Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Παραδοσιακά ο Αύγουστος είναι μήνας διακοπών, τουλάχιστον για τη Δύση. Ο φετινός, ωστόσο, μοιάζει περισσότερο με καζάνι που βράζει, τόσο στην γειτονιά μας, όσο και ευρύτερα.
Κυριολεκτικά στο κατώφλι μας, συμβαίνουν όλα όσα θεωρούσαμε ως αδιανόητα και καταρρίπτονται όσα θεωρούσαμε ως δεδομένα. Όσα δεν μπορούσαν να αμφισβητηθούν, με άλλα λόγια.
Ο πόλεμος στην Ευρώπη είναι και πάλι πραγματικότητα. Εκφρασμένος όχι μόνον με αεροπορικούς βομβαρδισμούς, όπως αυτούς που διεξήγαγε το ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας την δεκαετία του 1990 αλλά χερσαίος και με την πλέον βίαιη και αποτρόπαιη εκδοχή του, στα εδάφη της Ουκρανίας. Επί μήνες.
Στο παρά πέντε, δε, φαίνεται ότι αποσοβήθηκε το προηγούμενο διήμερο, - πρόσκαιρα ή μη - μία νέα ανάφλεξη σε εδάφη ακόμη πλησιέστερα, στο Κόσοβο, ενώ ήδη τα σύννεφα της αντιπαράθεσης πυκνώνουν στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, στον απόηχο διεκδικήσεων που είναι πρωτάκουστες για τα τελευταία 100 χρόνια και που θέλουν να αμφισβητείται η κυριαρχία της Ελλάδας σε νησιά του Αν. Αιγαίου.
Όλα αυτά, δε, ενώ ακόμη και στην μακρινή Ταϊβάν, η σπίθα της σύρραξης φαίνεται έτοιμη να ανάψει ακόμη και στο “άκουσμα” ενδεχόμενης επίσκεψης Αμερικανού αξιωματούχου!
Αντίστοιχα, αυτό που θεωρείτο ως δεδομένο, απ’ άκρου εις άκρον στην Ευρώπη, η ενεργειακή επάρκεια, πλέον τίθεται ευθέως εν αμφιβόλω και το φάσμα του “δελτίου” επανέρχεται για πρώτη φορά μετά τον Β’ Π.Π.
Ασχέτως των αιτίων που συνοδεύουν την κάθε εστία ανάφλεξης, τα οποία κατά περίπτωση μπορεί να είναι είτε χρονίζοντα, είτε να συνδέονται με την ανακατανομή δυνάμεων, κοινός παρανομαστής είναι η παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας και η προβολή του δίκιου του ισχυρότερου.
Αυτό έγινε πριν από περίπου δυο χρόνια στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, με το Αζερμπαϊζαν να επικρατεί της Αρμενίας με τη βοήθεια της Τουρκίας, αυτό γίνεται σήμερα στην Ουκρανία, με τη Ρωσία να έχει καταλάβει ήδη σημαντικό τμήμα της χώρας, αυτό επιχειρεί και η Τουρκία, στη γειτονιά μας, ελπίζοντας είτε σε ανασχεδιασμό του χάρτη, είτε στον εξαναγκασμό της Ελλάδας σε μία εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση.
Εάν, όμως, όντως ισχύουν όλα αυτά, τότε οφείλουμε, δίχως περιθώριο αμφισβήτησης, να προετοιμαζόμαστε για όσα θεωρούσαμε ως αδιανόητα έως τώρα.
Για παράδειγμα, τη στιγμή κατά την οποία η ταχεία εγκατάλειψη των θερμικών και δη λιγνιτικών μέσων παραγωγής ενέργειας, δίχως plan B’ σε περίπτωση προβλημάτων, αποδεικνύεται στρατηγικό λάθος, οφείλουμε να διαθέτουμε “εναλλακτικές” για κάθε στρατηγικής σημασίας δραστηριότητά μας, όποια κι αν είναι αυτή…
Υπ’ αυτό το πρίσμα, καθίστανται ιδιαίτερα κατανοητές οι πρόσφατες επαφές του υπουργού Εξωτερικών, Ν. Δένδια, με τις ομολόγους του, της Γερμανίας και της Γαλλίας, Α. Μπέρμποκ και Κ. Κολονά, αντίστοιχα, όπως και με τον αμερικανικό παράγοντα. Όπως αντίστοιχα είναι κατανοητές και οι πρόσφατες επαφές με το Ισραήλ, σε ανώτατο στρατιωτικό επίπεδο.
Επειδή, όμως, διανύουμε όντως μία περίοδο κατάπτωσης όσων θεωρούσαμε ως δεδομένα και ως μη αμφισβητήσιμα, οφείλουμε επίσης να είμαστε προετοιμασμένοι να πορευτούμε μόνοι σε αυτόν τον δρόμο προάσπισης της διεθνούς νομιμότητας και συνάμα της κυριαρχίας μας.
Ας μην εμφανιστούμε έκπληκτοι την κρίσιμη ώρα, αλλά ενσυνείδητα προετοιμασμένοι για το χειρότερο ενδεχόμενο, το οποίο πλέον δεν αποκλείεται και μπορεί να αποτραπεί μόνον εάν είμαστε όντως πειστικοί για την αποφασιστικότητά μας και την προετοιμασία μας. Διαφορετικά…