Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Κάποτε, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε υποστηρίξει ότι «έξω πάμε καλά». Δυστυχώς, δεν μπορούμε πλέον να το επαναλάβουμε.
Εάν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι στην Αλβανία ο Ε. Ράμα μας «παίζει ψιλό γαζί» τόσο με την υπόθεση Μπελέρη, ο οποίος θα παραμείνει φυλακισμένος, ως μηδέποτε ορκισθείς δήμαρχος Χειμάρρας αλλά και ευρωβουλευτής, όσο και με την υπόθεση των περιουσιών της εκεί ελληνικής μειονότητας και βεβαίως με τον προσδιορισμό ΑΟΖ Ελλάδος - Αλβανίας.
Αντίστοιχα, στα Σκόπια, πολιτική και πολιτειακή ηγεσία επίσης «μας δουλεύουν» κανονικότατα, με την υπόθεση της ονομασίας, με τον νεόκοπο πρωθυπουργό Χρίστιαν Μίτσκοσκι να θεωρεί ως απαράδεκτο τον προσδιορισμό «Βόρεια» στη συνταγματική ονομασία της χώρας του και να αρνείται να τον χρησιμοποιεί δημοσίως στο εσωτερικό, και την πρόεδρο Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα επίσης να τηρεί αντίστοιχη στάση.
Τέλος, με την Τουρκία, από πού να αρχίσει κανείς, με την πλήρη ενεργοποίηση της θεωρίας περί γαλάζιας πατρίδας και την έκδοση NAVTEX μόλις πρόσφατα, για την πόντιση καλωδίου καταμεσής του Αιγαίου, τους ψευδείς και προκλητικούς ισχυρισμούς Χακάν περί εμπλοκής της Κύπρου στο πλευρό του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ, την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο, τη διατήρηση του casus belli κατά της Ελλάδας σε περίπτωση που η Αθήνα ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της και τόσα άλλα που έχουν κυριολεκτικά κουρελιάσει την όποια υπόσταση είχε ποτέ η περίφημη Διακήρυξη των Αθηνών.
Σε τι ωφελούν την Ελλάδα όλα αυτά και άρα προς τι η προσήλωση στην ίδια υποχωρητική και εν πολλοίς κατευναστική εξωτερική πολιτική εκ μέρους της Αθήνας; Τι είδους δεσμεύσεις έχουμε προς το εξωτερικό, ώστε να συνεχίζουμε να στηρίζουμε την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας και της Β. Μακεδονίας προς την ΕΕ όταν αυτές δεν τηρούν τα “συμπεφωνημένα”; Τι οφείλουμε και συνεχίζουμε το παιχνίδι του κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία, αντί να καταδείξουμε στη διεθνή κοινότητα ότι ο αναθεωρητισμός της γείτονος παραμένει σε πλήρη ισχύ;
Αρκεί η χλιαρή «αντίδραση» του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, δια στόματος Γ. Γεραπετρίτη, έναντι της Β. Μακεδονίας, για την υπόθεση της ονομασίας; Ποιοι είναι οι λόγοι που ωθούν τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη να τηρεί μία τόσο διαλλακτική στάση έναντι των Σκοπίων, λέγοντας, σε πρόσφατη συνέντευξή του στην ΕΡΤ, ότι η γείτονα «δεν θα κάνει βήματα στην Ευρώπη εάν ανοίξει μέτωπο με την Ελλάδα», αλλά αρνούμενος να προχωρήσει και σε πράξεις για αυτό το ζήτημα παρά την αδιάλλακτη στάση των γειτόνων;
Υπό το φως της στάσης που τηρούν οι άμεσοι γείτονές μας στην περιοχή, η εξωτερική πολιτική που πλέον ακολουθεί η χώρα μας χρήζει αναθεωρήσεως. Είναι κάτι περισσότερο από προφανές ότι ο ρόλος και η σημασία που αποδίδουν στη χώρα μας οι γείτονές της έχει απομειωθεί και δεν εκλαμβάνεται ως αξιόλογη ποσότητα.
Εάν δεν υπάρξει, και δη άμεσα, αναθεώρηση του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζουμε τα ζητήματα στη «γειτονιά μας», αυτή η κατάσταση μπορεί μόνον να επιδεινωθεί. Για την υπόθεση Μπελέρη έχουμε προσφύγει στην ευρωπαϊκή δικαιοσύνη; Θεωρούμε τόσο αδέκαστη την αλβανική δικαιοσύνη και δεν το πράττουμε;
Αντίστοιχα, στην υπόθεση της Β. Μακεδονίας έχουμε ξεχάσει την ισχύ του βέτο ενώ τέλος, σε ό,τι αφορά στην Τουρκία, ο κατευνασμός που εξακολουθητικά επιδεικνύουμε απέναντί της δεν έχει όρια; Μήπως έφθασε ο καιρός να καταγγείλουμε επισήμως τις συνεχείς παραβιάσεις της Διακήρυξης των Αθηνών;
Εντέλει, μήπως να το ξαναδούμε το πράγμα, με την ακολουθούμενη πολιτική;