Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η αρχή, είναι αλήθεια, έγινε από τον φίλτατο Κυριάκο Μητσοτάκη, στις 6 Σεπτεμβρίου, οπότε απηύθυνε τις ευχαριστίες του σε όλους όσοι συνέβαλαν κατά την εφετινή αντιπυρική περίοδο στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών.
Όπως είπε, «φέτος έγινε μία πολύ σοβαρή προσπάθεια. Μέχρι σήμερα ο μέσος όρος των καμένων στρεμμάτων, παρότι είχαμε πολύ περισσότερες πυρκαγιές και πολύ χειρότερες συνθήκες, είναι σχεδόν 30% μικρότερος από τον μέσο όρο των τελευταίων 20 ετών…».
Οι πυρκαγιές όμως συνεχίστηκαν και έτσι, όταν παρέλαβε τη σκυτάλη στην απόδοση ευσήμων, μετά από περίπου δύο εβδομάδες, στις 22 Σεπτεμβρίου, ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Κλιματικής Κρίσης Βασίλης Κικίλιας υποστήριξε ότι «... το σύνολο των καμένων εκτάσεων είναι 24% κάτω από τον μέσο όρο 20ετίας…».
Μέχρι την Κυριακή, οπότε ο πρωθυπουργός έκανε την εβδομαδιαία ανασκόπηση του κυβερνητικού έργου στο Facebook, το παραπάνω ποσοστό δεν είχε αλλάξει, παραμένοντας στο 24%, κάτι που -φευ- μάλλον άλλαξε μετά την καταστροφική φωτιά που ξεκίνησε από το Ξυλόκαστρο Κορινθίας, κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους και δύο συνάνθρωποί μας.
Οι πανηγυρισμοί και η απόδοση ευσήμων δεν συνιστούν, κατ’ ανάγκη, κάτι το μεμπτό. Ακόμη κι αν είναι πρόωροι. Των απολογισμών, όμως, είναι σαφώς προτιμότερη η πρόληψη και από αυτήν, εκ του αποτελέσματος, δεν είχαμε αρκετή εφέτος.
Η ελληνική πολιτεία αναλώθηκε κυρίως στον διαβόητο Κανονισμό Πυροπροστασίας, τον οποίο θυμήθηκε την ύστατη ώρα -ελάχιστο διάστημα πριν την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου-, μολονότι ζητούσε από τους πολίτες μία σειρά από έργα και ενέργειες, η υλοποίηση των οποίων απαιτούσε χρόνο και αρκετό χρήμα, το οποίο κατά περίπτωση μπορεί να έφθανε σε πολλές χιλιάδες ευρώ (κτιστοί φράκτες, παρεμβάσεις για την κάλυψη ξύλινων κατασκευών με αντιπυρικά υλικά κ.α.).
Όπως ήταν φυσικό, μετά το κύμα διαμαρτυριών που ξεσηκώθηκε, η εφαρμογή αυτού του Κανονισμού αναβλήθηκε και το plan B της συγκεκριμένης υπόθεσης ήταν οι περίφημοι καθαρισμοί οικοπέδων, οι οποίοι υλοποιήθηκαν και πάλι με μερική επιτυχία. Το μέτρο, δε, αυτής της επιτυχίας κρίνεται και πάλι εκ του αποτελέσματος.
Όταν σχεδόν ολόκληρη η Β.Α. Αττική κάηκε εφέτος τον Αύγουστο, με μία πυρκαγιά η οποία ξεκίνησε από τον γραφικό Βαρνάβα για να φθάσει μέχρι τα Βριλήσσια και το Χαλάνδρι, δύο τινά είναι σαφή: Πρώτον, ότι «βρήκε να κάψει», με άλλα λόγια ότι ιδιώτες και κράτος δεν είχαν κάνει σωστά τη δουλειά και η φωτιά έβρισκε έδαφος και νεκρή καύσιμη ύλη για την επέλασή της και δεύτερον, ότι όταν καίγεται μέχρι και η πρωτεύουσα, ουδείς λόγος πανηγυρισμού υφίσταται. Πρώιμου ή μη. Πολλώ δε μάλλον, όταν υπήρχαν και εφέτος νεκροί.
Έτσι, λοιπόν, ενόσω διανύουμε τον καταληκτικό μήνα της εφετινής αντιπυρικής περιόδου, θα ήταν απολύτως σκόπιμο η Πολιτεία να λάβει εγκαίρως τα μέτρα της, ώστε να υπάρξει όντως πρόληψη για την επόμενη αντιπυρική περίοδο, εκείνην του 2025.
Αφορά το ζήτημα στη χορήγηση επιπλέον κονδυλίων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση; Αφορά στην καλύτερη εποπτεία των καθαρισμών αγρών και οικοπέδων; Αφορά στην απλοποίηση των προβλέψεων του Κανονισμού Πυροπροστασίας και στην ένταξή σε κάποιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα ώστε να μπορούν και οι πολίτες να αντεπεξέλθουν; Σε ό,τι κι αν αφορά, τούτο πρέπει να γίνει νωρίς και εν πάση περιπτώσει, εγκαίρως.
Των φρονίμων τα παιδιά, ένα πράγμα…