Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η λαϊκή θυμοσοφία, με πρωταγωνιστή τον Χότζα, θέλει τον «καβγά για το πάπλωμα» να αφορά μία διεκδίκηση με αντικείμενο διάφορο από εκείνο που βρίσκεται στην επιφάνεια. Έναν καβγά-προκάλυμμα, με άλλα λόγια, ώστε να επιτευχθεί ο τελικός στόχος.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, ο «καβγάς» που ξέσπασε εσχάτως εντός της κυβερνητικής πλειοψηφίας, με πρωταγωνιστές τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, από τη μία πλευρά, και την κυβέρνηση, εν πολλοίς, από την άλλη, συμπεριλαμβανομένων των φίλτατων Α. Γεωργιάδη, Δ. Καιρίδη και Π. Μαρινάκη, μπορεί να έχει ως «ονομαστικό» αντικείμενο την επίμαχη τροπολογία περί μεταναστών, στην πραγματικότητα, ωστόσο, άπτεται της ίδιας της φυσιογνωμίας της ΝΔ ως δεξιού ή κεντροδεξιού κόμματος.
Ασχέτως της επιχειρηματολογίας που αναπτύχθηκε περί αυτήν την υπόθεση, δια στόματος των παραπάνω, τόσο στο αρχικό στάδιο όσο και στη συνέχεια, αυτός ο καβγάς σημειώνεται ενόσω, πρώτον, η αντιπολίτευση, αξιωματική τε και λοιπή, εμφανίζεται σε αδυναμία να αρθρώσει «ηχηρό» ή/και πειστικό λόγο, όπως κατά το παρελθόν, με προφανή μείωση δημοφιλίας, και δεύτερον, στα «δεξιά» του κυβερνώντος κόμματος έχουν ανατείλει εκ νέου δυνάμεις, οι οποίες θα μπορούσαν δυνητικά να μειώσουν το έρεισμα της ΝΔ και βεβαίως τα ποσοστά της στο εκλογικό σώμα.
Υπό το φως αυτής της εικόνας, η παρούσα αντιπαράθεση μεταξύ του Αντώνη Σαμαρά, μίας πολιτικής προσωπικότητας, η οποία έχει κάνει «λάβαρο» κατά το παρελθόν τα εθνικά θέματα και έχει χαρακτηριστεί ως τμήμα της «πατριωτικής δεξιάς» και του κεντροδεξιού προφίλ που προτάσσει το Μέγαρο Μαξίμου, στην προσπάθειά του να μεγιστοποιήσει την επιρροή του στον πολιτικό χώρο του κέντρου, «βολεύει» απόλυτα. Στο ίδιο κάδρο, δε, οφείλουμε να προσμετρήσουμε και αντίστοιχες παρεμβάσεις που προηγήθηκαν σχεδόν «εν χορώ» εκ μέρους των κ.κ. Κ. Καραμανλή και Α. Σαμαρά, επίσης με «δεξιό» ή ακριβέστερα «πατριωτικό» αντικείμενο, περί τα ελληνοτουρκικά.
Το μοτίβο δε όλων αυτών των παρεμβάσεων είναι κοινό: η «δεξιά» του κόμματος είναι εδώ, διαφοροποιείται ευθέως και καταδικάζει την ακροδεξιά -αλλά είναι πάντα παρούσα, δίκην θεματοφύλακα «ιερών και οσίων» του κόμματος αλλά και της πατρίδας. Προέρχεται δε από τα σπλάχνα της ΝΔ και αφορά πρόσωπα τα οποία κράτησαν κατά το παρελθόν τα ηνία της παράταξης και είναι, άρα, σε θέση να τη θέσουν εκ νέου στον «ορθό» δρόμο.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, το σύνολο της ατζέντας που πραγματεύονται αμφότεροι οι ισχυροί άνδρες του κόμματος (εθνικά ζητήματα, μεταναστευτικό, γάμος ομόφυλων ζευγαριών, κ.ά.) ανταποκρίνεται στις ανησυχίες ενός ακροατηρίου το οποίο βρίσκεται στις δεξιές πτέρυγες της ΝΔ και θα μπορούσε, δυνητικά, να «ξεστρατίσει» ακόμη… δεξιότερα.
Ας είμαστε δε σαφείς: προφανώς αμφότεροι οι πολιτικοί άνδρες εγείρουν τις ενστάσεις τους επί της κυβερνητικής πολιτικής στη βάση των προσωπικών τους πολιτικών πεποιθήσεων και πιστεύω. Η στήλη δεν υποστηρίζει το αντίθετο.
Αυτές οι πεποιθήσεις και τα πιστεύω, ωστόσο, «βολεύουν» απόλυτα ως αντίβαρο στα κεντρώα ανοίγματα της διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και -εάν επιτύχουν του σκοπού τους- συγκρατούν τις δεξιόστροφες τάσεις εντός των τειχών του κόμματος.
Ας μην ξεχνάμε και τη σημειολογία των εκφράσεων που χρησιμοποιήθηκαν, εν προκειμένω εκ μέρους ενός εκ των πάλαι ποτέ πρωταγωνιστών αυτών των δεξιών τάσεων, του Α. Γεωργιάδη: «Λατρεύω τον Αντώνη Σαμαρά, αλλά δεν την αποσύρω», είπε ο υπουργός Εργασίας για τη συγκεκριμένη τροπολογία ενώ σε προηγούμενο «επεισόδιο» του ιδίου σίριαλ, ο υπουργός Επικρατείας Μ. Βορίδης, παρεμφερών πολιτικών καταβολών, είχε καταστήσει σαφή την πρόθεσή του να μην υπερψηφίσει, όταν και όποτε έρθει στη Βουλή, τη ρύθμιση περί του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Όμως ακόμη δεν είμαστε εκεί. Παραμένουμε στην υπόθεση της τροπολογίας περί το μεταναστευτικό και του ενδεχομένου να υπάρξει αίτημα ονομαστικής ψηφοφορίας, το οποίο έχει προαναγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, όπου -πλην πρώην πρωθυπουργών- θα έχει ενδιαφέρον πώς και εάν θα «μοιραστεί» η κυβερνητική πλειοψηφία.