Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Ο Μάριο Ντράγκι μπορεί να μετρά στο ενεργητικό του ήδη μία διάσωση της Ευρωζώνης, με το περίφημο “whatever it takes”, μέσω του οποίου αποκατέστησε την εμπιστοσύνη των αγορών στο ενιαίο νόμισμα, όμως η ίδια η Ευρώπη δεν εμφανίζεται να διαθέτει “what it takes” για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και των προκλήσεων με τις οποίες είναι αντιμέτωπη.
Μία κορυφαία προσωπικότητα του ελληνικού επιχειρείν, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Μetlen Energy & Metals και επικεφαλής της πανευρωπαϊκής ένωσης Eurometaux, η οποία εκπροσωπεί τη βιομηχανία μη σιδηρούχων μετάλλων της Ευρώπης, είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Τόσο για την Ευρώπη όσο και για τη χώρα μας.
Μιλώντας από το βήμα της ΓΣ του ΣΒΕ, φάνηκε απολύτως πραγματιστής για τη χώρα μας, λέγοντας ότι «δεν είναι ακόμα ανταγωνιστική», με τρανή απόδειξη το διαρκώς επιδεινούμενο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, μία δηλαδή από τις δύο αιτίες που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία το 2010. Όπως αντίστοιχα φάνηκε πραγματιστής και για την Ευρώπη, αναφορικά με τις ελπίδες που υπάρχουν για την υιοθέτηση της έκθεσης Ντράγκι, ως βατήρα για την περαιτέρω ανταγωνιστική επιβίωσή της.
Εκφράζοντας την πεποίθηση ότι η έκθεση Ντράγκι δεν έχει καμία πιθανότητα να πετύχει, εκτίμησε ότι ή θα πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων ή θα καταλήξει σε «αρχείο του κτηρίου Μπερλεμόν στις Βρυξέλλες». Κι αυτό διότι όσα λέει ο Ντράγκι «είναι απολύτως υπερβατικά και η Ευρώπη είναι πάρα πολύ μακριά από το να κάνει υπέρβαση».
Κατά τον κ. Μυτιληναίο αλλά και κατά γενική παραδοχή, ούτε τους ηγέτες του διαμετρήματος ενός Μιτεράν ή ενός Κολ διαθέτει πλέον η Ευρώπη, ώστε να ενστερνιστούν το όραμα Ντράγκι για τη διάσωσή της, ούτε τη βούληση αλλά και την ικανότητα να συμφωνήσει σε ένα τόσο φιλόδοξο πρόγραμμα, δεδομένων των διαφορετικών συμφερόντων των 27 κρατών-μελών.
Επιφύλαξε δε «τα καλύτερα» για την Κομισιόν, υπό την ηγεσία της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, λέγοντας ότι «θα τη θυμόμαστε αρνητικά για δεκαετίες», υπό το φως και των πολιτικών που ακολούθησε για την πράσινη μετάβαση, το κόστος της οποίας είναι δυσβάσταχτο και μειώνει την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας. Για την ακρίβεια, αναφερόμενος και στην περαιτέρω επιβάρυνση της αγοράς ενέργειας που επέφερε ο πόλεμος στην Ουκρανία, είπε ότι το ενεργειακό κόστος «τρώει τα σωθικά της ευρωπαϊκής οικονομίας».
Σπάνια διατυπώνονται τόσο άμεσα και δίχως διάθεση διπλωματικής γλώσσας ή υπεκφυγών, αλήθειες όπως αυτές. Σπάνια τίθεται η κοινή γνώμη και βεβαίως η επιχειρηματική κοινότητα ενώπιον της αλήθειας με τρόπο τόσο πραγματιστικό και άμεσο. Το γεγονός, δε, ότι εκλείπει αυτή η ευθεία γλώσσα για όσα συμβαίνουν γύρω μας μόνον ως έλλειμμα μπορεί να εκληφθεί.
Ότι υστερούμε, εδώ στην Ελλάδα, από πλευράς μεταρρυθμίσεων και αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου δεν είναι κοινή γνώση, την οποία ουδείς επιθυμεί να επαναλάβει; Το ίδιο δεν ισχύει για την Ευρώπη, η οποία εμφανίζει έλλειμμα ηγεσίας αλλά και οράματος καθώς βεβαίως και βούλησης για την από κοινού αντιμετώπιση των προκλήσεων που τίθενται ενώπιόν της;
Ο κ. Μυτιληναίος δεν είναι πολιτικός. Είναι κυρίως επιχειρηματίας, διαστάσεων που υπερβαίνουν τα όρια της πατρίδας μας. Μπορεί, άρα, να έχει μία γενικότερη, τεκμηριωμένη, θεώρηση των πραγμάτων και να τη διατυπώνει ακώλυτα. Αποτελεί, δε, τουλάχιστον ως προς αυτό, παράδειγμα προς μίμηση. Ακόμη και -ή ιδίως- από τους πολιτικούς.