Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Σε τροχιά ανοικτής σύγκρουσης εμφανίζονται, πλέον, η Εκκλησία της Ελλάδος και η κυβέρνηση, μετά την χθεσινή ομόφωνη απόφαση της Ιεράς Συνόδου να αντιτεθεί κάθετα στο νομοθέτημα που προωθεί η κυβέρνηση, αναφορικά με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία.
Και τούτο, καθώς η κυβέρνηση εμφανίζεται να “σήκωσε το γάντι”, βάζοντας το σχετικό νομοθέτημα στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου, προς έγκριση, σήμερα το μεσημέρι ενώ οι βασικές του προβλέψεις έχουν, επιγραμματικά, ήδη παρουσιαστεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Το διττό αποτέλεσμα αυτής της ευθείας σύγκρουσης αφορά, ευλόγως, τόσο το εσωτερικό ζήτημα ταυτότητας που εγείρεται για την ίδια την κυβερνώσα παράταξη όσο και το ευρύτερο, αναφορικά με τις σχέσεις Πολιτείας - Εκκλησίας, οι οποίες εμφανίζονται να κλυδωνίζονται για ακόμη μία φορά.
Ο “ανένδοτος αγώνας” που εμφανίζεται να κήρυξε η Εκκλησία, “εξουσιοδοτώντα
Αν και οι “λαοσυνάξεις” του παρελθόντος, αποθαρρύνονται, τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορικής, ουδεμία έκπληξη θα προκαλέσει τυχόν επανάληψή τους, εκ μέρους κληρικών και πιστών, με προφανές αίτημα την απόσυρση της επίμαχης νομοθετικής ρύθμισης.
Στο εσωκομματικό πεδίο της Νέας Δημοκρατίας οι αντιδράσεις της δεξιάς πτέρυγάς της, με βασικούς εκπροσώπους τον πρώην πρωθυπουργό Α. Σαμαρά, τον υπουργό Επικρατείας, Μ. Βορίδη και σειρά άλλων βουλευτών και στελεχών της παράταξης, εμφανίστηκαν ως προάγγελος της εκπεφρασμένης – πλέον – στάσης της Εκκλησίας και είναι βέβαιον ότι απηχούν μία σημαντική μερίδα του εκλογικού σώματος το οποίο πρόσκειται στην Νέα Δημοκρατία.
Στο ευρύτερο πεδίο, η παρούσα σύγκρουση αναμένεται να επηρεάσει την από πολλού χρόνου εξελισσόμενη συζήτηση ως προς τις σχέσεις κράτους και Εκκλησίας, υπό το φως των συνταγματικών προβλέψεων που υφίστανται σχετικά με αυτές, (προοίμιο του Συντάγματος) του θρησκευτικού όρκου τον οποίο λαμβάνει η εκάστοτε κυβέρνηση, της μισθοδοσίας του κλήρου από το Δημόσιο, κ.ο.κ), οι οποίες, σύμφωνα με πολλούς, παραπέμπουν περισσότερο σε καθεστώς θεοκρατικού χαρακτήρα, παρά σε δημοκρατία δυτικού τύπου.
Εντέλει, ενδεχομένως, “όλα αυτά” να είναι όντως χρήσιμα. Εάν πράγματι αποτελέσουν την αφετηρία για την επανεκκίνηση των διαδικασιών επανεξέτασης των σχέσεων Πολιτείας Εκκλησίας στην Ελλάδα, ίσως να “αξίζει τον κόπο” η παρούσα σύγκρουση. Τώρα, σε ό,τι αφορά στο εσωτερικό της ΝΔ και στην επίδραση αυτής της σύγκρουσης στην “ταυτότητα” της ΝΔ, αν και η συζήτηση είναι πιο “στενή”, ευλόγως και αυτή “αξίζει τον κόπο”…
Σε οποιαδήποτε όμως περίπτωση, ας παρακολουθήσουμε την εξέλιξη των πραγμάτων, από τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου και μετά και τον τρόπο με τον οποίο θα περιοριστεί ή όχι, ο καθένας εκ των εμπλεκόμενων παικτών, στον “φυσικό” του ρόλο. Είτε αυτός είναι στον άμβωνα, είτε στην διακυβέρνηση της χώρας. Διότι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, έχουν μάλλον περιπλακεί…