Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Εφεξής, η λεγόμενη «βαριά βιομηχανία» της ελληνικής οικονομίας και βασικός τροφοδότης εσόδων για τον προϋπολογισμό, ο τουρισμός, θα φέρει ένα βαρύ πλήγμα από τις πυρκαγιές που ακόμη καίνε, από τη Ρόδο έως την Κέρκυρα.
Πυρκαγιές που ήδη στοίχισαν τη ζωή συνανθρώπων μας και οδήγησαν σε απώλειες περιουσιών και φυσικού πλούτου. Αυτές οι εικόνες, από κοινού με εκείνες των χιλιάδων τουριστών που εκκενώθηκαν, με επιτυχία αλλά και ταλαιπωρία, από τα ξενοδοχεία τους, έκαναν ήδη τον γύρο του κόσμου και οδήγησαν ταξιδιωτικούς φορείς, όπως η TUI, στην ακύρωση πακέτων ή χώρες όπως η Ολλανδία, στην έκδοση ταξιδιωτικών συστάσεων για την Ελλάδα.
Ούτως ή άλλως, η ελληνική τουριστική αγορά, όπως έχουμε ήδη υποστηρίξει από αυτό το μετερίζι, εμφάνιζε ενδείξεις απληστίας και τιμολογούσε τον εαυτό της σε επίπεδα αναντίστοιχα με το προϊόν που προσέφερε, υπονομεύοντας έτσι την ανταγωνιστικότητά της έναντι άλλων αγορών.
Πουλούσε, δηλαδή, -υπό το φως των τιμών που εμφάνισε κυρίως εφέτος- ένα προϊόν το οποίο έως τώρα ήταν φθηνό και αίφνης, με πρόσχημα την ακρίβεια, έγινε ακριβότερο του δέοντος. Οι πυρκαγιές, υπ’ αυτό το πρίσμα, ήσαν, ίσως, η χαριστική βολή για ένα συγκεκριμένο τμήμα της τουριστικής αγοράς.
Ποιο όμως είναι το «δέον» σε αυτή την υπόθεση; Ποια είναι η προσήκουσα τιμολόγηση για ένα προϊόν; Όπως λέει ο φίλος μου ο Γιώργης, η τιμή αποτελείται από δύο τινά. Πρώτον, το κόστος (δηλαδή τις υποδομές, το τι προσφέρεις) και δεύτερον, το κέρδος (περιθώριο που εξαρτάται από τη φήμη του προϊόντος). Ποιες είναι οι υποδομές μας και ποια η φήμη μας;
Έχουμε άρτιες υποδομές, αεροδρόμια, λιμάνια, τηλεπικοινωνίες, ξενοδοχεία και άλλα τινά που θα μας ανέβαζαν στην κατηγορία αγορών όπως αυτές που συνιστούν τα Hermes, Louis Vuitton ή οι Ferrari; Τα ενσωματώνουμε στην τιμή. Μπορούμε, δηλαδή, να υποστηρίξουμε έμπρακτα υψηλές τιμές.
Δεν έχουμε προϊόντα όπως αυτά; Δεν τα ενσωματώνουμε στην τιμή και πουλάμε προϊόντα «γιουσουρούμ» ή κάπου εκεί, όπως κάνουμε επί πολλά χρόνια τώρα. Αγορά είναι κι αυτή, αν και με χαμηλότερα έσοδα, φυσικά.
Δεύτερον, ποια είναι η φήμη μας και πώς επηρεάζεται από την κλιματική αλλαγή; Το ελληνικό τουριστικό προϊόν έχει κτίσει ένα όνομα στη διεθνή αγορά, με τα θετικά και τα αρνητικά του στοιχεία, το οποίο πλέον απειλείται και από την κλιματική κρίση. Τι μπορούν να πράξουν οι συντελεστές αυτής της αγοράς για την αναχαίτιση αυτής της απειλής και τι η Πολιτεία;
Υπ’ αυτό το σκεπτικό, η υπόθεση διαχείρισης ή αντιμετώπισης της συγκεκριμένης απειλής δεν είναι ζήτημα που αφορά μόνον το κράτος αλλά ένα ευρύτερο σύνολο συμμετεχόντων. Από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που οφείλει να δρα προληπτικά με καθαρισμούς, έως τους πολίτες που πρέπει να φροντίζουν τις ιδιοκτησίες τους και βεβαίως τους συμμετέχοντες στην τουριστική αγορά, που οφείλουν να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης.
Βρισκόμαστε σήμερα σε αυτά τα επίπεδα ετοιμότητας; Προφανώς όχι. Όταν ελάχιστοι είναι οι δήμοι που έχουν μεριμνήσει για την πραγματοποίηση καθαρισμών, παρά την ύπαρξη διαθέσιμων κοινοτικών κονδυλίων ως προς αυτό, προφανώς και δεν είμαστε ακόμη εκεί.
Οφείλουμε, όμως, να φθάσουμε εκεί.
Οφείλουν, εντέλει, αυτή η χώρα, οι πολίτες της και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί τους, εάν επιθυμούν να διασφαλίσουν μία «επόμενη ημέρα», όχι μόνο για την «κυριότερη βιομηχανία του τόπου», τον τουρισμό, αλλά για το σύνολο της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας, να σχεδιάσουν ξανά την αντίδρασή τους στην κλιματική κρίση και τα κάθε είδους ακραία φαινόμενα που τη συνοδεύουν.
Διαφορετικά…