Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Τραβώντας μία σαφή διαχωριστική γραμμή καταδίκης των κουκουλοφόρων οι οποίοι αμαύρωσαν με βανδαλισμούς και έκτροπα τις χθεσινές διαδηλώσεις, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στη σημασία των τόσο μαζικών συγκεντρώσεων στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της χώρας. Μαζικότητα η οποία αντικατοπτρίζει αφενός την οργή αλλά βεβαίως και τη βαθιά θλίψη για την τραγωδία των Τεμπών, αφετέρου την απόρριψη ενός συστήματος κακοδιαχείρισης και αδιαφάνειας που οδήγησε σε αυτή την τραγωδία. Πρόκειται, δε, για ένα μήνυμα το οποίο διατυπώνεται στην τελική ευθεία για μία εκλογική αναμέτρηση που -αναπόδραστα- θα κρίνει την πορεία της χώρας για τα επόμενα χρόνια.
Είναι σε θέση η κυβέρνηση αλλά και οι λοιποί βασικοί εκπρόσωποι του εκλογικού σώματος να αφουγκραστούν αυτό το μήνυμα; Από ό,τι έδειξε η χθεσινή επικοινωνιακού χαρακτήρα διαχείριση της κατάστασης, τουλάχιστον οι κυβερνώντες είναι μάλλον προετοιμασμένοι να το προσπεράσουν με κινήσεις επιμερισμού της ευθύνης, όσο κι αν το αρνούνται δημοσίως. Δεν είναι, όμως, σημαντικά καλύτερη και η στάση της αντιπολίτευσης, η οποία σπεύδει να «αξιοποιήσει» πολιτικά τη συγκυρία. Αν όχι ακόμη σε επίπεδο ηγεσίας, τότε σίγουρα με στελέχη «πρώτης γραμμής» στην επικοινωνία.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, όμως, με την κοινωνική αντίδραση στο σοκ της τραγωδίας να οξύνεται και με τις δυνάμεις πολιτικής εκπροσώπησης αυτής της κοινωνίας, στην πλειονότητά τους, να κωφεύουν, οδεύουμε προς μία ιδιότυπη αποξένωση του εκλογικού σώματος από το βασικό πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Αποξένωση αντίστοιχη με εκείνην που παρατηρήθηκε κατά τα πρώτα χρόνια της κρίσης χρέους και της χρεοκοπίας στη χώρα μας, δίνοντας ώθηση στα πολιτικά άκρα. Παρακολουθήσαμε, δε, όλοι, την εξέλιξη αυτού του έργου.
Στον βαθμό, λοιπόν, που το πολιτικό προσωπικό και δη η κυβέρνηση συνεχίσει να πορεύεται αγνοώντας το βασικό μήνυμα κάθαρσης, διαφάνειας και αποτελεσματικής αξιοποίησης των χρημάτων του κάθε φορολογούμενου πολίτη, ας μην εμφανιστούμε έκπληκτοι ενώπιον των αποτελεσμάτων της κάλπης, ιδίως της πρώτης, κατά την οποία θα ισχύσει το σύστημα της απλής αναλογικής. Υπάρχει κόστος για κάθε είδους αλαζονεία και, όπως πάντα, καταβάλλεται ενώπιον της κάλπης.
Όπως κάθε κοινωνική έκρηξη, δε, έτσι και η παρούσα θα απαιτήσει σημαντικό χρόνο για την εκτόνωσή της, ακόμη και σε περίπτωση που το πολιτικό προσωπικό κατορθώσει να εντοπίσει τη «βαλβίδα ασφαλείας». Ένα ούτως ή άλλως δύσκολο έργο, αυτό της εμπέδωσης της πεποίθησης ότι «κάτι αλλάζει» σε αυτό τον τόπο, πρέπει να γίνει στο ασφυκτικό χρονικό διάστημα που μας χωρίζει από τις εκλογές.
Οδεύουμε προς μία δυστοπία, λοιπόν;
Η διαδικασία ανάκτησης της εμπιστοσύνης του εκλογικού σώματος και δη του νεότερου τμήματός του, το οποίο εμφανίζεται να έχει περισσότερο επηρεαστεί από την παρούσα τραγωδία, ευλόγως, δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Θα κρίνει όμως τη δυνατότητα της χώρας να απολαύσει κλίμα πολιτικής σταθερότητας την επομένη των εκλογών, επί του οποίου θα κριθεί εν πολλοίς και η οικονομική της πορεία.
Σε μία ούτως ή άλλως βεβαρυμένη οικονομική περίοδο παγκοσμίως, ελέω του πληθωρισμού και των προβλημάτων που τον συνοδεύουν, η Ελλάδα ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη με κλίμα πολιτικής αστάθειας, εντείνοντας έτσι μία ούτως ή άλλως δεινή θέση. Όλα αυτά, δε, ενώ καλείται να διέλθει τις συμπληγάδες μίας διπλής εκλογικής αναμέτρησης.
Θα είναι, αν μη τι άλλο... ενδιαφέρον.