Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Εδώ και χρόνια, κάθε καλοκαίρι, στήνεται καβγάς μεγάλος για τα ακαθάριστα οικόπεδα, κάθε λογής. Αυτά που ανήκουν σε ιδιώτες και είναι σε αστικές περιοχές ή κοντά σε περιαστικά δάση, εκείνα που είναι στη δικαιοδοσία των δήμων και των περιφερειών, αλλά φυσικά και για τις κάθε λογής εκτάσεις που χρήζουν καθαρισμού ενόψει της αντιπυρικής περιόδου και του φόβου των πυρκαγιών.
Κάθε χρόνο, δε, το πανηγυράκι είναι περίπου το ίδιο. Πολλοί αφήνουν τις περιουσίες τους ακαθάριστες, οι δήμοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά λέγοντας ότι φοβούνται τις συνέπειες της δικαιοσύνης εάν εισέλθουν παρανόμως σε ξένες περιουσίες για τους καθαρισμούς, ενώ δεν λείπουν και οι καταγγελίες για την αδιαφορία που επιδεικνύει κατά τρόπο συστηματικό η τοπική αυτοδιοίκηση στον καθαρισμό των «δικών της» εκτάσεων.
Όλα αυτά έως πέρυσι. Διότι εφέτος επικράτησε και συνεχίζει να επικρατεί πανικός.
Αιτία, η καθυστερημένη δημοσιοποίηση του -διαβόητου πλέον- κανονισμού πυροπροστασίας, ο οποίος απειλεί με βαριά πρόστιμα, που δυνητικά μπορούν να φθάσουν έως και τις δεκάδες χιλιάδες ευρώ, όσους αμελήσουν τις υποχρεώσεις τους και αφήσουν ακαθάριστα τα οικόπεδά τους από χόρτα ή άλλη νεκρή καύσιμη ύλη. Ενδεικτικά στοιχεία αυτού του πανικού, δε, είναι τόσο η εκτόξευση των «εργατικών», του τιμήματος δηλαδή που πρέπει να καταβάλουν οι ιδιοκτήτες των εκτάσεων σε όσους αναλάβουν να τις καθαρίσουν, όσο και καταγγελίες περί ξηλώματος ολόκληρων δέντρων από τις εν λόγω εκτάσεις, ώστε οι ιδιοκτήτες να «έχουν το κεφάλι τους ήσυχο».
Όλα αυτά δε ενώ η κλιματική κρίση μάς έχει δείξει εδώ και καιρό τα δόντια της και μας έχει ήδη στερήσει από ζωές και περιουσίες. Με λίγα, λόγια, μας έχει δείξει ότι πλέον δεν μπορούμε να πορευόμαστε αμέριμνοι και ότι πρέπει να λαμβάνουμε -αν μη τι άλλο- στοιχειώδεις προφυλάξεις έναντι των πυρκαγιών, κυριότερη των οποίων είναι να διατηρούμε καθαρές τις ιδιοκτησίες μας από νεκρή καύσιμη ύλη. Από ξερόχορτα, σκουπίδια κάθε λογής και βεβαίως από εύφλεκτα υλικά.
Έτσι, λοιπόν, για κάτι το οποίο θα όφειλε να αποτελεί μέριμνα τόσο των πολιτών όσο και του κράτους, της κεντρικής διοίκησης και της αυτοδιοίκησης και δη σε μία εποχή κατά την οποία η κοινή λογική επιτάσσει να πράξουμε τα δέοντα υπό το φως της κλιματικής κρίσης, η «φασαρία» γύρω από αυτόν τον κανονισμό «έκανε τη διαφορά».
Υπό το φως των ασφυκτικών προβλέψεών του, της καθυστέρησης στη δημοσιοποίησή του, των δυσθεώρητων προστίμων που προβλέπει για όσους τον παραβιάζουν, αυτός ο -επαναλαμβάνω, διαβόητος- κανονισμός εξώθησε χιλιάδες πολίτες σε κινήσεις πανικού για τον καθαρισμό των περιουσιών τους, που, όμως, ελπίζεται να κάνουν τη διαφορά εφέτος το καλοκαίρι.
Έπρεπε να φθάσουμε σε αυτό το σημείο ώστε να κινητοποιηθούν οι «πολλοί» για να κάνουν αυτό που ούτως ή άλλως η κοινή λογική τους υπαγόρευε να κάνουν; Έπρεπε να υπάρξει ο μπαμπούλας των υψηλών προστίμων ώστε να συνετιστούν και να καθαρίσουν τα χόρτα γύρω από τα σπίτια τους; Δεν υπάρχει μέσος δρόμος στην Ελλάδα του 2024; Είμαστε μόνον των άκρων;
Μία κακήν κακώς εσπευσμένη διαδικασία εκ μέρους της πολιτείας, η οποία συνοδεύτηκε από γραφειοκρατία και συνεχείς παρατάσεις προθεσμιών, στάθηκε αφορμή να κάνουν αυτό που έτσι κι αλλιώς πολλοί θα όφειλαν να κάνουν κάθε καλοκαίρι. Να φροντίσουν το βιός τους και μαζί με αυτό τις ζωές και τις περιουσίες των υπολοίπων.
Πάλι καλά!