Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Σήμερα, στις 22:30 ώρα Ελλάδας, σύμφωνα με τον σχετικό προγραμματισμό, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα συναντηθεί με τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Joe Biden, στον Λευκό Οίκο.
Αν και στο πλαίσιο της συνάντησής τους αναμένεται να εξεταστούν ζητήματα που αφορούν στη στρατηγική εταιρική σχέση Ελλάδος-ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της συνεργασίας του σχήματος 3+1 (Κύπρος, Ισραήλ, Ελλάδα - ΗΠΑ) όπως βεβαίως και όσα συνοδεύουν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, το κύριο ζητούμενο αυτής της συνάντησης είναι η καταδίκη, εκ μέρους της αμερικανικής πλευράς, της τουρκικής προκλητικότητας στη Ν.Α. πτέρυγα του ΝΑΤΟ, δηλαδή, στο Αιγαίο και στη Ν.Α. Μεσόγειο.
Με άλλα λόγια, ο Έλληνας πρωθυπουργός θα εμφανιστεί αιτούμενος και θα αναμένει την ικανοποίηση αυτού του αιτήματός του από την αμερικανική πλευρά, ως αναγνώριση, αφενός, όσων πράττει η Τουρκία εναντίον της χώρας μας, αμφισβητώντας κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα, μέσω των υπερπτήσεων που πραγματοποιεί στα ελληνικά νησιά και σειράς άλλων, άριστα καταγεγραμμένων, προκλητικών πράξεών της και αφετέρου, της «γης και του ύδατος» που έχει προσφέρει η Ελλάδα στις ΗΠΑ, μέσω της αμυντικής συμφωνίας που συνήψαν, πρόσφατα, οι δυο χώρες.
Μόλις το προηγούμενο εικοσιτετράωρο, ωστόσο, η χώρα περί της οποίας θα υποβάλει το σχετικό αίτημα ο Έλληνας πρωθυπουργός, η Τουρκία, πρωταγωνίστησε στη συνεδρίαση των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, στο Βερολίνο, υπό το φως των ενστάσεων που είχε θέσει την προηγουμένη ο πρόεδρός της Ρ. Τ. Ερντογάν, αναφορικά με την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία.
Ισχυριζόμενος σχέσεις αυτών των δύο κρατών με εκπροσώπους του κουρδικού αυτονομιστικού κινήματος, ο κ. Ερντογάν υποστήριξε ότι η Τουρκία δεν θα επαναλάβει το λάθος που έπραξε με την περίπτωση της Ελλάδας, να δεχθεί εκ νέου την παρουσία της στους κόλπους του ΝΑΤΟ (μετά την αποχώρησή της από το στρατιωτικό του σκέλος το 1974). Τη σκυτάλη παρέλαβε χθες ο υπουργός επί των Εξωτερικών, της συγκεκριμένης χώρας, Μ. Τσαβούσογλου, ζητώντας εγγυήσεις ασφαλείας από όλους τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ καθώς και άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων που υφίσταται για τη χώρα του.
«Πρέπει να υπάρχουν εγγυήσεις ασφαλείας και μετά την ένταξή τους. Αυτά δεν αφορούν μόνο τις δύο υποψήφιες χώρες. Ισχύει και για τους συμμάχους μας. Πρέπει να σταματήσουν την υποστήριξή τους σε τρομοκρατικές οργανώσεις και οπωσδήποτε πρέπει να αρθούν οι απαγορεύσεις για τις εξαγωγές όπλων και οπλικών συστημάτων όπως και οι περιορισμοί στην αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας. Αυτό δεν το λέω για να κάνω παζάρεμα, το λέω ως ανάγκη της συμμαχικότητας», είπε, μεταξύ άλλων, ο κ. Τσαβούσογλου, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τη γεωπολιτικής σημασίας θέση της χώρας του.
Στην πραγματικότητα, βεβαίως, παζάρευε. Η Τουρκία, μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που δεν έχει προχωρήσει στην επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας, αρνούμενη έτσι να συνταχθεί με την υπόλοιπη Δύση και βεβαίως τους «συμμάχους» της στο ΝΑΤΟ, παζαρεύει για ένα θεμελιώδες ζήτημα της Συμμαχίας, όπως η ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στους κόλπους της, ενώ η Ελλάδα, που αναδείχθηκε σε στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ, παραχωρώντας βάσεις και δίοδο απ’ άκρου εις άκρον της επικράτειάς της στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις και συνάμα έστειλε εξοπλισμό στην Ουκρανία, διεκδικεί την ίδια στιγμή μία απλή αναγνώριση της τουρκικής προκλητικότητας, από τις ΗΠΑ.
Υπό το φως αυτής της τροπής των πραγμάτων, ποιος είναι περισσότερο κερδισμένος; Ο «πιο καλός ο μαθητής» ή το «μαύρο πρόβατο» του ΝΑΤΟ; Εάν η Τουρκία κατορθώσει να αποκομίσει έστω και την παραμικρότερη των παραχωρήσεων εκ μέρους του ΝΑΤΟ και οποιουδήποτε εκ των κρατών-μελών του, τι θα σημάνει τούτο για την Ελλάδα;
Κατά τα λοιπά, εμείς κτίζουμε αξιοπιστία και εμπιστοσύνη με τους συμμάχους μας. Το θέμα είναι εκείνοι τι κάνουν!