Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η Ευρώπη στέκει σήμερα, ελέω Ρωσίας, αντιμέτωπη με μία νέα επισιτιστική κρίση.
Το πώς και το γιατί δεν είναι της παρούσης. Αυτό που είναι, ωστόσο, αφορά στις επιπτώσεις αυτής της κρίσης. Άμεσες και μακροπρόθεσμες. Τόσο στην Ευρώπη όσο και διεθνώς αλλά ιδιαίτερα στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπου η επισιτιστική ανασφάλεια κυριαρχεί, ούτως ή άλλως.
Ο πλούσιος Βορράς έχει τα μέσα και τις δυνατότητες να αντεπεξέλθει σε κρίσεις αυτού του είδους, ακόμη κι αν πλήττεται ταυτόχρονα σε πολλαπλά μέτωπα, στην ενέργεια, στην εφοδιαστική αλυσίδα ή στο μέτωπο του πληθωρισμού. Δείγματα ως προς αυτό έδωσε την τελευταία διετία στον απόηχο της πανδημίας αλλά και για τη στήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων υπό τις τρέχουσες συνθήκες.
Ο Τρίτος Κόσμος, όμως, δεν μπορεί και η Ευρώπη γνωρίζει άριστα αυτό το γεγονός.
Μόλις προ μηνός, η Κομισιόν ενέκρινε την αποδέσμευση κονδυλίων ύψους 600 εκατ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Αναπτυξιακό Ταμείο (European Development Fund) για τη χρηματοδότηση αποστολών τροφίμων αλλά και της παραγωγής τροφίμων στις πλέον αδύναμες χώρες της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού.
Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι αυτά τα χρήματα διατίθενται επ’ αγαθώ και ότι θα σώσουν ζωές. Πρόκειται, όμως, υπό το φως των αναγκών, για σταγόνα στον ωκεανό, μετά τη διακοπή, για άγνωστο χρονικό διάστημα, των αποστολών σιτηρών από την Ουκρανία, μέσω Μαύρης Θάλασσας.
Εκτός από την προφανή ανθρωπιστική κρίση στην οποία οδηγείται η Αφρική, είναι πλέον σαφές ότι ελλοχεύει και ακόμη μία νέα μεταναστευτική κρίση, η οποία, ούτως ή άλλως, ήταν «στα χαρτιά» εδώ και καιρό, ελέω κλιματικής αλλαγής.
Στη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών, η Ευρώπη, στις διάφορες εκφάνσεις της, συζητά για την Αφρική και ενίοτε πράττει ορισμένα τινά για αυτή την ήπειρο. Το μέγεθος, ωστόσο, της αποτυχίας της να καταστήσει την Αφρική και ιδίως τις πλέον ευάλωτες χώρες της αυτάρκεις στην εφοδιαστική αλυσίδα και εντέλει να τις βγάλει από την παρατεταμένη αδυναμία στην οποία βρίσκονται, τώρα αναμένεται να καταδειχθεί.
Επί μισό αιώνα και πλέον, μετά από σειρά συνόδων και συναντήσεων κορυφής αναφορικά με το ζήτημα της Αφρικής ακόμη και μεσούσης της τελευταίας μεταναστευτικής κρίσης, η Ευρώπη δεν έχει σταθεί στο ύψος των ευθυνών της, διαχρονικών αλλά και σημερινών, για την καθοδήγηση της Αφρικής προς την οικονομική ευημερία. Αντίθετα, αρκέστηκε επί δεκαετίες κατά το παρελθόν να υποστηρίζει, με σειρά τρόπων, την πολιτική αναταραχή σε σειρά αφρικανικών κρατών.
Πλέον, ωστόσο, στέκει και η ίδια αντιμέτωπη με τα επίχειρα των επιλογών της και οι χώρες της Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως της δικής μας, θα είναι από τις πρώτες που θα τα επωμιστούν.
Κατά πόσον, όμως, η ΕΕ στέκει σήμερα συνειδητά ενώπιον των ευθυνών της, ή όχι, καθίσταται σαφές και από το «παράδειγμα» που δίνουν τα οικονομικά ισχυρότερα κράτη-μέλη της, με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση της Γερμανίας, επ’ αφορμή της ενεργειακής κρίσης.
«Εμείς είμαστε πλούσιοι και μπορούμε» να δημιουργήσουμε ένα ταμείο 200 δισ. ευρώ για τη στήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων κατά την ενεργειακή κρίση, ανέκραξε το Βερολίνο, προκαλώντας την οργή της λοιπής ΕΕ.
Άρα, ενώπιον μίας ενδεχόμενης νέας ανθρωπιστικής κρίσης στην Αφρική και του μεταναστευτικού ρεύματος που αυτή θα τροφοδοτήσει, πόσο αλληλέγγυα ή σοφή μπορεί να σταθεί η Ευρώπη και τι προτίθεται να κάνει ώστε να αποφύγει αυτό που έρχεται;