Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Ζούμε σε μία οργανωμένη και συντεταγμένη πολιτεία ή σε έναν τόπο όπου κυριαρχεί ο νόμος της ζούγκλας; Μπορούμε να αφήνουμε ανεξέλεγκτα τα όποια ένστικτά μας ή οφείλουμε να τα χαλιναγωγούμε, αν μη τι άλλο, στο πλαίσιο που ορίζει ο νόμος;
Η προσπάθεια του κ. Δ. Βαρτζόπουλου, υφυπουργού Υγείας, να αιτιολογήσει ή εντέλει να ερμηνεύσει το φαινόμενο των γυναικοκτονιών στη βάση του ρόλου του κάθε φύλου, υποστηρίζοντας, στη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής, ότι «το αρσενικό είναι πάντοτε επιθετικό» και ότι «το θηλυκό είναι για άλλες δουλειές. Για να τίκτει, για να στηρίζει…» και φθάνοντας στο συμπέρασμα ότι «η έννοια της γυναικοκτονίας έχει μια βιολογική βάση», μας πάει πολλά χρόνια πίσω. Για την ακρίβεια, διαγράφει μονοκονδυλιά αιώνες εξέλιξης του ανθρώπινου είδους και παραπέμπει σε λογικές επικράτησης του νόμου του ισχυροτέρου και δη σε φυλετική βάση.
Η δε προσπάθειά του να ανασκευάσει, μετά το κύμα αντιδράσεων που ξεσήκωσαν οι δηλώσεις του, λέγοντας, εκ των υστέρων, ότι υποστήριξε το ακριβώς αντίθετο και χαρακτηρίζοντας ως αυθαίρετες και προβοκατόρικες τις ερμηνείες των λεγομένων του, υποτιμούν τη νοημοσύνη του καθενός.
Ευλόγως, ο κ. Δ. Βαρτζόπουλος, έχει, όπως κάθε άνθρωπος, τις απόψεις του. Όταν όμως αυτές εκφράζονται υπό την ιδιότητά του ως μέλους της κυβέρνησης, τότε αποκτούν θεσμική υπόσταση. Πράγμα ιδιαίτερα επικίνδυνο για την κοινωνία μας, στην περίπτωση που αφορούν στην επιβολή της θελήσεως του «αρσενικού» επί του «θηλυκού» δια της βίας. Ακόμη χειρότερα, δε, όταν δεν αποκηρύσσονται ευθέως από την
Όταν ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χαρακτηρίζει «δικαιολογημένες σε έναν βαθμό» τις αντιδράσεις που υπήρξαν για αυτές τις τοποθετήσεις του κ. Βαρτζόπουλου αλλά δεν προχωρά στην ανακοίνωση της παύσης του ή εντέλει στην αποκήρυξη των τοποθετήσεών του, τότε είναι σαφές ότι τις υιοθετεί. Εδώ, δε, τα πράγματα γίνονται όντως σοβαρά.
Διότι, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ένα μέρος των αντιδράσεων της αντιπολίτευσης ως προς τις συγκεκριμένες τοποθετήσεις του κ. Βαρτζόπουλου αφορούσε μία προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης της υπόθεσης, ο διττός και πάντως αποστασιοποιημένος τρόπος με τον οποίο τον αντιμετώπισε ο κ. Π. Μαρινάκης μαρτυρά την επίγνωση της κυβέρνησης ως προς το ατόπημα του υφυπουργού Υγείας. Συνάμα μαρτυρά και την αδυναμία της να προχωρήσει σε ριζικότερες λύσεις, τουλάχιστον, στη διάρκεια της παρούσης προεκλογικής περιόδου. Πρόκειται, όμως, περί ενός οικτρού συμβιβασμού.
Διότι έτσι η κυβέρνηση αναγκάζεται να παραμερίσει θεμελιώδεις αξίες για κάθε δημοκρατικό πολίτευμα, συμπεριλαμβανομένης της υπερίσχυσης του νόμου έναντι των ενστίκτων. Αρνούμενη να παραδεχθεί ευθέως το ατόπημα Βαρτζόπουλου, στην πραγματικότητα, το υιοθετεί και το καλύπτει. Πρακτική που δεν περιποιεί τιμή ούτε στις παραδόσεις και στις αρχές της κυβερνώσας παράταξης και βεβαίως ούτε στην πατρίδα μας.
Διότι, εάν σήμερα, στη χώρα που υπερηφανεύεται ότι αποτελεί την κοιτίδα του πολιτισμού, μπορούν να αιτιολογούνται βίαιες συμπεριφορές του ενός φύλου κατά του άλλου ή ακόμη και «γυναικοκτονίες» ως το αποτέλεσμα βιολογικών αιτίων, τότε οφείλουμε να απεκδυθούμε από τις όποιες δάφνες μάς κληροδότησαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας.
Όσο κι αν επιχείρησε ο φίλτατος κ. Μαρινάκης να χαρακτηρίσει ως «επιστημονικές» τις απόψεις του κ. Βαρτζόπουλου, τούτες δεν παύουν να αντικατοπτρίζουν ένα σκοταδιστικό παρελθόν της ανθρωπότητας, το οποίο ελπίζαμε ότι έχουμε αφήσει, προ πολλού, πίσω.
Δεν είναι ανάγκη να το επαναφέρουμε, ούτε καν στη μνήμη μας.