Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Στην υπόθεση των υποκλοπών ένα εκ δύο πραγμάτων μπορεί να συμβαίνει. Να έχει δίκιο σύσσωμη η αντιπολίτευση, που από χθες είναι «στα κάγκελα» με την ανακοίνωση του Αρείου Πάγου ότι η υπόθεση οδεύει στο «αρχείο», ή να έχει δίκιο ο Άρειος Πάγος και όλα καλά, καθώς… δεν έγινε και τίποτε!
Αμφότερα αυτά τα τινά, ταυτοχρόνως, δεν γίνεται να συντρέχουν και να συνυπάρχουν.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, εάν η αντιπολίτευση έχει δίκιο, τότε η δικαιοσύνη δεν έχει και τούμπαλιν. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, όμως, η λειτουργία του πολιτεύματος νοσεί. Διότι το δημοκρατικό μας πολίτευμα εδράζεται τόσο στην ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία της δικαιοσύνης, ως μίας εκ των τριών διακριτών εξουσιών, όσο και σε εκείνην της αντιπολίτευσης, ως αναπόσπαστου τμήματος της νομοθετικής εξουσίας. Εάν, δε, σφάλλει μία εκ των δύο, τότε… το πολίτευμα πάσχει.
Με άλλα λόγια, όπως κι αν την προσεγγίσει κανείς αυτή την υπόθεση, προκύπτει, αν μη τι άλλο, μία αστοχία του πολιτεύματος και ευλόγως γεννώνται ερωτήματα.
Πέραν δε των ερωτημάτων σχετικά με την ποιότητα της δημοκρατίας σε αυτόν τον τόπο, προκύπτουν ερωτήματα και επί της ουσίας αυτής της υπόθεσης, με πρώτο και καλύτερο αυτό που επεσήμαναν χθες από του βήματος της Βουλής σχεδόν όλοι όσοι -εκ της αντιπολίτευσης- αναφέρθηκαν στην υπόθεση των υποκλοπών.
Εάν ο φίλτατος Κωστής Χατζηδάκης, εξέχον στέλεχος της κυβέρνησης, τότε και τώρα, ορθώς ήταν αντικείμενο παρακολούθησης από την ΕΥΠ, όπως έκρινε ο Άρειος Πάγος, τότε πώς απολάμβανε και τότε και τώρα της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού; Αντίστοιχα, σε καιρούς ευαίσθητους για την εθνική άμυνα, πώς ήταν δυνατόν να παρακολουθείται ο τότε Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγός ε.α. Κ. Φλώρος και να παραμένει στη θέση του;
Ο δε κ. Ν. Ανδρουλάκης, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, για τον οποίο ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είπε, αναφορικά με την παρακολούθησή του, ότι δεν αποτελούσε κίνδυνο εθνικής ασφαλείας, τότε γιατί ήταν το αντικείμενο παρακολούθησης, η οποία κρίθηκε και από τον Άρειο Πάγο ως ορθή;
Τα ερωτήματα αυτά, ορισμένα μεταξύ άλλων πολλών, δεν απασχολούν τους φίλτατους της κυβέρνησης; Διότι, κατά τα φαινόμενα, απασχολούν όχι μόνον την αντιπολίτευση, η οποία προβλέπεται ότι θα παραμείνει «στα κάγκελα» επί μακρόν ή εντέλει έως ότου δοθούν πειστικές απαντήσεις περί αυτών, αλλά απασχολούν και την κοινή γνώμη. Τους πολίτες, δηλαδή, αυτής της χώρας, οι οποίοι -πλέον από κοινού με τον κ. Στ. Κασσελάκη- απορούν σχετικά με αυτά τα ζητήματα, διερωτώμενοι εάν όντως νοσεί η δημοκρατία σε αυτό τον τόπο.
Διερωτώμενοι, με άλλα λόγια, ποιος έχει δίκιο σε αυτή την υπόθεση, βάσει της οποίας κρίνεται, εν πολλοίς, εάν όντως η δικαιοσύνη παραμένει το ύστατο καταφύγιο του κάθε πολίτη ώστε να βρει το δίκιο του ή εάν ένα μεγάλο τμήμα των πολιτικών του εκπροσώπων, εκείνων της αντιπολίτευσης, ωρύεται επί ματαίω ή όχι.
Διότι καλές και όμορφες οι φιέστες για τα 50 χρόνια Μεταπολίτευσης που έκλεισε εφέτος ο τόπος μας, ξορκίζοντας την ανελευθερία υπό την οποία διαβιούσαν οι πολίτες της χώρας στη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας των συνταγματαρχών, αλλά εάν τα κυριότερα αγαθά αυτής της μεταπολιτευτικής περιόδου, η δημοκρατία και το κράτος δικαίου, τελούν ακόμη εν αμφιβόλω σε αυτόν τον τόπο… τότε τζάμπα γιορτάζαμε!