει ένα είδος συνεκμετάλλευσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο Αιγαίο, από την Ελλάδα και την Τουρκία.
Σύμφωνα με δηλώσεις του στην τουρκική εφημερίδα Oksijen, τις οποίες αναμετέδωσε ο ανταποκριτής του ΣΚΑΙ στην Τουρκία, Μ. Κωστίδης, ο κ. Παπανδρέου δήλωσε ότι: «Τσακωνόμαστε για το πετρέλαιο και το αέριο στο Αιγαίο, το οποίο δεν ξέρουμε αν υπάρχει ή δεν υπάρχει. Όμως, στο μέλλον του κόσμου δεν υπάρχει ούτε το πετρέλαιο αλλά ούτε το αέριο. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μαζί τον ήλιο και τον άνεμο του Αιγαίου».
Με άλλα λόγια, ο κ. Παπανδρέου πρότεινε – και μάλιστα απευθυνόμενος σε τουρκικό μέσο ενημέρωσης - αυτό το οποίο θεωρείται ως “ανάθεμα” επί δεκαετίες στη χώρα μας. Την συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, εν προκειμένω στις ΑΠΕ, ανοίγοντας έτσι, ενδεχομένως, τον δρόμο και για άλλες συνεργασίες επί... ενεργειακών θεμάτων στο μέλλον.
Το πρότεινε δε, όχι μόνον ενώ ισχύει ακέραιο το τουρκικό casus belli κατά της Ελλάδος σε περίπτωση που η χώρα μας επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα αλλά και σε μία ιδιαίτερα φορτισμένη συγκυρία, όπως η παρούσα. Τη στιγμή κατά την οποία, δηλαδή, η Τουρκία προβάλλει εμπόδια και ενστάσεις ακόμη και για την διενέργεια ερευνών εκ μέρους της Ελλάδος για την πόντιση υποθαλάσσιων καλωδίων, στα ανοικτά της Κάσου, δηλαδή καταμεσίς του Αιγαίου ή μεταξύ Χίου και Λέσβου και μόλις χθες μεταξύ Χίου και Σάμου, είτε στέλνοντας πολεμικά πλοία, όπως έπραξε στην Κάσο, είτε εκδίδοντας Navtex επί Navtex, διαμαρτυρόμενη για την παραβίαση της υφαλοκρηπίδας της, μολονότι αποδέχεται ότι ακόμη αυτή δεν έχει οριστεί.
Τούτων όλων δοθέντων, το ερώτημα σχετικά με την πρωτοβουλία του φίλτατου ΓΑΠ παραμένει: γιατί καταφυγή σε συνεκμετάλλευση και γιατί τώρα; Γνωρίζει κάτι που οι υπόλοιποι αγνοούμε ή συμβαίνει κάτι διαφορετικό;
Βέβαια, αντίστοιχα ερωτήματα προκύπτουν και για τη συνολικότερη στάση της χώρας μας έναντι της γείτονος. Για παράδειγμα, κατά πόσον είναι δέον και σκόπιμο να αδιαφορούμε για τις τουρκικές αιτιάσεις και να προχωρούμε αμέριμνοι στην προγραμματισμένη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των δυο πλευρών;
Κατά τα φαινόμενα, όμως, θα μείνουμε με την “απορία”.