Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Ακόμη κι αν τελικά δεν υποβληθεί, η -ενδεχόμενη- υποψηφιότητα του Μπόρις Τζόνσον για τον πρωθυπουργικό θώκο της Βρετανίας, μετά την παραίτηση της Λιζ Τρας (της πλέον βραχύβιας πρωθυπουργού στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου), και μόνο το ότι μπήκε στο τραπέζι ηχεί μάλλον ως ειδησεογραφικό ανέκδοτο.
Άραγε, πόσο απελπισμένοι είναι οι Βρετανοί, μετά το Brexit που οι ίδιοι ζήτησαν, ώστε να αναζητούν ηγέτη στο πρόσωπο εκείνου που μόλις προ 44 ημερών απέπεμψαν από τη συγκεκριμένη θέση; Ούτε σε ροζ νουβέλες δεν γίνονται αυτά! Παρά ταύτα, στο προπύργιο του κοινοβουλευτισμού, εκδηλώνεται αυτές τις ημέρες -σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια- ένα έλλειμμα από το οποίο εμφανίζεται να πάσχει σχεδόν σύσσωμη η Δύση: Το έλλειμμα ηγεσίας.
Πέραν του Ατλαντικού, τα ηνία των Ηνωμένων Πολιτειών κρατά ο Τζο Μπάιντεν. Ένας υπερήλικας πολιτικός, με εμφανή -παρά τις προσπάθειες απόκρυψής τους- προβλήματα υγείας, ο οποίος άλλοτε συλλαμβάνεται να ξεχνά τα λόγια του, άλλοτε να μην μπορεί να περπατήσει και πάντως -κατά κανόνα- κατώτερος των ιδιαίτερα απαιτητικών περιστάσεων της εποχής μας.
Προηγήθηκε, δε, στη θέση του μία κορυφαία και άκρως ιδιότυπη φιγούρα του διεθνούς λαϊκισμού, αυτή του Ντόναλντ Τραμπ, οι οπαδοί του οποίου κινήθηκαν ευθέως κατά της αμερικανικής δημοκρατίας, επιχειρώντας έως και την κατάληψη του Καπιτωλίου. Το παράδοξο είναι, δε, ότι εάν γίνονταν ακόμη και αύριο εκλογές στις ΗΠΑ, ο ίδιος μπορεί να εμφανιζόταν ως επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, διεκδικώντας την προεδρία και δη με αξιώσεις.
Στη Γηραιά Ήπειρο, επιδεικνύεται ένα αντιστοίχως πρωτοφανές έλλειμμα ηγεσίας καθώς -μεταξύ πολλών άλλων- επί μήνες κυριαρχεί η δυστοκία ως προς την αντιμετώπιση του μείζονος ζητήματος της ενέργειας και της αναχαίτισης των τιμών των καυσίμων. Έτσι, επιτράπηκε η διάχυση των ανατιμήσεων σε ολόκληρη την προμηθευτική αλυσίδα και η εκτόξευση του πληθωρισμού σε επίπεδα πρωτόγνωρα για την τελευταία εικοσαετία. Ως αποτέλεσμα, η διολίσθηση τουλάχιστον της ευρωζώνης σε κατάσταση ύφεσης το 2023 θεωρείται ιδιαίτερα πιθανή.
Η ευθύνη ως προς αυτό, βεβαίως, δεν πέφτει μόνο στους ώμους της φιλτάτης Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν αλλά αφορά στους πολιτικούς εκπροσώπους των κυριοτέρων, από πλευράς μεγέθους και οικονομικής ευρωστίας, κρατών-μελών της ΕΕ, με προεξάρχουσα τη Γερμανία. Μία χώρα η οποία ξεσήκωσε πληθώρα αντιδράσεων εκ μέρους των λοιπών ευρωπαϊκών, όταν -επικαλούμενη τον πλούτο της- εξήγγειλε τη δημιουργία εθνικού ταμείου στήριξης νοικοκυριών και επιχειρήσεων, εγκαταλείποντας τη λοιπή Ευρώπη στα δεινά που η ίδια τής είχε προκαλέσει. Τόσο με την ενεργειακή πολιτική που ακολούθησε επί δεκαετίες, καθιστώντας τη Ρωσία μονοπωλιακό προμηθευτή, όσο και την απόφαση επιβολής κυρώσεων εναντίον της, μετά την εισβολή στην Ουκρανία.
Έτσι, λοιπόν, όσα τραγελαφικά διαδραματίζονται αυτό το διάστημα στη Βρετανία, έχουν νήμα που τα συνδέει με τη λοιπή Δύση, σε αμφότερες τις πλευρές του Ατλαντικού. Ένα νήμα το οποίο καταδεικνύει και την απόγνωση στην οποία έχει περιέλθει σημαντικό τμήμα του ευρωπαϊκού εκλογικού σώματος, το οποίο εμφανίζεται να επιλέγει εσχάτως συντηρητικές έως και υπερσυντηρητικές πολιτικές ηγεσίες, ως απάντηση στα προβλήματά του.
Όλα αυτά, δε, με τον κίνδυνο, οι απόλυτες λύσεις που αυτές προσφέρουν απλά να εντείνουν τα αδιέξοδα και να κορυφώσουν τα προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζει η Γηραιά Ήπειρος.
Ο καθένας, όμως, εισπράττει αυτά που αξίζει!