Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Πώς γίνεται να πανηγυρίζουν ταυτόχρονα στην Αθήνα και στην Άγκυρα; Πώς είναι δυνατόν αμφότερες οι ακτές του Αιγαίου Πελάγους να δηλώνουν ότι πλέον ο στόχος επιτεύχθηκε;
Η απάντηση είναι μία: Ο μπάρμπα Σαμ φρόντισε για ακόμη μία φορά να διατηρήσει τις ισορροπίες. Ό,τι πήρε η μία πλευρά, λίγο πολύ, πήρε και η άλλη. Καινούργια αεροσκάφη F-16 έκδοσης Viper για την Τουρκία και κιτ εκσυγχρονισμού για τα υπάρχοντα, αλλά και πλειάδα όπλων. Νέα αεροσκάφη F-35, αλλά και περισσευούμενο πολεμικό υλικό, για την Ελλάδα.
Θα πείτε είναι το ίδιο πράγμα να παίρνει η Ελλάδα F-35 ενώ η Τουρκία να μένει με τα F16;
Η απάντηση είναι τι ακριβώς παίρνει η κάθε χώρα, τόσο από πλευράς δυνατοτήτων αεροσκαφών όσο και οπλισμού. Μία περιήγηση στη σχετική σελίδα του Defence Security Cooperation Agency μπορεί να αποδειχθεί διαφωτιστική.
Τι όπλα θα φέρουν τα “ελληνικά F-35” και πότε και υπό ποιους όρους θα κριθεί αυτό; Με ποια όπλα θα είναι εξοπλισμένες οι ελληνικές "φρεγάτες" LCS και γιατί τις παίρνουμε ενώ το αμερικανικό ναυτικό προθύμως τις… απορρίπτει; Γιατί η επιστολή προς την Τουρκία είναι πλήρης πυραύλων και άλλων οπλικών συστημάτων και η ελληνική διαθέτει… φωτοβολίδες; Εντέλει, ό,τι πήρε η Ελλάδα ανταποκρίνεται σε αυτό που ήθελε; Εντάσσονται αυτές οι προμήθειες στον επιχειρησιακό σχεδιασμό των Ενόπλων Δυνάμεων ή είναι του τύπου… “φέρε να έχουμε”;
Οι απαντήσεις δεν είναι ούτε προφανείς, ούτε εύκολες. Όμως οδηγούν σε ένα κεντρικό συμπέρασμα. Ο Θείος Σαμ “έπαιξε μπαλίτσα” και κράτησε για ακόμη μία φορά τις ισορροπίες στο Αιγαίο. Παλιά, ήταν η διατήρηση της σχέσης 7 προς 10 και σήμερα είναι αυτά που βλέπουμε.
Πώς όμως όμως φτάσαμε εδώ; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι μάλλον ευκολότερη. Δείτε την γείτονα και θα καταλάβετε. Όταν, προ δεκαετιών, της επιβλήθηκαν τα πρώτα εμπάργκο σε αμυντικές προμήθειες, για σειρά ατοπημάτων της, στράφηκε στον εαυτό της και έθεσε το μάλλον θεμελιώδες ερώτημα: “θα κάτσω με τα χέρια σταυρωμένα;”. Η απάντηση, όπως διατυπώνεται σήμερα είναι ότι καλύπτει περί το 70% των αμυντικών της αναγκών αυτοδύναμα και ότι η αμυντική της βιομηχανία είναι άκρως εξαγωγική, σε βαθμό να ανταγωνίζεται τις μεγαλύτερες παγκοσμίως.
Εδώ, στην πατρίδα μας, έχουμε κάτι αντίστοιχο για το οποίο μπορούμε να υπερηφανευτούμε;
Η ΕΑΣ και η ΕΑΒ πόσο υπερήφανα μπορούν να ατενίζουν την έως τώρα πορεία τους και σε τι βαθμό αξιοποίησαν τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου πολίτη; Τη στιγμή κατά την οποία η Τουρκία συγκαταλέγεται στους κορυφαίους εξαγωγείς drones παγκοσμίως, εμείς τι έχουμε να επιδείξουμε στον τομέα; Μόνον να αγοράζουμε από το εξωτερικό ξέρουμε;
Η αναβίωση της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας, η οποία υποτίθεται ότι επρόκειτο να περάσει μέσα από τις προμήθειες των κορβετών, πού οδηγείται πλέον; Αντίστοιχα, έτσι όπως πορευόμαστε, στον τομέα των επισκευών αεροσκαφών, (βλέπε τα C130) αλλά και σε σειρά άλλων τομέων της αμυντική βιομηχανίας, πού μπορούμε να φθάσουμε παρά σε μία αέναη συνέχιση των σχέσεων εξάρτησης που έχουμε από τους “συμμάχους” μας ;
Φίλτατοι, κακά τα ψέματα. Μπορεί η Ελλάδα να υπερηφανεύεται ότι είναι το “καλό παιδί” της παρέας και ότι η Τουρκία είναι το “άτακτο”, όμως στο τέλος μετράει μόνον το γεωπολιτικό πλεονέκτημα, η ικανότητα της χώρας να είναι αυτάρκης και να διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως η τεχνολογία.
Μην πάτε μακριά. Δείτε το Ισραήλ… Αλλά βέβαια αυτό είναι μία άλλη κουβέντα!