Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Ούτε τις διαφορές μας λύσαμε ούτε υφίστανται εγγυήσεις ότι η γείτονα δεν θα υποτροπιάσει σε συμπεριφορές του παρελθόντος. Ούτως ή άλλως, η περίφημη Διακήρυξη των Αθηνών που υπογράφηκε χθες συνιστά μη δεσμευτικό κείμενο για τις δύο πλευρές.
Όμως, στον απόηχο της αυθημερόν επίσκεψης του Τούρκου ηγέτη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα, όπως όλα δείχνουν, εξασφαλίστηκε μία οδός επικοινωνίας μεταξύ των δύο πλευρών και ενδεχομένως, η ελπίδα για την επικράτηση ενός ήρεμου κλίματος, τουλάχιστον προς το παρόν.
Εάν όντως βρέθηκε μία οδός για την επίλυση των διαφορών μας -μίας και μοναδικής, σύμφωνα με τον Έλληνα πρωθυπουργό, πολλών και αλληλένδετων, κατά τον Τούρκο πρόεδρο- είναι μάλλον αμφίβολο, αν και ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς είχε κατά νου ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν έκανε χθες λόγο για την παραπομπή του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ σε διεθνές δικαστήριο.
«Η επόμενη φάση διαλόγου μπορεί να είναι η προσέγγιση για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και αποκλειστικής ζώνης σε Αιγαίο και Μεσόγειο. Σύμφωνα με την Ελλάδα, συνιστά τη μόνη διαφορά που θα μπορούσε να αρθεί ενώπιον διεθνούς δικαιοδοσίας», δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης κατά την διάρκεια της -άνευ δημοσιογραφικών ερωτήσεων- παρουσίας των δύο ηγετών ενώπιον εκπροσώπων του Τύπου.
Μία δήλωση η οποία σαφώς ξένισε ή εντέλει αιφνιδίασε τους παριστάμενους, δεδομένων των χαμηλών προσδοκιών που καλλιεργούσε η Αθήνα σχετικά με την επίσκεψη Ερντογάν, αλλά και της αβύσσου που χωρίζει, ακόμη, τις ελληνικές από τις τουρκικές θέσεις επί του ζητήματος.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, δικαίως μπορούν να διερωτηθούν πολλοί ως προς τους διαλόγους που διημείφθησαν χθες μεταξύ των δύο ηγετών, πίσω από τις κλειστές πόρτες του Μεγάρου Μαξίμου.
Ούτως ή άλλως, όσα ελέγχθησαν δημοσίως συμπεριελάμβαναν τις πάγιες τουρκικές αναφορές στην εθνική, κατά τους γείτονες, μουσουλμανική, κατά τη Συνθήκη της Λωζάνης, μειονότητα της Θράκης, όπως έσπευσε να διευκρινίσει ενώπιον του Τούρκου φιλοξενούμενού του ο κ. Μητσοτάκης.
Αντίστοιχη μνεία, δε, υπήρξε εκ μέρους του Έλληνα πρωθυπουργού και σε όσους έχουν εγείρει ενστάσεις σχετικά με την ελληνο-τουρκική προσέγγιση, λέγοντας: «Γνωρίζω ότι κάποιοι δεν συμφωνούν με την προσέγγισή μας. Όμως έχουμε χρέος να φέρουμε τα κράτη δίπλα δίπλα, όπως είναι τα σύνορά μας», προϊδεάζοντας, πιθανώς, για εξελίξεις στην εγχώρια πολιτική σκηνή επί του ζητήματος.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, δεδομένης αυτής της προσέγγισης, τόσο η Άγκυρα όσο και η Αθήνα εξασφάλισαν την έξωθεν καλή μαρτυρία ότι καταβάλλουν σαφείς προσπάθειες διασφάλισης ενός ήρεμου κλίματος στις μεταξύ τους σχέσεις όσο και της οδού που θα οδηγήσει, ενδεχομένως, στην οριστική επίλυση των διαφορών τους.
Κάτι απολύτως χρήσιμο στον κ. Ερντογάν, στην προσπάθειά του να αποκτήσει από τις ΗΠΑ τα αεροσκάφη F16 που τόσο χρειάζεται η τουρκική Πολεμική Αεροπορία, υπό το φως και της συνεχιζόμενης άρνησής του να δώσει το πράσινο φως για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Αντιστοίχως, η παρούσα προσέγγιση είναι απολύτως χρήσιμη στον Έλληνα πρωθυπουργό για ποικίλους λόγους, συμπεριλαμβανομένου βεβαίως του ήρεμου κλίματος με τη γείτονα, που αναμένεται να συνεχιστεί και το επόμενο διάστημα.
Κατά τα λοιπά, οι διαφορές μας, διαφορές μας, με κυρίαρχη βεβαίως την υπόθεση του κυπριακού, όπου, αντιστοίχως, οι δύο πλευρές έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις. Όμως είπαμε, τα ελληνοτουρκικά είναι παλιά υπόθεση…